عنوان : جابه جايي
نوع اصطلاح :آداب و رسوم
جابه جايي براي رفتن به خط هم حال و هوايي داشت. بعد از چند شبانه روز انتظار، شب از نيمه گذشته، نيروها وسايلشان را جمع مي كردند و بعد از شماره گذاري آن ها را عقب كاميون جا مي دادند و با چشمان خواب آلوده راه مي افتادند. بعد از پنج، شش ساعت به منطقه از پيش تعيين شده مي رسيدند و سي نفر در يك چادر دوازده نفره شب را به صبح مي رساندند و بعد از چند روز اقامت دوباره حركت مي كردند تـا مي رسيدند به خط اول. با شماره ي سه پايين مي پريدند و مستقر مي شدند و منتظر رسيدن دستور و به خط زدن مي ماندند. قبل ازجابه جايي وجا كن شدن رسم بود تابلوهاي كوچكي در محل چادرهايي كه حالا برچيده شده بودند نصب مي كردند وبا عباراتي كـه روي آن هـا مي نوشتند، نيروهاي جايگزين و آيـندگان را بـه قرائت فـاتـحه اي براي يـاران شهيدشان دعوت مي كردند. اگر به اين تابلوها دسترسي نداشتند از تخته سنگ هاي موجود كمك مي گرفتند و با استفاده ازملاژيك ياد شهدا را زنده نگه مي داشتند يـا بـا نـقل جملاتي از امامان معصوم(ع) و امام راحل آثار و علايمي از خود در آن مـحيط سراسر خاطره به جا مي گذاشتند.
