پیامبر اکرم (ص) :
إنّ أولياءَ اللّهِ سَكَتوا فَكانَ سُكوتُهُم ذِكرا ، وَنَظَروا فَكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً ، وَنَطَقوا فَكانَ نُطقُهُم حِكمَةً ، وَمَشَوا فَكانَ مَشيُهُم بَينَ النّاسِ بَرَكَةً ، لَولا الآجالُ الَّتي قَد كُتِبَت عَلَيهِم لَم تَقَرَّ أرواحُهُم في أجسادِهِم خَوفا مِن العَذابِ وَشَوقا إلَى الثَّوابِ.
دوستان خدا ، خاموشى مى گزينند و خاموشى آنها ذكر خداست، و مى نگرند و نگاهشان عبرت است، و سخن مى گويند و سخنانشان حكمت است، و راه مى روند و راه رفتنشان در ميان مردم، مايه بركت است. اگر نه اين بود كه اجلهايشان نوشته شده است، از ترس عذاب و شوق به ثواب، [لحظه اى ]جانهايشان در كالبدهايشان قرار نمى گرفت.
الكافي : ۲ / ۲۳۷ / ۲۵
