رحیم در یكی از روزهای خوب خداوند، در یك روز بارانی به سال 1349 در رشت به دنیا آمد و در همان جا رشد و پرورش یافت. گفتگو با او شرایط ویژه‌ای را می‌طلبد، او سال‌ها بود كه گفتگو نمی‌كرد، چرایش را خدا می‌داند و این نظر مورد احترام است. اما حالا او مقابل ما نشسته و می‌خواهد از روزهای كاری‌اش بگوید. شش سال پیش بود كه با سریال «پس از باران» چهره شد و طی این سال‌ها به دنبال كسب تجربه بیشتر بود، گرچه پیش از آن با كسب مدرك كارشناسی ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد هنر و معماری تهران فعالیت خود را از سال 69 با بازی در نمایش‌های صحنه‌ای آغاز كرد. او با بازی در مجموعه تلویزیونی «بازی برای بچه‌ها» در سال 75 اولین تجربه حضور خود را پشت سر گذاشت، در این حین بازی در مجموعه «دنیای شیرین دریا» به كارگردانی بهروز بقایی در سال 77 حركت حرفه‌ای او را دچار تغییر كرد. وی پس از حضور مستمر در گروه تئاتر، توانست در این عرصه خوش بدرخشد.... او با بازی در سریال حضرت یوسف(ع) و در نقش آخناتون با آن گریم جالب، دوباره احیا شد. ثمره زندگی‌اش یك دختر خوشگل و بانمك به نام «پناه» است. نام جالبی دارد، نامی كه برای‌مان در بین اسامی افراد، ناشناخته بود. اما «پناه» همه چیز باباست... نوروزی می‌گوید: پناه زندگی باباست... گفتگوی متفاوت ما با رحیم نوروزی را بخوانید.
به نظر شما تجربه شخصی یك بازیگر می‌تواند در نحوه بازی‌اش تاثیرگذار باشد؟
نوروزی: بازیگری یك فن، تكنیك یا هنر نیست! كسی كه بازی می‌كند بی‌شك از تجربیات زیستی خودش در نوع بازی‌اش استفاده می‌كند. منظورم از تجربه زیستی، نحوه زندگی یك بازیگر، منطقه جغرافیایی و برهه تاریخی كه او پشت سر گذاشته و مشاهداتی كه در طول زندگی‌اش داشته و دارد. بخشی از این تجربیات مادی و عینی و بخش دیگر هم ذهنی و برگرفته از مطالعات، تحقیق و پژوهش آن فرد است.
پس به نظر شما منطقه جغرافیایی كه بازیگر در آنجا زندگی می‌كند در نحوه بازی او تاثیر گذار است؟
نوروزی: ببینید من خودم متولد رشت هستم اما بیشتر از آنكه رشتی باشم خودم را ایرانی می‌دانم. مطمئنا طبیعتی كه من در آن بزرگ شدم، مه‌آلود بودنش و باران زیادش یك تجربه مضاعفی را در من به وجود آورده است اما من نمی‌توانم صرفا با تكیه بر داده‌های زیستی‌ام بازی كنم چرا كه مخاطب بازی من تمام مردم ایران هستند.
رحیم نوروزی نقش‌های متفاوتی را تجربه كرده است اما بیشتر در نقش‌های منفی جا افتاده است، علت این مسئله چیست؟
نوروزی: كارهای منفی من به مراتب از كارهای مثبت من كمتر است اما نمی‌دانم چرا هر كسی من را می‌بینند به نظرش تعداد نقش‌های منفی كه ایفا كردم بیشتر است!
شاید علتش این باشد كه از پس نقش‌های منفی بهتر برآمدید، یا اینكه آن نقش‌ها پررنگ‌تر بودند، همین طور است؟
نوروزی: نمی‌دانم، شاید این طور باشد. ولی در كل باید بگویم كه شخصیت‌های منفی چون خنثی نیستند و فاعلیت دارند، قابلیت بیشتری دارند.
از خصوصیات اخلاقی‌تان حرف بزنید، رحیم نوروزی چطور آدمی است؟ مثل فیلم‌هایش، جدی است؟
نوروزی: (می‌خندد) من دو خصوصیت خیلی متضاد دارم. گاهی اوقات خیلی بد عنق و بداخلاق هستم گاهی هم خوش مشرب و شوخ‌طبع!
چطور؟
نوروزی: بستگی به شرایطی دارد كه در آن قرار می‌گیرم و اتمسفری كه از اطراف دریافت می‌كنم.
فكر می‌كنید مردم با كدام نقش شما را شناختند و اسم‌تان بر سر زبان‌ها افتاد؟
نوروزی: من با دنیای شیرین دریا در سال 76 به مردم معرفی شدم ولی با مجموعه «پس از باران» اسمم بر سر زبان‌ها افتاد.
تحصیلات‌تان چیست؟
نوروزی: فوق‌دیپلم مرمت بناهای باستانی و لیسانس ادبیات نمایشی دارم.
دوران دانشجویی‌تان به شما خوش گذشت؟
نوروزی:خیلی زیاد، طوری كه احساس می‌كنم بهترین دوران زندگی‌ام مربوط به همان چند سالی است كه دانشجو بودم.
این روزها بزرگترین دغدغه رحیم نوروزی چیست؟
نوروزی: این روزها كه نه، ولی همیشه دغدغه من آینده دخترم است. همیشه آرزو می‌كنم او در بزرگسالی‌اش فردی با قدرت تشخیص و با شعور شود كه بد و خوب را به خوبی درك كند.
اسم دخترتان چیست؟
نوروزی: پناه.
چند سالش است؟
نوروزی: 5 سال دارد.
به موسیقی علاقه‌مند هستید؟
نوروزی: همیشه از شنیدن صداهای گوش‌نواز لذت برده و می‌برم.
خودتان هم ساز می‌زنید؟
نوروزی: خیر.
اگر بازیگر نمی‌شدید سراغ چه كاری می‌رفتید؟
نوروزی: قطعا نجاری! اگر هم سرمایه در اختیار داشتم به سراغ معاملات ملكی می‌رفتم چون این شغل‌ها به مراتب امنیت كاری بالاتری دارند.
شنیدم حسابی اهل ورزش هم هستید؟
نوروزی: بله، به شدت علاقه‌مندم و به جرات می‌توانم بگویم برای مدت كوتاهی اكثر ورزش‌ها را تجربه كردم اما متاسفانه این روزها كمتر وقت می‌كنم كه به ورزش بپردازم.
در بازیگری اهل الگوبرداری هستید؟
نوروزی: اصلا، چون هیچ شخصی نمی‌تواند جای دیگری قرار بگیرد و با شرایط او بازی كند.
بهترین فیلمی كه دیدید چه بود؟
نوروزی: غریبه و مه!
خانواده‌سبز: صدای چه كسی را در زندگی فراموش نمی‌كنید؟
نوروزی: بدون شك مادرم.
یك بوم نقاشی روبه‌روی شماست، چه چیزی را در آن به تصویر می‌كشید؟
نوروزی: چیزی را نقاشی نمیكنم، با خط نستعلیق روی آن می‌نویسم چون همیشه به خطاطی علاقه‌مند بودم ولی هیچ وقت فرصت نشد به طور جدی به آن بپردازم.
تاثیرگذارترین فیلمی كه دیدید چه بود؟
نوروزی: بمانی! خیلی دوست دارم آن فیلم را با نگاه خودم هم بسازم.
بزرگترین دستاوردی كه از بازیگری داشتید چه بود؟
نوروزی: اینكه روی خودم بیشتر دقیق شوم و وجود خودم را بهتر بشناسم و خودم را بهتر پیدا كنم.
برای انتخاب یك نقش دستمزد آن كار هم برای‌تان مهم است یا...!؟
نوروزی: مسلما خیلی مهم است، من برای كسی مجانی كار نمیكنم.
به نظرتان بزرگترین مشكل سریال‌ها چیست؟
نوروزی: ضعفی كه در سوژه، موضوعات و داستان وجود دارد آن را به شدت تكراری می‌كند.
این روزها مشغول چه كاری هستید؟
نوروزی: سركاری به نام «نردبان آسمان» هستم.
بازی در نقش «آخناتون» سریال حضرت یوسف(ع) هم به دل خیلی‌ها نشست، نظرتان راجع به این كار چیست؟
نوروزی:كلا فضاهای كارهای تاریخی به دلیل تفاوت سوژه‌هایش برای من بازیگر و مخاطب از جذابیت بیشتری برخوردار است.
از گریم‌تان در این فیلم راضی بودید؟
نوروزی: گریم جالبی بود و پس از 20 سال من را مجبور كرد كه موهایم را از ته بتراشم (با خنده!)
شما با اینكه تجربه بازی در سینما را هم داشتید ولی این روزها در این رسانه كمتر ظاهر می‌شوید چرا؟
نوروزی: من كار بازیگری‌ام را با تئاتر شروع كردم. خودم را هم موظف می‌دانم سالی یكی دو كار تئاتر انجام بدهم. كار تلویزیون را هم به خاطر امرار معاشم انجام می‌دهم ولی به سینما علاقه چندانی ندارم.
چرا؟
نوروزی: گفتن چرایش جای بحث دارد كه جایش در این مصاحبه نیست اما در كل یك‌سری سیاستگذاری‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، تهیه‌كننده‌ها، رانت‌ها و دست‌های پشت پرده وجود دارد! كه من به دنبال آن نیستم، در واقع آرامش را به هر چیزی ترجیح می‌دهم. متاسفانه اینها بسیار هم تعیین‌كننده‌اند كه سینمای ما به قهقهرا برود یا به سوی فرهیختگی... در هر حال، با شرایط كنونی سنیما من ترجیح می‌دهم كه نه به عنوان مخاطب به سینما بروم و نه اینكه در هیچ فیلم سینمایی بازی كنم!
در انتخاب یك نقش چه چیزی از همه بیشتر برای‌تان اهمیت دارد؟
نوروزی: مسلما كارگردان!
بازیگر نقش مقابل‌تان برای‌تان مهم نیست؟
نوروزی: مسلما هر چه او به لحاظ بازی بهتر و بزرگتر باشد، احساس مسئولیتم نسبت به بازی‌ام بیشتر می‌شود.
دوست داشتید در رشته تحصیلی‌تان كه ادبیات نمایشی است فعالیت می‌كردید؟
نوروزی: بله و همیشه هم از این بابت ناراحتم. من خیلی دوست دارم سرم تو كتاب باشد و بنویسم، اما متاسفانه این روزها از آن دور افتادم.
مدت‌ها بود كه از شما هیچ گفتگویی چاپ نمی‌شد خوشحالیم كه این روزها تن به گفتگو می‌دهید.
نوروزی: بله من سال‌ها بود كه در غار تنهایی‌ام زندگی می‌كردم اما مدتی است كه تصمیم گرفته‌ام از آن بیرون بیایم.
اگر قرار باشد از زندگی شخصی‌تان فیلم بسازند، فكر می‌كنید پررنگ‌ترین قسمت زندگی شما متعلق به چه دورانی است؟
نوروزی: دوران كودكی‌ام، به گذشته‌ای كه خانواده مفهوم داشت و همه سر یك سفره می‌نشستیم و مادر برای همه ما غذا می‌كشید. به نظر من در گذشته ارزش‌ها بسیار مقدس بود.
كدام فیلم را خیلی دوست داشتید؟
نوروزی: باورش مشكل است، اما «پاپیون»، داستان همان زندانی، من این فیلم را بیش از 20 بار دیده‌ام، احساسات و پشتكاری كه در این فیلم وجود داشت برایم واقعا جالب بود، من بازی هافمن و مك‌كوئین را در دنیای سینما می‌پسندم.
موفق شدن در این حرفه به خیلی از عوامل بستگی دارد، یك بازیگر صرفا می‌تواند خود را مدیریت كند و اگر باهوش باشد باید بتواند توقعی كه از او دارند را برآورده كند.
بازیگری به عنوان هنر تئاتری، زبان بدن و حركت است. تئاترهای خوب دنیا را ببینید، حركات بدنی كه انسان با وجودش آن را خلق می‌كند، وجودی كه مهم‌ترین متریال آن اندام انسان است.
بازیگران برتر ایران قدیم كه می‌توانیم از آنها به عنوان هنرمند یاد كنیم، نوابغ خودجوشی بودند كه از استعداد ذاتی برخوردار بودند.
دوست دارم روزی از گره‌های روح خودم فیلم بسازم.
شما ببینید سوژه هملت به قدری ناب و جذاب است كه اگر نقدهایی كه راجع به این فیلم شده را روی هم بگذاریم از اینجا تا كره ماه می‌شود.
خانواده سبز
