میامی یکی از مشهورترین و پربازدیدترین شهرهای امریکا است که همه ساله افراد زیادی را به سواحل زیبای خود فرا می‌خواند.
داستان عکس‌برداری از شهر میامی را از زبان سرجری سمنوو (Sergey Semenov)، یکی از عکاسان تیم عکاسی ایرپانو، می‌خوانیم.
اولین بار سال ۲۰۰۹ بود که تصمیم به این کار گرفتم. آن زمان، فکر می‌کردم هوا همیشه در این نقطه از زمین و به خصوص در ماه نوامبر خوب است؛ طبق گفته‌های هواشناسی، هوا باید گرم و مطبوع می‌بود، اما در اصل، اوضاع آن‌طوری نبود که می‌گفتند.
در مجموع، ایالت فلوریدا را به گردبادهایش می‌شناسند (به همین دلیل است که مرکز ملی طوفان امریکا در شهر میامی است). آن روز، باد شدیدی می‌وزید و گهگاهی هم باران می‌بارید. ۳۰ دقیقه طول کشید تا از مرکز شهر به نزدیک‌ترین جایگاه هلیکوپتر رسیدم. ما معمولا برای عکس‌برداری، هلیکوپتر بدون در رزرو می‌کنیم. پس باید با این شرایط بد هوا، خیس شدن زیر باران را هم به جان می‌خریدم.
اما از همه بدتر، باد شدیدی بود که لحظه به لحظه شدیدتر هم می‌شد. هلیکوپتر داشت قدرتش را از دست می‌داد و نمی‌توانست چرخ بزند. سعی کردیم کنترل دستی دُم هلیکوپتر را پیدا کنیم: داشتیم ارتفاع از دست می‌دادیم (خلبان می‌گفت هلیکوپتر خیلی سریع و سخت سقوط می‌کند). از او خواستم در ثابت‌ترین موقعیتی که می‌تواند معلق بماند و البته بر خلاف جهت باد. شروع کردم به عکس‌برداری از درون هلیکوپتر، لحظه به لحظه، موقعیتم را عوض می‌کردم؛ از راست به چپ و از چپ به راست جابجا می‌شدم و عکس می‌گرفتم. اما، متأسفانه، در بازگشت به مسکو متوجه شدم عکس‌ها غیرقابل استفاده‌اند.
یک ماه بعد از این اتفاق، یعنی شب عید سال نو، تصمیم داشتم باز به میامی بروم و دوباره از همان نقاط عکس‌برداری کنم. به جای اینکه سال نو را جشن بگیرم، فرصت را غنیمت شمردم و عازم سفر شدم. بالأخره، سفر آن هم به میامی، شوق و ذوق خودش را دارد. مسئولی که درباره‌ی پرواز با او صحبت می‌کردم خودش را چیکو معرفی کرد، اما وقتی فهمید روس هستم با هیجان گفت اسم و فامیلش الشا اورلو هست. البته، بیشتر شبیه لاتین امریکایی‌های ساکن امریکا بود و روسی هم صحبت نمی‌کرد. وقتی متوجه شد باور حرفش برایم سخت است، به سمت اتومبیلش رفت تا مدارکش را نشانم دهد. درست می‌گفت، ملیت کوبایی داشت، ولی اسمش الشا اورلو بود.
سوم ژانویه، هوا سردتر از حالت عادی بود (۱۰ درجه بالای صفر)، هلیکوپتر بدون در بود، پس باید «کت زمستان‌های مسکو» را می‌پوشیدم، وسایلم را جمع کردم و سوار هلیکوپتر شدم، در حالی که خلبان به لباس‌های گرمم می‌خندید. سرمای هوا را دست کم گرفته بود. وقتی پرواز می‌کردیم صدای دندان‌های خلبان را که از سرما به هم می‌خورد می‌شنیدم و هر چه بالاتر می‌رفتیم سردتر هم می‌شد.
یکی از بهترین نقاط ساحلی امریکا. تعداد بی‌شماری کلوپ و هتل به سبک آرت دکو (جنبشی هنری که در قرن بیستم در فرانسه به‌وجود آمد و بر معماری و هنرهای دیگر تأثیرگذار بود)، بلندترین آپارتمان‌های کشور متعلق به افراد سرشناس و ویلاهای افرادی چون آل‌پاچینو، جنیفر لوپز، جولیو ایگلیسیس، لنی کراویتز، مت‌دیمن، شکیرا، سیلوستر استالونه و مدونا را می‌توانید در میامی پیدا کنید.
خود شهر در حاشیه‌ی اقیانوس آتلانتیک ساخته شده و پرجمعیت‌ترین شهر ایالت فلوریدا و چهل‌ودومین شهر بزرگ امریکا است. جریان گرم اقیانوسی، گلف استریم، در ۲۴ کیلومتری ساحل میامی جریان دارد که سبب گرما و رطوبت هوای این منطقه می‌شود.
بیشتر جمعیت میامی را اسپانیایی‌زبان‌ها تشکیل می‌دهند؛ به خصوص کوبایی‌ها. حتی، در میامی محله‌ای به نام «کوباکوچولو» وجود دارد که قوانین خاص خودش را دارد و اگر اتومبیل‌تان را در آن محله پارک کنید، صبح، حتما باید به دنبال چرخ‌های اتومبیل‌تان بگردید. ۸۲درصد جمعیت شهر را ملیت‌های گوناگون تشکیل می‌دهند و در واقع میامی چندملیتی‌ترین شهر دنیاست.
