حاج آقا كربلایی، مسئول عقیدتی سیاسی
یگان ژاندارمری مستقر درفكه تعریف می‌كرد:
«در یگان ما عده‌ای كارشناس آب
و مسائل كشاورزی بودند. یك روز از آن‌ها پرسیدم:
«اگر آبی داخل قمقه،
دوازده سال زیر خاك بماند، چه می‌شود؟»
خیلی عادی گفتند: «خب معلوم است، به دلیل شرایط فیزیكی و زمان زیاد، به لجن تبدیل می‌شود.»
سپس به هر كدام جرعه‌ای آب دادم، بعد پرسیدم: «حالا به نظر شما این آب چه‌طور بود؟»
همه گفتند: «آبی تازه و زلال است.»
با خنده‌ی من علت را جویا شدند،
قمقمه را نشانشان داده، گفتم: «این آبی كه
شما خوردید،
متعلق به قمقمه‌ای بود كه 12 سال تمام زیر خاك، كنار یك شهید
قرار داشت.»
مات و مبهوت به یكدیگر نگاه كرده، فكر كردند شوخی می‌كنم،
باورشان نمی‌شد كه این آب آن‌قدر زلال و خوش طعم باشد.
همه تعجب و بهتشان
را با یك صلوات اعلام كردند.
منبع :كتاب تفحص - صفحه: 157
راوی : سید احمد میر طاهری
