بروجن در دشتي حدود 580 كيلومتر مربع، در خاوري ترين نقطه منطقه و در محل تلاقي راه هاي سه استان چهارمحال و بختياري، اصفهان و فارس قرار گرفته است . زبان مردم بروجن فارسي است و در روستاها به گويش هاي محلي همراه با لري، بختياري وتركي قشقايي سخن مي گويند. در شهرستان بروجن و مناطق و روستاهاي اطراف آن مانندتفته و بلداجي که ازتوابع شهرستان بروجن هستند، از ديرباز صنايع دستي رواج زياديداشته است. هنرهاي دستي هم چون قالي بافي، خرسک بافي، جاجيم بافي و گليم بافي درمنطقه تفته و نوعي قالي بافي خاص در بلداجي رواج دارد. قالي هايي كه در بلداجيبافته مي شود از نوع چالشتري يا خشتي و قالي هاي عربي (پشمي)، قالي‌هاي نايينياست. تار و پود در قالي‌ها از پشم درست مي شود وموادي كه در تهيه خامه به كار بردهمي شود عبارتند از: پوست گردو، زاج، جوهرليمو، قارا، ريشه گياهي به نام گندل،روناس و جوهرهاي رنگي است. هم چنين قالي بافي، نمد مالي، كلاه مالي، گيوه سازي وبافت چادرهاي سياه از صنايع دستي مختص عشاير منطقه مي باشند.
صنايع دستي کهتوسط عشاير يلمه تهيه مي شوند از با اهميت ترين صنايع دستي منطقه محسوب مي شوند. عشاير يلمه در بروجن ساكن اند و عده‌اي ازاين عشاير كه به عرب معروفند در محلهاردوباد بروجن اسكان دايمي يافته اند. قالي هايي که توسط عشاير يلمه بافته ميشوند، داراي تار و پود پشم بوده و رنگ هاي آن ها ثابت مي باشد. رنگ هايي كه دربافته‌هاي يلمه‌اي به كار مي رود حدودا 9 رنگ است كه عبارتند از آبي، سرمه‌اي،لاكي، سبز، بنفش، نيم رنگ (كم رنگ تر از لاكي)، سفيد و سياه. اندازه بافته‌هاي اينعشاير 3 × 2 متر، زرع و نيم، خرک (140 × 80) و پشتي به اندازه 50 × 80 مي باشد كهمعمولا بر روي دارهاي افقي بافته مي شود. قاليچه هاي عشاير يلمه صادراتي استوعمدتا از استان خارج و راهي كشورهاي ديگر مي گردد.نمد نيز از ديگر صنايع دسـتياست. به طورمتوسط يک عدد نمد( زيرانداز) 5/1× 2 مترمساحت دارد و توليد آن 5/7 كيلوپشم مصرف مي شود. اين محصول اغلب منقوش است. طرح و نقش هايي كه در آن به كار مي رودتماما ذهني است. کلاه مالي نيز از جمله صنايعي است که اهميت زيادي دارد. كلاه مالانمعمولا در تمام طول سال مشغول كارند. معروف ترين نوع كلاه هايي كه در اين منطقهساخته مي شود كلاه خسروي، شب كلاه و كلاه قشقايي است. مواد اوليه مورد مصرف كلاهمالان به طور عمده كرک بز، پشم، صابون ورنگ هاي جوهري است.گيوه نوعي کفش سنتي استکه ساخت آن در اين منطقه رواج دارد. رويه گيوه معمولا از قمشه، آباده، فسا و جهرموارد مي شود و مقدار كمي را نيز برخي از زنان شهر كرد، و بروجن مي بافند. تخت گيوهيا لاستيكي است و يا از پارچه هاي متقال و چرم گاو تهيه مي شود و عمدتا از منطقهجرقويه و يا زرين شهر وارد مي شود. تخت و رويه را در كارگاه ها به وسيله قلاب به هموصل مي كنند. اين اتصال به وسيله دوختن نوار چرمي به دور گيوه و مابين تخت و رويه وبالاي پاشنه انجام مي شود.
چادرسياه اصولا از موي بز تهيه مي شود، كاربرد آندر دامداري مي باشد و مي توان به راحتي آن را جمع كرد و در محلي ديگر مستقر نمود. از بررسي چادرهاي قديمي به خوبي مي توان دريافت كه از ديربازاز اين صنعت تكامل وتحول نداشته است. براي تهيه آن موهاي بز را تميز كرده و بسته بندي نموده و باپره‌هاي مخصوص مي ريسند و نخ هاي دسته شده را دولا كرده و مي تابند تا محكم گردد. نخ هاي تابيده شده به عنوان تار و پود سياه چادر مي باشد.
