از فرقان تا جندالشیطان

ترور، واژه‌ای آشنا برای مردم ایران که 31 سال از استقلال کشورشان می‌گذرد. اقدامی که از همان روزهای نخست پیروزی انقلاب آغاز شد و هر روز با تغییر ماهیت حیات خود را ادامه می‌دهد.

درست در همان روزهای نخست پیروزی انقلاب موج ترورهای کور با اهداف سیاسی و قومیتی در کشور آغاز شد. برخی از گروهک‌هایی که پس از پیروزی نهضت مردمی سعی در باج‌گیری و نفوذ در رأس رهبری و اداره کشور با هدف مصادره انقلاب را داشتند، با بصیرت مثال‌زدنی امام(ره) ناکام ماندند و این ناکامی آنها را وارد خط ترور کرد. گروهک فرقان، گروهک آرمان مستضعفان و سازمان مجاهدین خلق تعداد اندکی از این فرقه‌ها بودند که در این راستا خط ترور را پیش گرفتند و اقدام به ترور مسئولان ارشد کشور برای ایجاد تزلزل در ارکان انقلاب اسلامی کردند. ترورهایی که به علت مردمی بودن و عدم بهره‌گیری از تشریفات امنیتی توسط مسئولان نظام در ابتدای انقلاب موفقیت‌آمیز بود.

اما با آغاز موج ترور در کشور و لزوم حفظ شخصیت‌های تراز اول کشور حفاظت مسئولان در دستور کار کمیته انقلاب قرار گرفت و تعداد زیادی از این عملیات‌های تروریستی ناکام ماند. اما گروهک‌های تروریستی با ناکام ماندن در این اقدامات ضمن تغییر روند، نوک پیکان ترور خود را به سوی مردم عادی و بی‌دفاع گرفتند و با انفجارهای پی‌در‌پی دستان خود را به خون هزاران فرد بیگناه آلوده کردند. این اقدامات تروریستی تا آنجا ادامه پیدا کرد که وابستگان گروهک منافقین در 30 خرداد سال 60 با قمه، چاقو، تیغ موکت‌بری و پیچ گوشتی به جان مردم افتادند و تعداد زیادی از مردم را کشته و مجروح کردند. اما این پایان اقدامات تروریستی گروهک‌ها علیه مردم ایران نبود، چراکه سال‌ها بعد، حمله به مردم فاز نظامی گرفت و گروهک فاشیستی منافقین در 3‌عملیات جداگانه در روزهای پایانی جنگ به شهرهای مرزی ایران حمله کرد و تعداد زیادی از هموطنان بی‌دفاع‌مان را به شهادت رساند؛ انفجار حرم امام رضا(ع) در روز عاشورا اقدام بعدی گروهک منافقین علیه مردم کشورمان بود، تا ایران به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین قربانیان ترور در جهان معرفی شود و داستان ترور شهید صیاد شیرازی و شهید لاجوردی نیز ماجرایی جداگانه از این اقدامات شوم و کثیف است.