امام علی علیه السلام
إنَّ لِلقُلوبِ شَهوَةً و إقبالاً و إدباراً، فَائتوها مِن قِبَلِ شَهوَتِها و إقبالِها، فَإِنَّ القَلبَ إذا اُكرِهَ عَمِيَ .
همانا دل‌ها را خواهش و روى آوردن و روى گردانى‌اى است. پس هر گاه خواستند و روى آوردند، آنها را به كار گيريد؛ چه آن كه دل، اگر [به كارى ]مجبور گردد، كور مى‌شود .
نهج البلاغة : الحكمة ١٩٣
