ما نباید فقط زمانی که به مشکلی بر می خوریم نام خدا را بر زبان بیاوریم ، بلکه باید هر کاری را با نام خدا انجام دهیم ، در همه وقت حتی در زمان شادی خدا را یاد کنیم و شکر گزار مهربانی ها و الطاف خداوند بزرگ باشیم.
ما موقع غذا خوردن ، اول بسم الله می گوییم.
ما هنگام رفتن به مدرسه بسم الله می گوییم.
ما قبل از درست کردن کاردستی بسم الله می گوییم.
ما همه کارهایمان را با بسم الله آغاز می کنیم. ما حتی کار کوچکی مثل پوشیدن کفش را با بسم الله انجام می دهیم.
بسم الله الرحمن الرحیم یعنی: " به نام خداوند بخشنده ی مهربان."
ما با گفتن بسم الله خدا را یاد می کنیم و از او یاری می جوییم. انگار که به خدا می گوییم: خدایا در این کار کمکم کن.
بسم الله گفتن یک جور پناه بردن به خدا هست مثلا وقتی هنگام مسافرت بسم الله بر زبان می آوریم، انگار به خدا می گوییم، خدایا در این سفر، مواظب ما باش.
حضرت محمد(ص) همه کارهایش را با نام خدا شروع کرد. او موقع غذا خوردن، آب نوشیدن، مسافرت رفتن، سخن گفتن، بیرون آمدن از خانه، وارد شدن به خانه، وضو گرفتن، خوابیدن و بقیه کارها اول بسم الله می گفت.
او تا بسم الله نمی گفت، کاری را انجام نمی داد.
ای نام تو بهترین سر آغاز
بی نام تو نامه کی کنم باز
ای یاد تو مونس روانم
جز نام تو نیست بر زبانم
ای هیچ خطی نگشته ز اوّل
بی حجت نام تو مسجّل
ای هست کن اساس هستی
کوته ز درت دراز دستی
ای هفت عروس نه عماری
بر درگه تو به پرده داری
ای هر چه رمیده وآرمیده
در کن فیکون، تو آفریده
ای محرم عالم تحیّر
عالم ز تو هم تهیّ و هم پر
از ظلمت خود رهاییم ده
با نور خود آشناییم ده
منابع:کتاب محمد مثل گل بود- سایت دانش
