✍️امام علی عليه السلام:
بسا روزه دارى كه از روزه اش جز گرسنگى و تشنگى نصيب نگردد. وبسا نمازگزارى كه از ايستادنش به نماز جز بيدارى وزحمت سود نگيرد
📚حکمت 145نهج البلاغه
توضیح: درراستای این حکمت ارزشمند درآیه 3 سوره «غاشیه» مطلبی مهم است. آنجا که حال عده ای مجرمان شرح داده می شود و مى فرماید: «(عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ); پیوسته عمل کرده و خسته شده اند (و نتیجه اى نگرفته اند)» و دلیلش آن است که نه معرفت کافى براى عمل داشتند نه شرایط آن را رعایت کردند و نه موانع آن را برطرف نمودند و حتى گاهى با اعمال ناشایست خود اگر بهره اى هم از اعمال پیشین برده بودند آنها را حبط و باطل نمودند
در روایات اسلامى تأکید زیادى برآداب نماز وروزه وسایر عبادات شده است تا عبادات افزون بر عمل به تکلیف، به درجه قبولى درنزد پرورگار برسد
کلام حکیمانه فوق ناظر به تمام این امور نیز هست; کسانى که روزه مى گیرند; اما انواع گناهان را درحال روزه انجام مى دهند; ظلم مى کنند، مال مردم مى خورند، آبروى مسلمانان را مى ریزند وبا غیبت و تهمت افراد بى گناه را آزار مى دهند به یقین این گونه اشخاص از روزه خود جز گرسنگى وتشنگى بهره اى نمى برند
