در سال ۲۰۱۱ پله برقی شهری غول پیکری در منطقه‌ی کومونا نصب شد. پله برقی عجیبی که به صورت زیگزاگی ساخته شده بود و در جاهایی ارتفاع آن حتی به ۳۸۴ متر می‌رسد! اجرا شدن خلاقیت‌هایی از این دست به مدلین کمک کرد تا اشتغال زایی در آن بیشتر شود جالب است بدانید که در سال ۲۰۱۲، مدلین در فهرست شهرهایی هم تراز نیویورک قرار گرفت که توانسته اند کاری خلاقانه و متفاوت انجام دهند، کاری که هم خلاقانه باشد و هم در جهت نفع عمومی باشد.
وبسایت مشرق: در زمان فردی به نام پابلو اسکوبار که یکی از مجرم ترین افراد شهر بود، شهر تا روی تپه های اطراف آن هم کشیده شد و همین موضوع باعث رشد بی رویه کنترل نشده ی جمعیت و به وجود آمدن قارچ گونه ی خانه شد، خانه هایی که حتی از بیسیک ترین و ابتدایی ترین امکانات زندگی مثل برق، آب، سیستم حمل و نقل و لوله کشی بی بهره بودند و علاوه بر این، پلیسی هم برای کنترل منطقه وجود نداشت و همه ی این ها باعث پایین آمدن کیفیت زندگی شد تا اینکه یک اتفاق همه چیز را تغییر داد.
در سال ۲۰۱۱ پله برقی شهری غول پیکری در منطقه ی کومونا نصب شد. پله برقی عجیبی که به صورت زیگزاگی ساخته شده بود و در جاهایی ارتفاع آن حتی به ۳۸۴ متر می رسد! اجرا شدن خلاقیت هایی از این دست به مدلین کمک کرد تا اشتغال زایی در آن بیشتر شود جالب است بدانید که در سال ۲۰۱۲، مدلین در فهرست شهرهایی هم تراز نیویورک قرار گرفت که توانسته اند کاری خلاقانه و متفاوت انجام دهند، کاری که هم خلاقانه باشد و هم در جهت نفع عمومی باشد.
این پله برقی نه تنها کار مردم را راحت تر کرده است و باعث شده تا رفت و آمد به سختی قبل نباشد، بلکه باعث شد تا نرخ بیکاری هم کمتر شود چرا که گردشگران زیادی به مدلین و منطقه ی کومونا سفر می کنندتا این سازه ی غول پیکر و جالب را که در نوع خود منحصر بفرد است از نزدیک ببینند. پله برقی کومونا باعث شده تا بسیاری از افراد مجرم دست از کارهای بد خود بردارند چرا که احساس کرده اند که به آن ها و محل زندگی شان اهمیت داده می شود و می توانند منتظر تغییرات بیشتری در آینده ی کومونا باشند.
از طرفی افتتاح پله برقی کومونا به شهروندانی که به خاطر وجود پله های زیاد و خسته کننده خودشان را ایزوله کرده بودند و به قسمت های دیگر شهر رفت و آمد نمی کردند کمک کرد تا از این گرفتگی بیرون بیایند و بتوانند راحت تر جابه جا شوند.
علاوه بر این، آن دسته از شهروندان کومونا که محل کارشان در مرکز شهر است و مجبور بودند هر روز به آن جا رفت و آمد کنند، از این به بعد زمان کمتری را برای رفت و آمد صرف می کنند در کنار این، فرصت های بیشتری برای دسترسی به شغل های بهتری که در مرکز شهر هستند به وجود می آید و کمک می کند تا مرز بین کارمندان فقیر و پولدار کم شود.
سال های سال بود که جمعیت ۱۲۰۰۰ نفری منطقه ی کومونای ۱۳ که بر روی تپه زندگی می کردند، برای رفت و آمد مجبور بودند تا صدها پله ی بزرگ را بالا و پایین کنند که تقریبا معادل پله های یک ساختمان ۲۸ طبقه بود!
مسیری که حدود ۳۰ دقیقه طول می کشید آن ها فقط از طریق این پله ها می توانستند از مرکز شهر خودشان را به خانه هایشان در بالای تپه برسانند. بعد از کار خلاقانه ای ای که مسئولان شهر انجام دادند، این مسیر ۳۰ دقیقه ای به ۵ دقیقه کاهش پیدا کرد.
