در سالیان پیش که وسایل ارتباط جمعی مانند رادیو، تلویزیون، تلفن و امثال اینها وجود نداشت و یا عمومیت پیدا نکرده بود آگاهی مردم از فرا رسیدن ماه رمضان فقط منوط به دیدن هلال ماه رمضان و یا شنیدن رویت هلال از افراد متدین و معتمد بود که با تحقق آن، ماه رمضان آغاز میشد.
در آن زمان نیز مردم کوشش می کردند که بتوانند در نماز جماعت ظهر و عصر شرکت جویند و از مواعظ سخنرانان مذهبی برخوردار شوند. به دعاهای مربوطه که توسط افراد خوش صدا و با آهنگ رسا خوانده می‌شود گوش فرا می دادند و دعاها را به صورت زمزمه با خواننده دعا همراهی می کردند. با شنیدن اذان مغرب یا عبور حمره مشرقیه به سمت غرب، افطار می کردند.
سحرگاه با صدای مناجات افرادی که بیشتر آنان از صدای خوش و روح نواز برخوردار بودند آغاز میشد. صدای مناجات خفتگان را بیدار و آماده خوردن سحری می کرد و سپس با شنیدن صدای ملکوتی اذان صبح از موذنین، سحر پایان می گرفت.
منبع : میراث فرهنگی نطنز نگارش سیدحسین اعظم واقفی، ناشر انجمن میراث فرهنگی نطنز
www.barzrood.com
