سوره الانعام
إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ وَالْمَوْتَى يَبْعَثُهُمُ اللّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ «36» وَقَالُواْ لَوْلاَ نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ قَادِرٌ عَلَى أَن يُنَزِّلٍ آيَةً وَلَـكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ «37» وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلاَ طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثَالُكُم مَّا فَرَّطْنَا فِي الكِتَابِ مِن شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ «38» وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ مَن يَشَإِ اللّهُ يُضْلِلْهُ وَمَن يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ «39» قُلْ أَرَأَيْتُكُم إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ «40» بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاء وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ «41» وَلَقَدْ أَرْسَلنَآ إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ «42» فَلَوْلا إِذْ جَاءهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَـكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ «43» فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ «44»
فقط كسانى [ دعوتت را ] پاسخ مي دهند كه [ سخنانت را با دقّت ، تدبّر ، انديشه و تفكّر ] مي شنوند ، [ مشركان و كافران لجوج ، مردگانند ] و خدا مردگان را [ در قيامت ] برمي انگيزد ، آنگه [ براى حسابرسى ] به سوى او بازگردانده مي شوند . « 36» و [ مرده دلان ] گفتند : چرا معجزه اى از سوى پروردگارش [ همانند معجزات پيامبران گذشته ] بر او نازل نمي شود ؟ بگو : يقيناً خدا قدرت دارد كه معجزه اى [ نظير آنچه آنان درخواست دارند ] نازل كند ، ولى [ اين گونه درخواست هاى نابجا به سبب اين است كه ] بيشترشان [ شرايط و موقعيت ها را ] نمي دانند . « 37» و هيچ جنبنده اى در زمين نيست ، و نه هيچ پرنده اى كه با دو بال خود پرواز مي كند ، مگر آنكه گروه هايى مانند شمايند ; ما چيزى را در كتاب [ تكوين از نظر ثبت جريانات هستى و برنامه هاى آفرينش ] فروگذار نكرده ايم ، سپس همگى به سوى پروردگارشان گردآورى مي شوند . « 38» كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند ، كرها و لال هايى فرو رفته در تاريكى هاى جهل و گمراهى اند ; خدا هر كه را بخواهد [ به كيفر تكذيب آياتش ] گمراه مي كند ، و هر كه را بخواهد [ به پاداش تصديق آياتش ] بر راه راست قرار مي دهد . « 39» بگو : اگر راستگوييد به من خبر دهيد چنانچه عذاب خدا بر شما درآيد يا قيامت به شما رسد ، آيا كسى را جز خدا [ براى يارى خويش ] مي خوانيد ؟ « 40» [ قطعاً چنين نيست ]بلكه فقط خدا را مي خوانيد ، و او هم اگر بخواهد آسيب و گزندى كه به سبب آن او را خوانده ايد برطرف مي كند ، و [ آن زمان است كه ] بت هايى كه براى او شريك قرار مي دهيد ، فراموش مي كنيد . « 41» و بى ترديد ما به سوى امت هايى كه پيش از تو بودند [ پيامبرانى ] فرستاديم ; پس آنان را [ هنگامي كه با پيامبران به مخالفت و دشمنى برخاستند ] به تهيدستى و سختى و رنج و بيمارى دچار كرديم ، باشد كه [ در پيشگاه ما ] فروتنى و زارى كنند . « 42» پس چرا هنگامي كه عذاب ما به آنان رسيد ، فروتنى و زارى نكردند ؟ بلكه دل هايشان سخت شد و شيطان ، اعمال ناپسندى كه همواره مرتكب مي شدند در نظرشان آراست. « 43» پس چون حقايقى را كه [براى عبرت گرفتنشان] به آن يادآورى شده بودند، فراموش كردند، درهاى همه نعمت ها را به روى آنان گشوديم ، تا هنگامي كه به آنچه داده شدند ، مغرورانه خوشحال گشتند ، به ناگاه آنان را [ به عذاب ] گرفتيم ، پس يكباره [ از نجات خود ] درمانده و نوميد شدند . « 44»
