خبرگزاری تسنیم؛ در تقویم رسمی کشورمان، روز نهم اسفند، «روز ملی حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان» نام گذاری شده، حقوقی که هر سال در این روز ( نهم اسفند)، مسئولان کشور دور هم جمع می‌شوند و در باب اهمیت آن داد سخن سر می‌دهند.
اینکه در تقویم رسمی یک کشور، روزی برای مهم شمردن حقوق مصرف‌کنندگانش در نظر گرفته شود، نشانگر اهمیت این حقوق در آن کشور است اما متاسفانه در کشور ما، حقوق مصرف‌کنندگان فقط به تقویم و حرف و شعار خلاصه می‌شود و در عمل خبری از حقوق مصرف‌کننده نگون بخت نیست.
در کشور ما اوضاع و شرایط به گونه‌ای شده که مصرف‌کننده باید 6 دانگ حواس خود را جمع کند تا مبادا هنگام خرید یک کالا یا دریافت خدمت، سرش کلاه برود و مغبون شود؛ به عبارتی در ایران در جریان مصرف، آسودگی خیال و حس اطمینان وجود ندارد.
برگزار کردن همایش و بزرگداشت یاد و خاطره مرحومِ مغفور « حقوق مصرف‌کننده» بسیار هم کار خوبی است و نشان می‌دهد که مسئولان کشور دست کم سوگوار این عزیز از دست رفته هستند اما ای کاش این گردهمایی‌ها و همایش‌ها برای مردم نیز خروجی داشت؛ مردمی که همین الان به گواه محصولاتی که در بازار وجود دارد، چند برابر قیمت واقعی کالاها را پرداخت می‌کنند. نمونه‌اش هم قیمت‌هایی است که بر روی جعبه‌های دستمال کاغذی درج شده؛ جعبه دستمال کاغذی 800 تومانی، دو هزار تومان قیمت مصرف کننده دارد. آیا این اجحاف به مصرف‌کننده و حقوق مردم نیست؟
نکته دیگر اینکه طبق قوانین و مقررات، باید کالا به صورت خالص به مردم فروخته شود اما آیا در عمل هم اینگونه است؟ جالب اینکه کشور فیلیپین به عنوان یکی از صادرکنندگان موز به ایران، با کسر وزن کارتن، موز را به ایران می‌فروشد اما در همین میدان مرکزی میوه و تره‌بار، وزن کارتن و جعبه را هم روی وزن میوه می‌کشند و می‌فروشند و مصرف‌کننده نگون بخت باید پول جعبه و کارتن را هم به فروشنده بدهد. کجای دنیا چنین چیزی وجود دارد؟ آیا این تضییع حقوق مصرف‌کننده‌ای نیست که همین دیروز در همایش گرامیداشتش، بر اهمیت آن تأکید می‌کردند. باید به مسئولان دلسوز!! گفت « قبری که روی آن گریه می‌کنید، مُرده‌ای ندارد.»
اینها فقط مشتی نمونه‌ا خروار است و اگر قرار باشد مصادیق تضییع حقوق مصرف‌کننده را یک به یک بشماریم، مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود. چرا نباید مردم از قیمت خدماتی که دریافت یا کالایی که خرید می‌کنند آگاه باشند؟ چرا پزشکان نرخ ویزیت‌های خود را در معرض دید بیماران که همان مشتریان‌شان هستند قرار نمی‌دهند و هزار و 100 چرای دیگر که از بازگو کردنش صرف‌نظر می‌کنیم.
خواستیم تلنگری به مسئولان بزنیم و بگوییم حداقل این آخر سالی که مردم بیش از هر زمانی برای تأمین مایحتاج‌شان به بازار می‌روند، هوای حقوق مصرف‌کننده را داشته باشید. البته شاید هم واقعاً وظیفه‌ای متوجه مسئولان نباشد و انتظار و توقع ما بیجا باشد زیرا اگر تولید‌کنندگان و کاسبان که بخشی از مردم هستند، هوای بخش دیگر را نگه دارند و کالاها و خدمات را بی غل و غش در اختیار مصرف‌کننده قرار دهند، اصلاً تضییع حقوقی اتفاق نمی‌افتد تا مسئولان هم به زحمت بیفتند!!! و بخواهند همایش برگزار کنند.
