اخلاق اسلامی در تعریف متکلمان شیعه اخلاق اسلامی به بخشی از آموزه‌های دین اسلام گفته می‌شود که از فضایل و رذایل اعمال انسان سخن می‌گوید.^[۱] اخلاق اسلامی سه بخش اصلی دارد:

1. رابطه با خدا: کارهایی که آدمی باید در برابر خدا بکند، مانند نماز و روزه و دعا
2. رابطه با مردم: برخورد فرد و رفتارهایش با مردم و دیگر اعضای جامعه، مانند رفتار نقش‌های خانواده و دوستی. عموماً منظور از اخلاق اسلامی بیشتر این بخش است.
3. رابطه با خود: چارچوب برخورد انسان با خودش یعنی موارد ناصحیح را در درونش تغییر دهد، مانند حسد (رشک) و چگونگی غذا خوردن

خوی اسلامی بهداشت اسلامی و احکام اسلام و دیگر چیزهای از این دست را نیز در بر می‌گیرد.

در کل ویژگی‌های اخلاقی در اسلام بسیار مهم است، به گونه‌ای پیامبر اسلام فرمود: «(به عربی: إنّما بُعِثْتُ لأُتَمِّمَ مَكارِم الأخلاق)»^[۲] یعنی «تنها برای به انجام رساندن خلق و خوی گرامی برانگیخته شده‌ام».

منابع :

1. موسوی بجنوردی، «بررسی نقش اخلاق در فقه و حقوق(۱)و(۲)»، ص۱۲۸۵.
2. ↑ نهج‌الفصاحة (مجموعهٔ کلمات قصار حضرت رسول (ص) (به فارسی و عربی). ترجمهٔ ابولقاسم پاینده. تهران: دنیای دانش. ۱۳۸۲ (میلادی). ص. ۳۴۵. از پارامتر ناشناخته |جداکننده= صرف‌نظر شد (کمک); تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)