جغدها با چشمان درشت، پنجه‌های تیز و سر انعطاف پذیرشان، موجودات اسرارآمیزی هستند. این مطلب را بخوانید تا آن‌ها را بهتر بشناسید.
برترین‌ها: حدود ۲۵۰ گونه مختلف جغد وجود دارد که اندازه‌ها و اشکال متفاوتی دارند؛ از ۱۲ تا ۹۰ سانتیمتر. اما حتی جغد‌های کوچک هم شکارچی به دنیا می‌آیند و از پنجه‌های تیز و منقارشان برای به دام انداختن و خوردن حیوانات کوچکی مثل حشرات، جوندگان و خزندگان استفاده می‌کنند. احتمالا می‌دانید که جغدها معمولا شب‌ها فعال هستند و می‌توانند سرشان را تقریبا کامل بچرخانند، اما در این جا با حقایق متفاوتی آشنا می‌شوید.
جغدها کره چشم ندارند، آن‌ها «لوله چشم» دارند.
تخم چشم گرد است. اما نه همیشه. تخم چشم جغدها مثل یک لوله بلند است. این لوله‌های چشم مثل چشم انسان و بسیاری از حیوانات قابلیت چرخش و حرکت ندارند و در یک محفظه استخوانی قرار دارند. جغدها مثل سایر حیوانات شب‌زی بینایی فوق العاده‌ای دارند و می‌توانند در تاریکی خیلی خوب ببینند. اما چون نمی‌توانند کره چشم خود را حرکت دهند، باید کل سرشان را بچرخانند تا اطراف را ببینند.
جغدها غذایشان را درسته می‌خورند
... و سپس استخوان‌ها، موها و سایر قسمت‌های غیرقابل هضم را به شکل یک توده سخت بالا می‌آورند. این توده‌ها ۱۰ سانتیمتر طول دارند؛ بستگی به ابعاد جغد دارد. معمولا این گلوله‌ها ابتدا سیاه و براق هستند، سپس خشک و خاکستری می‌شوند. پالت هاب جغد در واقع یک
جغدها هم مثل سنجاب‌ها غذایشان را انبار می‌کنند
جغدها طعمه خود را کامل می‌بلعند، اما وقتی زمان کافی ندارند، غذای خود را در شاخه‌های درخت، زیر سنگ‌ها یا سوراخ درختان پنهان می‌کنند. برخی جغدها بیشتر حشرات را می‌خورند، در حالی که بقیه قورباغه، مارمولک، جونده، پرنده و حتی راسو می‌خورند!
برخی جغدها گوش‌های ناهماهنگ دارند
برخی جغدها دسته‌های پر روی سرشان دارند که شبیه گوش روباه یا گربه است، اما آن‌ها گوش نیستند. گوش جغدها در دو طرف سرشان قرار دارد. در دهانه کانال گوش یک پوست آویزان قرار دارد که پرنده آن‌ها را با ماهیچه‌های کوچک اطراف صورتش باز می‌کند. بسیاری از جغدها گوش‌های نامتقارن در ارتفاع‌های متفاوتی از سرشان دارند، این تفاوت به آن‌ها اجازه می‌دهد منبع صدا را بهتر تشخیص دهند.
آن‌ها در سکوت پرواز می‌کنند
جغدها در سکوت تقریبا کامل به سمت طعمه پرواز می‌کنند. بال‌های آن‌ها در مقایسه با بدنشان آنقدر بزرگ است که می‌توانند بسیار آرام پرواز کنند و پر‌های مخصوصی دارند که هوا را به راحتی و نرمی روی بال‌هایشان هدایت می‌کند تا صدایی ایجاد نکند. اگرچه جغد‌هایی بوده اند که به سمت انسان حمله کرده و کلاهشان را ربوده‌اند، اما به طور کلی برای انسان خطرناک نیستند.
جغدها می‌توانند سرشان را ۲۷۰درجه بچرخانند
چون جغدها نمی‌توانند چشمانشان را حرکت دهند، باید کل سرشان را حرکت دهند تا خطر یا طعمه را پیدا کنند. آن‌ها می‌توانند سرشان را ۲۷۰درجه بچرخانند، در حیوانات دیگر، این مقدار چرخش جریان خون به مغز را قطع می‌کنند، اما جغدها سیستم جمع آوری خون سازگاری دارند که خون کافی را جمع می‌کند تا سر حرکت کند.
جغدها لانه‌سازان خوبی نیستند
پرندگانی مثل عقاب‌ها، کلاغ‌ها و شاهین‌ها لانه سازان خوبی هستند، اما جغدها نه. برخی جغدها به جای اینکه خودشان لانه بسازند، از لانه‌های خالی پرندگان دیگر استفاده می‌کنند. برخی دیگر از سوراخ‌های تنه درختان یا صخره‌ها استفاده می‌کنند یا در ساختمان‌های متروکه و انبار‌ها زندگی می‌کنند. دو نوع از جغدها، برفی و گوش کوتاه، با کندن گودال‌های کم‌عمق روی زمین برای خودشان لانه می‌سازند.
همه آن‌ها «هووو» نمی‌گویند
بسیاری از جغد‌های بزرگ «هووو هووو» نمی‌کنند، بلکه صدای آن‌ها مثل وغ‌وغ کردن سگ است. جغد‌های کوچک معمولا «توت» می‌گویند یا صدا‌های دیگر تولید می‌کنند.
در «کافه جغد»های ژاپنی می‌توانید از نزدیک با جغدها آشنا شوید
در برخی کافه‌های ژاپن، مهمانان می‌توانند پشت میز‌های کوچک بنشینند و از نزدیک با این پرندگان زیبا آشنا شوند. این جغدها آنقدر رام هستند که می‌توانید پرهایشان را لمس کنید. با این حال، نباید با آن‌ها مثل حیوان خانگی رفتار کنید، چون حیوانات وحشی هستند. برخی طرفداران حیوانات این تعامل نزدیک با انسان را برای جغدها ناسالم و استرس‌زا می‌دانند.
منبع: rd
