شهرستان حاجي‌آباد درشمال استان هرمزگان قراردارد و بلندي آن از سطح دريا هزارمتراست. اين شهرستان از سوي شمال و خاور به استان كرمان، از باختر به استان فارس و از جنوب به بخش فين شهرستان بندر عباس محدود مي‌شود. شهرستان حاجي آباد، ناحيه‌اي است كه درميان كوه هاي آن، دشت هاي پهناور و حاصل خيز قرار گرفته اند. اين شهرستان به دو بخش خاوري و باختري بخش مي شود، كه هر كدام از اين بخش ها از نظر جنس خاك، پهنه، آب، كشت‌و آب و هوا، داراي ويژگي‌هايي است. آب و هواي بخش خاوري، در زمستان معتدل و تابستان آن گرم و خشك بوده،آب اين بخش به گونه چشمه سارهاي كوهستاني بوده و بيش تر روستاها در پيرامون همين چشمه سارها بنا شده‌اند . بخش خاوري شامل ناحيه فارغان است، كه پيرامون آن پاره اي زمين هاي داخلي را دنباله رشته كوه زاگرس در بر گرفته و داراي ستيغ هاي بلند و دره هاي ژرف مي باشد. ناحيه فارغان و احمدي با توجه به كوهستاني بودن و دگرگوني آب و هوا، داراي پوشش گياهي از گونه هاي درختان جنگلي سردسيري و گرمسيري مي باشند. از دشت پهناور بخش خاوري مي توان به دشت آشكارا اشاره كرد كه گونه هاي فرآورده هاي كشاورزي در آن كشت مي‌شود . بخش باختري كم آب بوده و رود خانه ها، به دليل گذشتن از شوره زارها و گنبد هاي نمكي داراي آب شور مي باشند كه از نظر كشاورزي غير قابل استفاده اند. دشت پهناور گله به دليل شوري گله گاه و پهناوري شوره زارها، جز در كناره شمال و نقاطي از كناره جنوبي، در ديگر نواحي قابل استفاده براي كشاورزي نمي باشد. از اين رو بيش تر مردم اين ديار، در بخش خاوري آن به سر مي برند و بخش باختري جمعيت اندكي دارد. كار مردم بخش باختري، كشاورزي است كه با شمار كمي دام به كار خود ادامه مي دهند .
قالي بافي از جمله صنايع دستي رايج و مهم اين منطقه است . اين صنعت به ويژه در بين عشاير اسكان يافته رونق زيادي دارد. عشاير اسكان يافته افشاري و اييني به توليد و تهيه انواع قالي، قاليچه، رويه پشتي و چنته اشتغال دارند. اندازه فرش هاي منطقه در ابعاد 2×3 متر است. درشهرستان حاجي آباد و پيرامون آن، كشاورزي و باغ داري رواج داشته و سيستم كشاورزي کارآمدي، متناسب‌با توانايي‌هاي مالي كشاورزي ناحيه‌پيدا شده است . فرآورده‌هاي مهم اين بخش خرما، مركبات (ليمو شيرين و نارنگي)، صيفي، غلات و حبوبات مي‌شود. پرورش درخت خرما و مركبات اهميت بسياري دارد، به طوري که در فارغان و هماگ ليموشيرين و نارنگي كم نظيري به دست مي آيد. پرورش اين محصولات به ويژه در بخش احمدي از كارهاي پر سود روستاييان اين ديار به شمار مي رود. دام‌داران اين بخش كوچ نشين بوده و به دليل نبودن مراتع مرغوب و استفاده بيش از اندازه از آن‌ها در اين بخش، دام پروري رونق چنداني ندارد. آب سرد برغني معروف به آب«ريشو»، آب معدني پيرامون روستاي معدونيه و چشمه سبز پوشان از جمله ديدني هاي اين شهرستان به شمار مي‌آيند
