ليست شهداي دفاع مقدس (ط)

محمدرضا طالب‌العلم در سال 1335 در يک خانواده‌ي متوسط و مذهبي در شهرستان اردبيل، کوچه‌ي توپ‌چيلار، چشم به جهان گشود و دوره‌ي طفوليت او به علت نوع شغل پدر در شهرستان‌هاي مختلف کشورمان سپري شد. وي از همان کودکي با انواع محروميت‌هاي طبقه‌ي محروم اجتماع آشنا شد.
هم‌کلاسي‌هاي کهنه‌پوش خود را با هم‌کلاسي‌هاي ثروتمند خود به چشم مي‌ديد و از اين تفاوت طبقاتي سخت رنج مي‌برد. هم صحبتي با فقرا را به هم‌نشيني با اغنيا ترجيح مي‌داد. کمتر حرف مي‌زد و دوست داشت که بيشتر درد دل اطرافيان خود را بشوند. هر آن‌چه را که از پدر به عنوان پول توجيبي مي‌گرفت، سخاوت‌مندانه با دوستان خود خرج مي‌کرد. از پوشيدن لباس نو امتناع مي‌کرد و بيشتر شب‌ها گرسنه مي‌خوابيد و معتقد بود که با اين کار بيش‌تر به نوع زندگي قشر محروم آگاه خواهد شد.
او با همين افکار دوران کودکي را پشت‌سر گذاشت و پس از اخذ ديپلم در سال 1354 وارد دانشکده‌ي افسري نيروي زميني شد تا شايد با نفوذ به اين سازمان بتواند بيش‌تر در خدمت ملت زحمت‌کش که اغلب طبقه‌ي سرباز اين سازمان را تشکيل مي‌داد، باشد و با دادن آگاهي‌هاي فکري به اين جوانان دين خود را نسبت به مردم کشورش ادا نمايد. در سال 1357 از دانشکده‌ي افسري دانش‌آموخته شد و براي ديدن دوره‌ي تخصصي پياده به شيراز رفت و در همان زمان بود که زمزمه‌ي انقلاب، وي را شيفته‌ي خود ساخت و او گم شده‌ي خود را در شعارهاي انقلابي ملت يافت و به آنان پيوست. بارها با لباس نظامي در جمع مردم به تظاهرات پرداخت و پس از پيروزي انقلاب، به عضويت تيپ کلاه سبزها درآمد. در دوران پيروزي انقلاب، مدتي سرپرستي آموزش نظامي خواهران را به عهده گرفت و سپس با ياري نيروهاي مردمي در خنثي سازي کودتاي نوژه فداکاري کرد و در جريان حمله‌ي نظامي آمريکا به طبس با ياران مومن خود در منطقه حاضر شد و در اشغال لانه‌ي جاسوسي آمريکا با دانشجويان، همکاري صميمانه داشت.
سروان تکاور طالب‌العلم يار صديق و همراه باوفاي شهيد دکتر چمران بود و با شروع فعاليت ضد انقلاب در غرب کشور، داوطلبانه به مبارزه با آن‌ها شتافت و در شهرهاي سنندج، پاوه، نوسود، مريوان، سردشت، مهاباد و بانه، چنان مبارزه نمود که نامش در « ليست » دشمنان قرار گرفت. با تحميل جنگ به وسيله‌ي صدام به کشور نوپاي اسلامي ايران، با هم‌کاران از جان گذشته‌ي خود به مقابله با آن‌ها برخاست و در جبهه‌ي مريوان، سر پل ذهاب، ميمک، آبادان و خرمشهر شگفتي‌ها آفريد.
روح تلاش‌گر و متلاطم او لحظه‌اي آرام نبود و به همين خاطر سه سال به وي ارشديت اعطا شد. اما او به دنبال مقام و درجه نبود؛ بلکه در جست و جوي گوهر تابناک شهادت از اين سنگر به آن سنگر و از اين جبهه به آن جبهه مي‌رفت تا اين‌که در عمليات بيت‌المقدس با ياران اندک خود بعد از شکستن خطوط اول دفاعي دشمن به سوي خاک‌ريز دوم حمله‌ور گرديد و ناگاه ترکش خمپاره‌ي دشمن زبون، لاله‌اي ديگر در اين بوستان روياند و او مشتاقانه به سوي خدا شتافت و روح بي‌تابش در جوار يار آرام گرفت و در تاريخ 2/3/1361 در سنّ 26 سالگي شربت شهادت را نوش‌جان کرد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 317

اکبر طالب‌زاده تيمورلويي در روز نهم دي‌ماه سال 1337 هـ . ش در شهرستان اسکو چشم به جهان گشود. تحصيلات اوليه را در زادگاه خود با موفقيت به پايان رساند. در آزمون سراسري سال 1356 دانشگاه‌ها در رشته‌ي «زبان و ادبيات انگليسي» دانشگاه تبريز پذيرفته شد.
طالب‌زاده از کودکي شجاع و فعال بود. به قراعت قرآن علاقه‌ي زيادي داشت و در مجالس تلاوت قرآن و سخنراني بيشتر شرکت مي‌کرد. از روابط عمومي بالايي برخوردار بود و محبوبيّت خاصّي در بين دوستان داشت. خود را در مقابل دين و قرآن و مستضعفين جهان مديون مي‌دانست و به کارهايي که انجام مي‌داد، قانع نبود و اعتقاد داشت همه بايد چند برابر توان خود تلاش کنند تا عقب‌ماندگي‌ها جبران شود.
پس از اخذ ديپلم در سال 1354 به خدمت مقدس سربازي رفت؛ با اتمام دوره‌ي سربازي تحصيلات عالي را در دانشگاه شروع نمود که هم‌زمان با آن فعاليت سياسي وي نيز آغاز گرديد. نهضت اسلامي مردم ايران زماني آغاز شد که او دانشجوي سال اول بود. طالب‌زاده در برپايي راهپيمايي‌ دانشجويي نقش فعالي داشت و علاوه بر آن در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي هم‌گام با مردم شرکت مي‌نمود.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي فعاليت خود را در دانشگاه متمرکز نمود. بحث و مناظره با دانشجويان هوادار گروهک‌هاي وابسته به شرق و غرب از کارهايي بود که اغلب اوقات فراغت او را پر مي‌کرد.
با شروع جنگ تحميلي حضور در ميادين نبرد و دفاع از انقلاب اسلامي و تماميّت ارضي را بر هر کاري مقدم دانسته و به جبهه اعزام گرديد که پس از ماه‌ها ايثار و فداکاري در ميادين نبرد در تاريخ 1/5/1360 در منطقه‌ي سوسنگرد، جام شهادت را سر کشيد و در سنّ 37 سالگي به ملکوت اعلي پيوست.

منبع:پرونده شهيد درمديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

عباس طالبي در سال 1330 در روستاي قائم‌آباد از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. از کودکي علاقه‌ي زيادي به تحصيل داشت، تا اين‌که مدرک پنجم ابتدايي را در روستاي حسين‌آباد اخذ نمود. طالبي بيشتر اوقات فراغت خود را به قراعت قرآن مجيد و راز و نياز با خدا مي‌گذراند.
او پس از انجام خدمت سربازي در سال 1354 ازدواج کرد که ثمره‌ي آن پنج دختر مي‌باشد. طالبي علاوه بر کار به تحصيل نيز علاقه‌مند بود.
سال دوم دبيرستان را مي‌گذراند که عازم جبهه نبرد حق عليه باطل گرديد و در سال 1367 در منطقه‌ي شلمچه در سنّ 37 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد2 صفحه 183

حمزه طالبي پدر بزرگوار فرمانده‌ي شهيد جعفر طالبي در سال هزار و سيصد و چهار در دامان خانواده‌اي متديّن و معطّر از رايحه‌ي دل‌نواز عاطفه‌ي خاندان معصوم امامت و ولايت (ع) در بخش سريش‌آباد - همان سرزمين خونين از لاله‌هاي سرخ شهادت- ديده به جهان گشود و پس از سپري نمودن سال‌هاي کودکي تا حدودي به تحصيل علم پرداخت.
حمزه بعدها به کشت و زرع اشتغال يافت و با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي و سرنگوني رژيم منفور پهلوي و تحميل جنگي نامنصفانه از سوي ايادي استکبار- هماناني که آن شکست بزرگ را متحمل گرديده و قصد انتقام داشتند- به عضويت بسيج سپاه‌پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان قروه در آمد و به صفوف خلل‌ناپذير آن مجاهدان غيور و بي‌ادعا پيوست.
طالبي هيچ‌گاه از مبارزه با دشمنان دين و قرآن نمي‌آساييد و همواره چون تيري سوزنده قلب عاملان تباهي و ضلالت را نشانه مي‌رفت. او اولين فرزند خود را در راستاي تحقّق اهداف انقلاب و امتداد خون سرخ سيدالشهدا (ع) اهدا نمود.
شهيد طالبي سرانجام در نهمين روز از ارديبهشت‌ماه هزار و سيصد و شصت و شش يعني پنج سال بعد از شهادت فرزند گران‌قدرش در منطقه‌ي عملياتي سليمانيه‌ي عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 62 سالگي روح متعالي وي در افلاک نيک‌بختي و سعادت به پرواز درآمد و در جوار فرزندش آرميدن گرفت.
از او 9 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار

علي در سال 1342 در محله‌ي ميدان بزرگ آران اصفهان در خانواده‌اي زحمتکش و قالي‌باف به دنيا آمد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي و متوسطه را در آموزشگاه‌هاي 25 شهريور و نظام وفا و برادران شهيد عبدالهي بامعدل 17 به پايان رسانيد.
ايام کودکي و نوجواني او با شرکت در مجالس مذهبي، هيئت و قرائت قرآن و تحصيل علم گذشت و با شروع انقلاب با توده‌هاي مردم انقلابي در راهپيمايي‌ها همراه شد.
پس از انقلاب، فعاليت علي در ارگان‌هاي انقلاب ادامه يافت و به عنوان مربي در کادر آموزشي رزمندگان در بسيج و سپاه به خدمت مشغول بود. هم‌چنين به همراه ديگر برادران در احداث پايگاه بسيج آران فعاليت داشت. در سال 1362 به مدت 6 ماه در کردستان مسئوليت آموزش را عهده‌دار بود. فعاليت‌هاي رزمي، او را به جبهه‌هاي نبرد کشاند و در 5 نوبت از طريق لشگر نجف اشرف ( گردان انبياء ) در جبهه حضور پيدا کرد. يک مرتبه نيز در عمليات رمضان از ناحيه‌ي دست و صورت مجروح شد.
شوق ديدار معبود سرانجام در عمليات « قادر » در سن 22 سالگيبه شيريني وصال مبدل شد و علي در تاريخ 18/6/1364 دعوت حق را با اهداي خون پاک خويش لبيک گفت ولي پيکر پاکش هم‌چنان در صحنه‌ي نبرد باقي ماند.
پس از هشت سال مفقودالاثر بودن در تاريخ 7/8/1372 پيکر مطهرش در روز شهادت فاطمه زهرا (س) تشييع گرديد و در کنار ديگر شهدا به خاک سپرده شد.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1381/9/21 -  صفحه: 13

سال 1342 بود که علي‌رضا طالبي در خانواده‌اي ساده و بي‌آلايش پا به عرصه‌ي هستي نهاد.
دوران کودکي را در فضاي گرم و صميمي خانواده گذراند و در حالي که عشق به خدا و دين اسلام با روح و جانش عجين گشته بود، قدم به دوره‌ي جواني نهاد. اخلاق والايش از او جواني محجوب و محبوب ساخته بود و جواني مصمم و متعهّد به آرمان‌هاي انقلاب اسلامي که پيروي از ولايت وفقيه را وظيفه‌ي واجب خود مي‌دانست.
با شروع جنگ تحميلي علي‌رضا در جبهه‌ها حضور يافت و طي عمليات بزرگ خيبر در تاريخ 3/12/1362 در حالي که 20 سال داشت، در جزيره‌ي مجنون خون سرخش را به پاي درخت اسلام ريخت و با شهادت زيبايش ستاره‌اي از آسمان شهادت گشت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي