در 1100 متري جنوب خاوري كاروان سراي گدوک و در دامنه‌هاي شمالي ارتفاعات باهورد و بر بالاي تپه سنگي منفرد، بقاياي قلعه يا برجي ديدباني وجود دارد كه به قلعه شاه چشمه شهرت دارد. بقاياي معماري اين قلعه حكايت از استفاده از مصالح سنگ لاشه و ملات ساروج مي نمايد كه تمامي سطح تپه را پوشانده است. حفاري هاي غيرمجاز فراوان تمامي قسمت هاي قلعه را مضطرب نموده و گودال هاي متعددي را ايجاد كرده است. يكي از حفره‌ها داراي ابعادي حدود6×2×3 متر مي باشد. پيرامون قلعه، خاک هايي روي هم انباشته شده كه داراي لايه‌هاي متعدد باستاني بوده و بقاياي سفال هاي گوناگون، خاكستر و ديگر مواد باستاني در آن قابل رويت است. در كف بخشي از حفاري هاي انجام شده، آب روي باريكي ديده مي شود كه داراي بستر سنگي و لبه كوتاهي است كه بسيار زيبا مي باشد و متاسفانه بخش اعظم آن را شكسته‌اند آثار معماري باقي مانده حكايت از وجود اطاق ها و راهروهاي متعدد در جاي قلعه مي نمايد كه بر اثر حفاري هاي غيرمجاز تركيب اصلي آن به هم ريخته است. نوع سفال هاي پراكنده در سطح تپه شامل قرمز، نخودي، سياه و انواع سفال هاي قرون 4 و 5 و 6 مي باشد. به همراه سفال هاي ياد شده قطعات فراواني شيشه‌هاي رنگي ديده مي شود كه از ظرافت خاصي برخوردار مي باشند. با توجه به موقعيت قلعه و اشراف كامل آن بر گدوک و جاده باستاني فيروزكوه به مازندران مي توان اين محل را به عنوان قلعه يا برج ديدباني دانست كه عبور و مرور از اين گذرگاه را تحت نظر داشته و امنيت آن را تامين مي نموده است. اين قلعه احتمالا در گذشته، به نام هاي قلعه اولاد يا قلعه ديو سفيد نيز ناميده مي شده است. انجام حفاري و پژوهش علمي در قلعه شاه چشمه مي تواند در روشن كردن پيشينه منطقه نقش موثري داشته باشد .
