امام رضا علیه السلام
إنَّما جُعِلَ يَومُ الفِطرِ العيدَ لِيَكونَ لِلمُسلِمينَ مُجتَمَعاً يَجتَمِعونَ فيهِ، و يَبرُزونَ للّهِِ عز و جل فَيُمَجِّدونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيهِم، فَيَكونُ يَومَ عَيدٍ ويَومَ اجتِماعٍ و يَومَ فِطرٍ ويَومَ زَكاةٍ، و يَومَ رَغبَةٍ ويَومَ تَضَرُّعٍ؛ ولِأَ نَّهُ أوَّلُ يَومٍ مِنَ السَّنةِ يَحِلُّ فيهِ الأَكلُ وَ الشُّربُ؛ لِأَنَّ أوَّلَ شُهورِ السَّنَةِ عِندَ أهلِ الحَقِّ شَهرُ رَمَضانَ،
روز فطر، از آن جهت، عيد قرار داده شده است كه مسلمانان، اجتماعى داشته باشند كه در آن روز گرد هم آيند و براى خدا بيرون آيند و او را بر نعمت‌هايى كه به آنان داده است، بستايند و روز عيد، روز تجمّع، روز خوردن روزه، روز زكات، روز شوق و روز نيايش است؛ و براى آن كه اوّلين روز از سال است كه خوردن و آشاميدن در آن حلال است؛ چرا كه ماه رمضان، اوّلين ماه سال نزد اهل حق است.
كتاب من لا يحضره الفقيه: ج١ ص٥٢٢ ح
