شهرستان بابلسر يكي ديگر از شهرستان هاي زيبا و سبز مازندران است كه از جاذبه هاي بي‌شمار گردشگري برخوردار است. اين منطقه در مسير راه اصلي كناره قرار گرفته و مركز آن از نظر جغرافيايي در 52 درجه و 39 دقيقه ي درازاي خاروري و 36 درجه و 42 دقيقه ي پهناي شمالي واقع بوده از شمال به درياي مازندران، از شمال خاور به جويبار از جنوب به بابل از جنوب باختري به آمل و از شمال باختري به محمود آباد محدود مي‌شود. بابلسر در قديم «مشهد سر» نام داشت. برخي بر اين باورند که اين نام از واقعه شهادت امام زاده ابراهيم ابوجراب بن اطهر، برادر امام رضا (ع) كه در آن جا مدفون است، گرفته شده باشد. منطقه فعلي بابلسر بيش از صد سال قدمت دارد و در سرچشمه رودخانه بابل استقرار يافته است. اين شهر در گذشته به عنوان بندر و مركز تجارت ايران و روسيه رونق داشت. زماني که تجارت بين ايران و روسيه کاهش يافت و بنادر تركمن (بندر شاه سابق)، نوشهر و انزلي آباد گرديد، بندر بابلسر موقعيت خود را از دست داد، اما در دوران اخير بابلسر بيش از نقاط ديگر شمال مورد توجه رضا شاه قرار گرفت و به صورت شهر كوچك و زيبا درآمد. بابلسر اكنون يكي از بهترين و زيباترين گردش‌گاه ها و استراحت‌گاه‌هاي شمال ايران به شمار مي رود. رود بابل كه از كوه هاي بابل سرچشمه گرفته، زمين هاي مسير خود را آبياري كرده و از بابل و امير كلا گذشته و سرانجام از ميان شهربابلسر مي گذرد و به درياي مازندران مي ريزد. اين رود نقش مهمي در آبياري بابلسر دارد. از فرآورده‌هاي كشاورزي اين شهرستان مي توان گندم، برنج، مركبات، تره بار، آلوچه و گوجه سبز را نام برد. آب كشاورزي اين منطقه از رود بابل تأمين مي شود. پل بابلسر و پل كوچك دواثر تاريخي و قديمي در اين منطقه هستند كه همراه با طبيعت زيبا و دل‌نشين اين شهرستان از جمله ديدني‌هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند. بابلسر در انتهاي راه اصلي كناره درياي مازندران قرار دارد و راه هاي اصلي و فرعي آن را مسير بابلسر – نوشهر به درازاي 120 كيلومتر، راه فرعي بابلسر – فرح آباد به درازاي 58 كيلومتر و راه اصلي بابلسر – بابل به درازاي 19 كيلومتر تشكيل مي‌دهد.
