روایتی از خدمت به زائران کم‌توان و غریب در حرم غریب‌الغربا+عکس
این روز‌ها خدمت صندلی چرخدار در حرم امام رئوف از جمله کار‌هایی است که نیازش بسیار احساس می‌شود و بیش از 3 هزار خادم عاشقانه به یاری زوار سالمند و ناتوان آستان غریب‌الغربا می‌پردازند.
خبرگزاری فارس- گروه قرآن و فعالیت‌های دینی: این روز‌ها حرم نورانی امام رضا (ع) مأمن و پناهگاه عاشقانی است که پس از دو سال دلتنگی و دوری از آستان امام مهربان خود را به مشهد‌الرضا (ع) رسانده و با دلی شکسته و چشمانی پر اشک به درگاه امام رئوف پناه آورده‌اند.
این حضور و این شور برای خادمان هم فرصتی است تا با خدمت به زوار دل شکسته امام غریب، بهره و توشه خود را از این آستان نورانی ببرند و این‌گونه در گوشه و کنار حرم، خدام از نظافت گرفته، تا گستراندن فرش و نگهداری کفش به زائران خدمت می‌کنند.
خدمتی که این روز‌ها بیش از قبل نیاز است
یکی از خدماتی که خادمان این روز‌ها بسیار باقوت انجام می‌دهند، خدمت صندلی چرخدار است، کاری که با توجه به حجم بالای زائر اهمیت آن بسیار احساس می‌شود، زیرا بسیاری از سالمندان و افراد کم‌توان و ناتوان جسمی به دلیل شلوغی حتی نمی‌توانند وارد صحن‌ها و رواق‌ها شوند، چه رسد به زیارت مضجع مطهر امام مهربان. همین امر بهانه‌ای شد تا به سراغ این خدام بی‌نام و نشان آستان خورشید برویم و با آنها دقایقی گفتوگو کنیم.
دستانش می‌لرزد، قامتش خمیده است و پاهایش دیگر قوت گذشته را ندارند، اما دلش همچون دوران جوانی در تب و تاب زیارت حرم حضرت دوست است. وقتی به نزدیکی باب الرضا (ع) می‌رسد، خادمیاری با کلاه سفید لبه‌دار انگار سال‌هاست انتظارش را می‌کشد. با خوش‌رویی عصایش را می‌گیرد و کمکش می‌کند تا سوار صندلی چرخدار شود. پیرمرد با مهربانی می‌گوید: عاقبت بخیر بشی و هر دو همچون پدر و پسری که تازه یکدیگر را یافته‌اند، اذن دخول را زمزمه کرده و راهی صحن می‌شوند.
خدمت با ۱۱۱۲ صندلی چرخدار
این‌ها روایت گوشه‌ای از لحظات خدمت خالصانه خادمان صندلی چرخدار حرم مطهر رضوی است. خدمتی که با بهره‌گیری از هزار و ۱۱۲ صندلی چرخدار و همراهی سه هزار و ۸۰۰ خادمیار مشهدی و همچنین جمعی از خادمیاران استانی در کشیک‌های مختلف به صورت شبانه‌روزی به زائران سالمند و ناتوان، از نزدیکی مبادی ورودی حرم همچون دوربرگردان طبرسی و نواب تا نزدیکترین نقطه به مضجع شریف ارائه می‌شود. همچنین حدود ۳۰۰ صندلی چرخدار خودخدمتی با توجه به مناسبت‌های خاص به این تعداد اضافه شده و در صحن‌ها در اختیار ارادتمندان حضرت رضا (ع) قرار می‌گیرد. حدود ۱۰ صندلی چرخدار برقی هم برای استفاده در ساعات پیک آماده خدمت است. علاوه بر این خدمات، زائران امکان تحویل صندلی‌های چرخدار امانی را از دفاتر مربوطه در ورودی‌های حرم رضوی دارند.
زیارت با پای خادمان
حمیدرضا پهلوان‌لی، متولد ۱۳۶۱ و اهل مشهد است و خدمت افتخاری‌اش را از سال ۱۳۸۷ در این آستان ملکوتی آغاز کرده است. او با بیان اینکه خادمان بخش صندلی چرخدار در ارتباط نزدیکتری با زائران هستند و باید سعه صدر بیشتری نسبت به سایر خادمان داشته باشند، بیان می‌کند: به گفته افرادی که از خاندان کرامت مزد می‌گیرند، مزد خدمت در این بخش نقدی است، چراکه زائر از زمان سوار شدن بر صندلی چرخدار، خادمش را دعا می‌کند. البته زائران سالمند دوست دارند با پای خودشان به حرم مطهر مشرف شوند، از این رو ما با ادبیات خاص خود، این زائران را سوار صندلی چرخدار کرده و با عشق آنان را می‌رسانیم.
پهلوان‌لی با اشاره بر اینکه اولین سفر زیارت کربلایش در ۸/۸/۸۸ از دعای یکی از همین زائران درست شده است، می‌افزاید: بانوی مسنی را از صحن انقلاب سوار صندلی چرخدار کردم. وقتی به باب الجواد(ع) رسیدیم، رو به حضرت کرد و گفت آقاجان هر چی تو دل این جوان هست بهش بده. نیم ساعت بعد بهم زنگ زدند و گفتند سفر کربلایتان درست شده است.
سفر به عشق خدمت
محمد دلنواز، خادمیار متولد ۱۳۳۸ و ساکن کرج است. او می‌گوید: نزدیک۴۰ سال است برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در مراسم‌های مذهبی آشپزی می‌کنم. بسیار خوشحالم که از سال ۱۳۹۵ نوکری زائران امام هشتم (ع) شامل حالم شده است. دلنواز می‌افزاید: زمانی که داوطلب خدمت در حرم رضوی شدم، گفتم سخت‌ترین خدمت یعنی صندلی چرخدار را به من بسپارید، چون امام رضا (ع) زائران سالمند و ناتوانش را بسیار دوست دارد که به زیارت دعوتشان می‌کند.
این خادمیار یکی از خاطرات فراموش‌نشدنی‌اش را هم برایم تعریف می‌کند: حدود دو ماه قبل، هشت زائر زیارت اولی را از کرج به پابوسی حرم امام رضا (ع) آورده بودم. یکی از این زائران، بانویی سالمند و مادر شهید بود که وقتی سوار صندلی چرخدار حرم مطهر شد ذکرها و حال غریبش دیگر زائران را هم منقلب کرد.
در ادامه پای صحبت‌های ابوالفضل مصطفایی با ته لهجه شیرین آذری‌اش می‌نشینیم. او در سال ۱۳۶۰ در تبریز متولد شده و حدود پنج سال است به جمع خادمیاران رضوی پیوسته است. مصطفایی می‌گوید: خدمت به خاندان عصمت و طهارت (ع) به ویژه حضرت رضا (ع) آرزوی قلبی‌ام بوده است. وقتی مطلع شدم امکان نام‌نویسی وجود دارد همراه با مادرم مراحل اداری خادمیاری را با افتخار انجام دادیم. زمانی هم که تصمیم سفر به مشهد را می‌گیریم، حس خوبی جسم و جانمان را فرا می‌گیرد که توصیف آن در دایره کلمات نمی‌گنجد.
لحظه‌های فراموش‌نشدنی حرم
همچنین از جلیل مهجوری، خادمیار متولد ۱۳۴۴ و اهل ساری می‌خواهم که داستان خدمتش را برایمان روایت کند. او می‌گوید: از سال ۱۳۹۰ که بازنشسته شدم، هرساله به خصوص در مناسبت‌ها، قصد دهه می‌کردم و با خانواده به پابوسی حضرت رضا (ع) می‌آمدم. در سال ۱۳۹۵ هم که افتخار خدمت در آستان قدس نصیبم شد، نیت کردم در بخشی خدمت کنم که با قشری از زائران سر و کار دارد که تا حدودی گمنام هستند و اجر معنوی خدمتش هم بیشتر است.
مهجوری می‌افزاید: یک ماه قبل، جوان معلول کرجی را در پارکینگ سوار صندلی چرخدار کردم. صحبت‌هایش در طول مسیر دلم را تکان داد. گاهی زائران با نیت پاکشان چنان طوفانی در دل ما خادمان می‌اندازند که گفتنی نیست.
در ادامه با سیدرضا جلال‌نژاد، متولد ۱۳۶۱ و اهل روستایی از توابع آمل هم‌کلام می‌شوم که چهار سال است خادمیار رضوی شده است. از جلال‌نژاد در خصوص چگونگی خادمیار شدنش می‌پرسم و او پاسخ می‌دهد: یک روز یکی از دوستانم بهم گفت سید دوست داری خادم شوی، گفتم آره از خُدام است.... در میانه صحبت بغضش می‌ترکد و حالش دگرگون می‌شود. جمع خادمان حاضر در دفتر اداره امور تسهیلات زائران حرم به حال دل این جوان غبطه می‌خورند. او چند دقیقه بعد صحبت‌هایش را با حس خاصی ادامه می‌دهد: دیروز با تک تک زائرانی که سوار بر صندلی چرخدار به زیارتشان بردم، گریستم. امروز هم به قدری شوق خدمت دارم که مدام در حال دویدن در صحن‌ها هستم تا جایی که از صبح مجبور شدم دوبار کفی کفشم را عوض کنم.
نگاه زائران سالمند غریب‌الغربا (ع)
پس از گفتوگو با خادمان بخش صندلی چرخدار راهی صحن‌ها می‌شوم تا حال و هوای زائرانی که از این خدمت بهره‌مند می‌شوند را جویا شوم. در این میان به سراغ بانوی سالمندی می‌روم که مقابل باب الرضا (ع) سوار صندلی چرخدار شده است. او با لهجه مشهدی برای خادمان صندلی چرخدار دعا می‌کند: الهی به حق علی (ع) سالم، خوب و خوش باشن. خدا ۱۲۰ سال عمر با عزت بهشان دهد.
در گوشه دیگر صحن پیامبر اعظم (ص)، پدربزرگی را سوار بر صندلی چرخدار در ورودی باب الجواد (ع) رو به گنبد طلایی می‌بینم. او برای والدین خادمیار جوانش دعای خیر می‌کند. به طرف صحن غدیر که به راه می‌افتم، دانه‌های ریز باران به حرم رنگ و بویی دیگر می‌بخشد. در این میان، خادمان خستگی‌ناپذیر بخش صندلی چرخدار با صندلی‌هایی که پلاستیکی بر بالای سر زائر دارد، مثل همیشه به کارشان ادامه می‌دهند؛ آخر سرما و گرما برای خادمی که تار و پود وجودش مملو از عشق خدمت به زائر غریب الغربا (ع) است، معنایی ندارد.
