در غمت گفته هزار است، غریب بن غریب!

دل غمین است و فکار است، غریب بن غریب!

در شبِ سرد فراقت دلِ عالم خون است

چون که پایانِ بهار است، غریب بن غریب!

چه کسی دیده که همسر بشود دشمنِ مرد

قاتلت حیله ی یار است، غریب بن غریب!

زهرِ سوزنده چها کرده میانِ جگرت

که چنین حالِ تو زار است، غریب بن غریب!

چشم خونبارِ رضا، چشم به راهت به جنان

بین که بی صبر و قرار است، غریب بن غریب!

پدرت بود غریب و تو شدی غربت کش

غصه بی حد و شمار است، غریب بن غریب!

کمی از خاک حریمت به دو چشمِ فطرس

سرمه ی چشمِ خمار است، غریب بن غریب!

بار ديگر عالمــــي غمخــــــــانه شـــــــــد

غــم فـــــــزا از ناله جانانـــــــــه  شـــــــد

در عـزاي نـــــــور چشــــــــــم احمـــــــدي

غـــــــرق ماتـــــم شـــــــد جهان  سرمدي

قلزم كون و مكــــــان امــــد به جــــــــوش

مي رسـد بر گـوش دل ، بانگ  ســــروش

شد پريشـــــان خاطــــــــر بدر الدجـــــــــي

ان سمــــــي مصطفــــــي ، پـــور رضـــــا

ان جـــواد  جـــــــــود رب العالمـــــيــــــــن

شد مشــــــوش خاطــرش از زهر كيـــــن

در جوانــــــي شــــد خــــزان گلــــــــزار او

زرد گشتـــــــه چــــــهـــــــره گلنــــــار او

همســـرش ظلم و ستــــــم بنيــــاد كـــــــرد

بهر قتلش هر زمــــــان امــــــداد كــــــرد

بـــــــود در خانـــــــــه ولــــــي كائنـــــــات

در تلاطــــم ، كشتــــــي بهــــــر نجــــــات

زاه جانسوزش دل زهــــــــرا شكســـــــــت

دربرويش ، مشــــــــرك ملعونه بســــــت

هر چه گفت از زهــــــــــر قاتل سوختــــــم

شمع جان در نار جـــــــور افروخــــــتــــم

هيچكس غيـــــر از خدا يــــــــادش نكـــــرد

گوش بر افغـــــــــان و فــــريادش نكــــرد

عاقبـــــــت  با لعل عطــــشان ، داد جـــــان

همچــــــــو جــــــدش بر لـــــــب اب روان

رخـت بســــــت و رفـــــــت از دار فنــــــا

شد جهـــــان در ماتمـــــــــش ماتم ، سرا

قطره ، جسم اطهـــــرش عريــــان نبــــود

اهل بيتش بي ســر و سامـــــان نبــــــــود

بي كفن جسمش نشد پنهــــــــــان به خاك

جسمش از خنجر نگشته چــــاك چــــــاك

نوحه شهادت امام محمد تقی (ع)

دوباره اومد شبای سینه زنا

روضه بگیرید که شده وقت عزا

مشکی بپوشید رفقا! آی رفقا!

نم نمِ بارون با چشم گریون

دلارو امشب می بریم مشهد

مشکی پوشیده پرچم گنبد

سینه زنون میگیم پای مرقد:

تسلیت آقا تسلیت اقا...

زائرا دم میگیرن با نوحه خون

چه سخته صبوری تو داغ جوون

آقاجون مارم شریک غم بدون

(یا مولا شهید مسموم رضا)

(یا مولا، جوادِ مظلوم رضا)

قاتلِ جون من شده همسر من

زخمی تیر کینه بال و پر من

می سوزه از زهر ستم پیکر من

ای مادر من.. غم پرور من

دیدی چی اومد به سرم مادر..

شد تکه تکه جگرم مادر...

میخوام با غربت بپرم مادر...

با بال خسته... قلب شکسته...

ای مادر! منم شدم مثل حسن

ای مادر! غریب می میرم تو وطن

ای مادر! آتیش به قلب من زدن

(یا مولا شهید مسموم رضا)

(یا مولا، جوادِ مظلوم رضا)

با زهر کینه، به سینه م آتیش زدن

مثل مدینه، به سینه م آتیش زدن

خدا می بینه... به سینه م آتیش زدن

ای داد از این غم... فریاد از این غم...

آتیش گرفته جگرم بابا

بیا خودت بالا سرم بابا

فک کن علی اکبرم بابا

لب تشنه ام من لب تشنه ام من

ای بابا! جلو چشامه کربلا

ای بابا! آتیش زدن به خیمه ها

ای بابا! سرا به روی نیزه ها...

(یا مولا حسین غریب فاطمه)

شاعر : جواد شیخ الاسلامی

نوحه شهادت امام محمد تقی علیه السلام

از فراقت روز و شب دائم غمینم یا جواد
تا که یادت میکنم ، آن دم حزینم یا جواد

سوختی، آتش گرفتی ، پر کشیدی تا خدا
از غمت ویرانه شد ارکانِ دینم یا جواد

حق به جز مدحت ندارد آیه ای در نزدِ خویش
تا به محشر این سخن باشد یقینم یا جواد

گر خدا را می پرستم چون تو باشی رهبرم
باشد آقا مِـهـــرتان ، مُـهـــرِ جبینم یا جواد

بارِگاهت جنت الاعلای ما باشد مدام
کی شود من بارگاهت را ببینم یا جواد؟

خود نظر کن تا نگردم از درت یک دم جدا
زانکه شیطان باشد اکنون در کمینم یا جواد

تا بیایی مرگ را آسان نمایی بهرِ ما
منتظر در وقت های واپسنیم یا جواد

شهادت امام محمد تقی علیه السلام

 زَنَد گلِ امام رضا ، میان حجره دست و پا
شده زمین کاظمین ، ز داغ او چو کربلا
حجّت خدا جواد ، یوسف رضا جواد ، کشته ی جفا جواد
جانِ ما فدایِ تو

سرشک غم شده روان ، بهار تو شده خزان
تویی همان که چون حسین ، به کام تشنه داده جان
عاقبت شدی فدا ، از جفای اَشقیاء ، ای گل امام رضا
جان ما فدای تو

زِ روضه های کربلا ، غمِ تو را نشانه بود
تنت غریب و بی کفن ، به رویِ بام خانه بود
مقتدای عالمین ، ای شهید کاظمین ، جلوه ی غمِ حسین
جان ما فدای تو

زدن به جسمِ جد تو ، به قتلگه چه ساده بود
تن شهیدِ کربلا ، به موج خون فتاده بود
زندگیِ من حسین ، پاره پاره تن حسین ، شاه بی کفن حسین
می کشی مرا حسین

کفتر قلبم زده پر سوی قبرت یا جواد
بر مشامم می رسد از بوی قبرت یا جواد

کاش من آیم ببوسم آن ضریح پاک تو
کاش شمعی من گذارم روی قبرت یا جواد

آهوی قلبم به عشق تیر عشقت می دود
صید کن با تیر خویش آهوی قبرت یا جواد

کاسه ی چشم مرا کن جوی عشق و عاشقی
پر بکن از اشک عشق این جوی قبرت یا جواد

بِین حجره ناله می کردی که می سوزد جگر
این کلامت شد برون از توی قبرت یا جواد