بعد از مرگ حسین بن علی قیام های زیادی به خونخواهی او و با شعار «یا لثارات الحسین» علیه امویان شکل گرفت که مهم‌ترین آنها قیام توابین، قیام مختار بوده است[۵]، که منجر به کشته شدن سران قاتلین امام حسین از جمله ابن زیاد، عمر پسر سعد، شمر و هرمله شد.
اما از دیدگاه شیعیان خونخواه حقیقی سید الشهدا مهدی است. و شیعیان در زیارت عاشورا چنین دعا می‌کنند:«ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمد و آل محمد»
او پرچم «یا لثارات الحسین» بر می افرازد و قیام می‌کند. علی شریعتی این مطلب را این طور توضیح می‌دهد:
«... بزرگ‌ترین لقب آن نجاتدهنده آخرینانسان از این رابطه
ثار...«منتقم»است.انتقام چه چیز را میگیرد؟همه میگویند انتقام قاتلین
سید الشهدا،نه!انتقام ثاری که به گردن بنیهابیل است.. .اگر غیرت و آگاهی
وجودداشته باشد،تمام فضای تاریخ ما پر از ضجه و دعوت خونخواهی ثارهاست.
اما اینثارها،ثارهای قبیلهای نیست، ثار الله است.اینها«ثار الله»هستند
که باید از قاتلین بنیطاغوت گرفته شوند. حسین،وارث یکی از ورثه است که
خودش بصورت یک ثار در آمد و فرزندش و باباش،اینها همه ثارهای خدا هستند و
پدر ثارهای خدا و پسر ثارهای خداست...هدف،انتقام کشیدن از«بنی قابیل»است
که آن همه دستش به خون ثارهای عزیزما آغشته است...یا ثار الله و ابن
ثاره». [۶]
این مطلب در دعای ندبه هر جمعه خوانده می‌شود:«این الطالب بذحول الانبیاء و ابناء الانبیاء این الطالب بدم المقتول بکربلا »
