وزارت ارشاد می‌تواند در هر چهار فصل، لباس‌های متناسب با هر فصل را از طراحان بگیرد، نمایشگاه برگزار کند و آن‌ها را با همکاری نهادهای دیگر به تولید انبوه برساند.
با وجود تصویب قانون ساماندهی مد و لباس و برگزار شدن نمایشگا‌‌ه‌هایی در این رابطه اما باز هم شاهدیم که این لباسها نتوانسته جایی در بین مردم باز کند و فقط به عرضه در همان چند روز نمایشگاه محدود شده است. در این رابطه فرحناز قندفروش، دبیر موسسه زنان سرزمین من با بیان اینکه این نمایشگاه در سه دوره برگزار شد و استقبال خوبی هم از آن شد میگوید: اما به هرحال ما در حال حاضر هیچ بازخوردی از نتایج برگزاری این نمایشگاه‌‌ها را در کشور نمی‌بینیم. یعنی هنوز هم مشکل قیمت بالای این لباسها و از سوی دیگر به تولید انبوه نرسیدن آن‌ها وجود دارد و شاید باید همین موضوع را یکی از دلایل سردی و توقف فعالیت در حوزه مد و لباس بدانیم.
او با اشاره به این که در حال حاضر در دبیرخانه موسسه زنان سرزمین من 400 نوع لباس وجود دارد که بر اساس نظرات خود مردم، نمره دارند و قابل تولید انبوهند میگوید: اما نه طراحان این لباسها اعتبار لازم را دارند که آن‌ها را به تولید انبوه برسانند و اگر بر فرض اعتبار لازم را هم داشته باشند، هزینه تهیه یا اجاره مغازه‌ها بسیار بالاست و نمی‌شود به طور انبوه آن‌ها را ارائه کرد.
قندفروش اظهار میکند: از سوی دیگر ما انتظار داریم که کمیته مد و لباس به جای اینکه بر برنامه‌های مقطعی تاکید کند، ویترین‌ها را در سطح شهر اصلاح کند، در حالی که این اتفاق نمی افتد. ما معتقدیم که لباس‌های ایرانی و اسلامی که طبق عرف ما هستند باید در اختیار زنان ایرانی قرار بگیرند. مثلا وزارت ارشاد می‌تواند در هر چهار فصل، لباس‌های متناسب با هرفصل را از طراحان بگیرد، نمایشگاه برگزار کند و آن‌ها را با همکاری نهادهای دیگر به تولید انبوه برساند، اما می‌بینیم که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد و بنابراین شاهد این وضعیت نا بسامانیم که می‌بینید.
