بنام خدا

منصوره آسمانی، زهرای زمینی

حضرت فاطمه زهرا (سلام ‌الله‌ علیها)، القاب بسیاری داشتند که نشان از عظمت مقام ایشان دارد اما در این میان «منصوره» نامی است که جبراییل توصیف آن را در آسمان‌ها بر حضرت محمد (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم) کرد و چرایی آن را تبیین نمود.

پیامبر اکرم (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم) در طول عمر مبارک خود، در مواقع دشواری و استیصال؛ به اعتکاف چله نشینی رو می‌آوردند و از پروردگار منان طلب امداد می‌کردند. یکی از چله نشینی‌های خاص ایشان مربوط به دوران تولد حضرت فاطمه زهرا (سلام ‌الله‌ علیها) می‌باشد.

حضرت محمد (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم) شبانه روز با پروردگار خود راز و نیاز می‌کرد و از خداوند فرزندی را طلب می‌کرد که شفاعت امت مسلمان کند. شاید به جرات بتوان گفت که رسول خدا (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم) نظیر این اعتکاف و چله نشینی را نداشت مگر در زمان نزول قرآن کریم.

روزی از ایام اعتکاف پیامبر (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم)  جبرئیل بر ایشان نازل شد و فرمود: «نام فرزند را فاطمه بگذار اما بدان که او در آسمان‌ها منصوره است

ویژگی ها و فضائل حضرت زهرا (س)

او در زمین فاطمه است چون شیعیانش را از آتش جهنم قطع می‌کند یعنی شان زهرا این است که قاطع و مانع شیعیان از عذاب جهنم باشد و از این جهت به ایشان در آسمان‌ها منصوره (یاری شده) می‌گویند که خداوند فاطمه را در شفاعت گناهکار امت تو نصرت می‌دهد و او شفاعت گسترده‌ای از امت رسول خدا خواهد داشت.»

اسْمُهَا فِی السَّمَاءِ مَنْصُورَةُ وَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَة (اسم حضرت زهرا سلام الله علیها در آسمان منصوره می باشد و در زمین فاطمه سلام الله علیها.) بحارالأنوار ج43 ص18- باب 2

پس از به دنیا آمدن حضرت فاطمه زهرا (سلام ‌الله‌ علیها)، رسول خدا همواره مشتاق دیدار ایشان بود، به گونه‌ای که گویا نخستین بار است که فرزند خود را ملاقات می‌کند.

اشتیاق و علاقه پیامبر اکرم (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله ‌و سلّم) به حضرت فاطمه (سلام ‌الله‌ علیها)، تا آن جا بود و میان شیعه و سُنی اختلافی در آن نیست و هر دو گروه نقل قول‌ها و روایات فراوانی در راستای این ارادت الهی دارند.

شیعه و سنی در اکثر کتب تاکید دارند که پیامبر عظیم الشأن اسلام تا ماه‌ها پس از ازدواج حضرت فاطمه (سلام ‌الله‌ علیها) و امام علی (علیه السلام)، هر روز و در ابتدای صبح به در خانه آن بانوی بزرگوار می‌رفتند و به ایشان و اهل بیت سلام داده و سپس راه خود را ادامه می‌دادند.

ناگفته نماند که این علاقه و ارادت کاملأ دوسویه بوده و حضرت فاطمه (سلام ‌الله‌ علیها) نیز آنقدر به پدر بزرگوارشان علاقه داشتند و خدمت ایشان می‌کردند که لقب «ام ابیها» گرفتند چرا که همچون مادری دلسوز برای پدر خود بود.

نام‌های حضرت فاطمه (سلام ‌الله‌ علیها)

زیباترین و جذاب ترین و پر محتواترین نام بانوی دو عالم فاطمه (س) است به معنای قطع کردن و جدا شدن است.
هم چنین در کتب معتبر شیعه و سنی از قول رسول الاسلام (ص) نقل شده است: چون خداوند فاطمه و شیعیان او را از آتش دوزخ بریده است دخترم را به این نام نامیدم.

سیّدة: بانو
انسیّةحوراء: انسان بهشتی
نوریّة: موجودی از حقیقت نوری
حانیّة: دلسوز فرزندان
عُذراء: دوشیزه
کریمة: بزرگوار
رحیمة: با محبت ومهربان
شهیدة: شهید شده
عفیفة: پاکدامن
قانعة: کم توقع
رشیدة: کامل
شریفة: شرافتمند
حبیبة: دوست وبا محبت
محرّمة: گرامی و مورد احترام
صابرة: پایدار
سلیمة: سالم، اهل سازش، بی عیب ونقص
مکرمة: بزگوار وگرامی
صفیّة: برگزیده
عالمة: دانشمند
علیمة: دانا
معصومة: نگهداشته شده، بی گناه
مغضوبة: ربوده شده، کسی که حقش غصب شده
مظلومة: ستمدیده
میمونة: خوش یمن وبابرکت
منصورة: یاری شده، خداوند او را یاری کرده است
محتشمة: با حشمت و احترام
جمیلة: زیبا
جلیلة: بزرگ
معظّمة: احترام گذاشته شده، گرامی
حاملة البلوی بغیر شکوی: بلا کش نستوه بی شکوه و شکایت

حلیفة العبادة و التقوی: قسم خورده ی پرستش و پرهیزکاری

حبیبة الله: محبوب خدا
بنت الصّفوة: دخترِ برگزیده
رکن الهدی: پایه ی هدایت
آیة النّبوّة: نشان نبوّت
شفیعة العصاة: شفاعت کننده ی گناهکاران
اُمّ الخیرة: مادر نیکوکاران
تفّاحة الجنّة: سیب بهشتی
مطهرة: پاکیزه شدن
سیدةالنساء: بزرگ بانوی زنان
بنت المصطفی: دختر حضرت مصطفی(ص)
صفوة الرّبّها: برگزیده ی پروردگار
موطن الهدی: جایگاه هدایت
قرّة العین المصطفی: نور چشم پیامبر اکرم(ص)
بضعة المصطفی: پاره ی تن پیامبر(ص)
مهجة المصطفی: خون زندگی قلب مصطفی(ص)، آخرین قطرات خون در قلب که موجب ادامه ی حیات است
بقیّة المصطفی: بازمانده ی حضرت رسول(ص)
حکیمة: با حکمت و دارای فهم و ادراک حکیمانه
فهیمة: با فهم
عقیلة: خردمند
محزونة: غمگین
مکروبة: دل شکسته
علیلة: بیمار و مریض
عابدة: پرستنده
زاهدة: پارسا
قوّامة: شب زنده دار
باکیة: گریه کننده

بقیّة النّبوّة: باز مانده ی پیامبری
صوّامة: بسیار روزه گیر
عطوفة: با عاطفه و محبّت
رئوفة: دلسوز و مهربان
حنّانة: غمخوار و با محبّت
بِرّة: نیکوکار
شفیقة: دلسوز و مهربان
إنانة: دردمند
والدة الصّبتین: مادر دو نواده ی پیامبر
دوحة النّبی: شاخسار پیامبر
نور سماوی: نور آسمانی
زوجة الوصیّ: همسر جانشین پیامبر
بدر تمام‌: ماه شب چهارده
غرّة غراء: سپید رویِ نورانی
درّة بیضاء: گوهر تابناک
روح أبیها: روان پدر بزرگوارش حضرت رسول(ص)
واسطة قلّادة الوجود: حلقه ی اتصال زنجیر هستی
درّة البحر الشّرف و الجود: در دریای شرافت و سخاوت
ولیّة الله: دوست خدا و کسی که خدا او را ولی قرار داده
سرّ الله: راز نهانی خدا
امینة الوحی: امین وحی الهی
عین الله: دیده ی خدایی
مکینة فی عالم السّماء: دارنده ی جایگاه در عالم آسمان
جمال الآباء: موجب زیبایی پدران
شرف الأبناء: افتخار برای فرزندان

درّة البحر العلم و الکمال: درّ دریای دانش و کمال
جوهرة العزّ و الجلال: گوهر تابناک عزّت و بزرگوار
مجموعة الماصر العلّیّة: گرد آورنده ی یادگارهای برین
مشکوة نور الله: چراغدان نور الهی
زجاجة: شیشه وچرغدان نور الهی
کعبة الآمال لأهل الحاجة: کعبه آرزوهای نیازمندان
لیلة القدر: شب قدر: مقصود از "لیلةالقدر” در قرآن فاطمه(س) است
لیلة مبارکة: شب با برکت
ابنة من صلّت به الملائکة: دختر آن کس که فرشتگان به او اقتدا کرده و نماز خواندند
قرار قلب امّها المعظّمة: آسایش بخش دل مادر بزگوارش
عالیة المحلّ: بلند جایگاه
سرّ العظمة: راز بزگی وبزگواری
مسکورة الظلع: پهلو شکسته
رضیض الصّدر: سینه شکسته
مغضوبة الحق: کسی که حقش غصب شده است
خفی القبر: کسی که قبرش پنهان است
مجهولة القدر: قدر ناشناخته
ممتحنة: آزمایش شده
المظلوم زوجها: کسی که هسرش ستم دیده است
المقتول ولدها: فرزند کشته شده
کوثر : صاحب خیر فراوان، صاحب فرزندان بسیار

امام صادق فرمود: زیرا نور آن بانوی مکرمه در یک روز سه بار برای امیرالمومنین می‌درخشید، و چون در محراب عبادت می‌ایستاد نور درخشنده او برای اهل آسمان می‌ درخشید همانگونه که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.

این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .

منبع: پایگاه تبیان بخش معارف