بازی خط و خونه

 ۲۰ آذر ۱۳۹۵

نام بازی: خط و خونه (اِکر دوکِر)
نام محلی: جیزیق

در اینجا به بررسی و چگونگی اجراء و شرایط بازیهایی که به خط و خونه یا اِکر دوکِر معروف هستند می رسیم ولی به علت گستردگی و کثرت این بازی ها که در این مقوله نمی گنجد ، فقط چند نمونه از ساده ترین آنها را که اجرای آنها برای کودکان عملی است می آوریم ، شاید که رضایت مربیان محترم و کودکان گرامی فراهم گردد. لازم به ذکر است که این بازی ها از جمله بازی هایی است که در ایام گذشته ، در سراسر گیتی ، بزرگسالان را نیز به خود مشغول کرده بود.

اهداف کلی: افزایش و فدرت استقامت پاها ، هماهنگی چشم ها و دست ها ، آموزش رعایت نوبت

اهداف جزئی: پایداری در مقابل مشکلات و آموزش رعایت نوبت

تعداد بازیکن: حداقل ۲ نفر ، گروهی نیز اجرا می شود.

سن بازیکنان: محدودیتی ندارد

ابزار لازم: یک قطعه سفال یا کاشی ۸ × ۸ سانتی متر و گچ

محوطه بازی: زمین صاف و مسطح ، حداقل به ابعاد ۵ × ۴ متر

شرح بازی:

برای سهولت در امر آموزش بازی ابتدا مقررات و شرایط آن را برای مربیان و کودکان بازگو می کنیم ( اشتباه در هر یک ، موجب سوختن است. ) :

۱- کاشی و یا پای بازیکن هرگز نباید روی خطوط قرار گیرد.

۲- در هر خانه ، حداکثر تا ۳ بار لی لی کردن مجاز است.

۳- اگر بازیکن در هدف گیری و انداختن قطعه کاشی (یا سفال) به خانه ای که مورد نظر است اشتباه کند.

۴- قطعه کاشی یا سفال بازی برای رسیدن به خانه ها از روی خط ها سُر می خورد و می توان آن را از روی خانه ای نیز سُر داد.

۵- بازیکنی می تواند خانه ها را پی در پی کند که اشتباه نکرده باشد.

۱- خط و خونه ی ساده که در زبان محلی به ( اَیاق جیزیقی ) مشهور است. روی زمین صاف و مسطحی ، مطابق شکل ، رسم می کنیم.

به قید قرعه ، ترتیب بازی نفرات ، مشخص و نفر اول برای شروع بازی ، روبروی خانه ی شماره ۱ می ایستد و قطعه سفال را به طرف داخل خانه ی شماره ۱ پرت می کند و لی لی کنان آن را با ضربات پای زمینی از خانه های ۲ و ۳ و۴ و ۵ می گذراند و در خانه ی ۵ کمی استراحت کرده و بازی را ادامه می دهد و از خانه ی ۸ ، به بیرون می زند.

اگر موفق بود این بار در خانه ی ۲ می اندازد و … بازی را برای ۸ خانه تکرار می کند. سپس پشت به خانه ها ایستاده و می گوید : خونه یا بیرون ( اِو یا اِشیک ) و کاشی را از بالای سرش به پشت رها می سازد، هرجا که افتاد ، خانه ی اوست و با علامت × و نوشتن نامش آن را تصاحب می کند که در دورهای بعدی بازی می تواند در آن استراحت کند و در مقابل ، سایر بازیکنان با مشکل مواجه خواهند شد و بایستی آن خانه را پَرِش کنند و پای در آن ننهند ، مگر اینکه صاحب خانه باریکه ای از خانه را برای عبور در اختیارشان بگذارد که به اصطلاح محلی ( پیشیک یُولی ) گفته می شود.

در خاتمه ، هر که خانه ی بسیار دارد ، برنده ی بازی است.