ایی کوه بلند و خشک و پُر دودِ که پُشت سر بَنی
به سرزمین درختان لیمو و نارنج و پُرتقال رِسَنی
ایی جاده ی پُر پیچ و خم و خطرناکِ که بُگذرانی
به همون دیارِ سرسبز و مُعطر رِسَنی
به جایی که فقط عَطر گُل و بهار نارنج و یه دنیا عشق و صفایه رِسَنی
هوجایی که می زادگایه ، پُر از مهر و وفایه رِسَنی
همه جا سبز ، زمین سبز و جنگل سبز ، دریا و آسمان آبی دَئره
به جایی که بهشتِ این جهانِ رِسَنی
به رامسر، شهری که عروس شهرهای ایرانِ
همون سخت سری که زمانه وِره راماکوردِه رِسَنی
شهری که وی کوه و دیریا به هم نزدیکه
شهری که خواستگاه بُزرگان و شاهان با رِسَنی
به جایی که هر وقت تِی دل بگیره ، بهاره
به پناهگاه عاشقانِ دلشکسته و دلخسته رِسَنی
اگه روزی پا به رامسر بَنی ، خوش باش
چون به شهر خوبان ، بزرگان و خوشان رِسَنی
اگه خَنی خوش و خندان بَشی ، بی غم و بی درد ، سری به رامسر بَزن
چون به جایی که همه بی غم و بی درد و خوش و خندانن ، رِسَنی
به رامسر شهری که عروس و بهشتِ این جهانِ رِسَنی
هوجایی که می زادگایه ، پُرِ از مهر و وَفایه رِسَنی
برگرفته از کتاب پئز کلاک مسعود عطوفت شمسی
