آخر هفته کجا بریم؟ آخر هر هفته زمان مغتنمی است برای دور شدن از فضای پر دود و دم شهری و جان گرفتن از طبیعتی که تمام شگفتی‌اش را مقابل دیدگان ما قرار می‌دهد، در این مقاله با معرفی روستاهای وردیج و واریش و آبشار هریجان برای سفری کوتاه و چشمه میشی و آبشار مارگون برای سفری دو روزه، تلاش می‌کنیم تا شما در برنامه‌ریزی برای سفرتان یاری کنیم، همراه ما باشید.
آخر هفته فرصتی است برای دل به آرامش و افسون طبیعت سپردن و روح تازه گرفتن، سفری یک یا دو روزه کمک می‌کند تا خستگی تکرار مدام زندگی شهری از خاطرتان زدوده و لذت از زیبایی‌های زندگی در جان‌تان دمیده شود. در این مقاله با روستاهای وردیج و واریش و آبشار هریجان برای سفری کوتاه و چشمه میشی و آبشار مارگون برای سفری دو روزه آشنا می‌شویم.
سفرهای یک روزه برای آخر هفته
اگر ساکن تهران هستید، از فضای دود و دم و قیل و قال شهر خسته شده‌اید ولی فکر می‌کنید فرصتی برای سفر در اختیار ندارید، چند مقصد نزدیک و دیدنی را به شما پیشنهاد می‌کنیم، تا در فرصتی محدود نفسی تازه کنید و با سپری کردن روزی مملو از آرامش، خاطری آسوده کنید.
روستا و آبشار هریجان
هریجان یکی از مناطق خوش آب و هوای منطقه کلاردشت در استان مازندران است که پایتخت‌نشینان با چند ساعت رانندگی می‌توانند یک آخر هفته خوب را پشت سر بگذارند و تا پای آبشار بلندش که حدود ۸۰ متر ارتفاع دارد، بالا بروند.
چاده چالوس برای همه نامی آشناست اما شاید فکرش را هم نکنید که تقریباً تمام فرعی‌های جاده چالوس، هرکدام به منطقه‌ای دیدنی بسیار بکر و دست‌نخورده منتهی می‌شوند. یکی از این مناطق دیدنی، روستای «هریجان» است که آبشاری بلند دارد و با کمتر از ۱۰ کیلومتر فاصله از جاده چالوس و پیچ‌های مختلف، شما را به یک طبیعت بکر و آرام می‌رساند. این روستا زمانی پرجمعیت بود اما امروز فقط انگشت‌شمار خانواده‌های کهن‌سال در آن باقی‌مانده‌اند، هرچند با شناخته‌تر شدن این منطقه زیبای طبیعی، بعضی از مالکان و ساکنان قدیمی هم هوای ییلاق قدیمی به سرشان زده و مدتی را در روستای خوش آب و هوای اجدادی می‌گذرانند. بافت روستا، علفزارهای وسیع و آبشار بلند از دیدنی‌های هریجان هستند. می‌توانید چند دقیقه‌ای در هریجان بگردید و خانه‌های تخریب‌شده‌اش را ببینید. روستا یک امامزاده هم به نام «شاهزاده محمود (ع)» دارد که گنبدش وقت ورود به روستا پیداست و می‌توانید وقت برگشت به آن سری بزنید. آبشار باریک هریجان در غرب روستا قرار دارد و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید. حدود ۳۰۰، ۴۰۰ متر که وارد روستاشدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی وجود دارد که مسیر دسترسی به آبشار است.
تا جویی که از آب آبشار درستشده، حدود یک ربع پیاده‌روی دارید، اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود ۹ متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید. از تهران بعد از حدود ۲ ساعت و ۱۳۵ کیلومتر رانندگی به روستای هریجان می‌رسید. اگر با خودروی شخصی سفر می‌کنید، وارد جاده چالوس شوید، حدود ۴ کیلومتر بعد از سیاه‌بیشه در پیچ سمت راست جاده، تابلوی رستوران «جعفر میردار سلطانی» را می‌بینید. از این فرعی تا روستای هریجان حدود ۵ کیلومتر راه دارید. این جاده، خاکی و پرشیب است.
بعد از حدود یک ربع به روستا خواهید رسید. آبشار باریک هریجان در غرب روستا قرار دارد و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید. حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ متر که وارد روستا شدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی وجود دارد که مسیر دسترسی به آبشار است. تا جویی که از آب آبشار درست شده، حدود یکربع پیاده‌روی دارید، اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود ۹ متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید.
روستاهای وردیج و واریش
دو روستای وردیج و واریش در همسایگی هم هستند، روستای وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود که حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد (البته همگی آنها همزمان در روستا حضور ندارند) واریش به لحاظ موقعیتی کمی از وردیج بالا‌تر و البته سرسبز‌تر است. روستای وردیج به دلیل صخره‌های غیرمعمولش مشهور است که به آدمک‌های سنگی می‌مانند. این روستا هم چنین جاذبه‌های دیگری مانند باغستان‌های سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور و در جای جای آن سنگ‌های صیقل خورده برای پیشکش به بازدیدکنندگان دارد. بازدید از آبشار لت مال در روستای وردیج آبشاری دیدنی نیز خالی از لطف نیست. نام این آبشار از دو کلمه‌ی لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش گرفته شده که تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ‌های بستر آبشار است.
از دیگر جاذبه‌های دیدنی این روستا راهی پلکانی به نام "قله لیچه" است که به بالای قله‌های "پهنه حصار" ختم می‌شود. در کنار پهنه حصار هم یک امامزاده به نام "بی‌بی زرین قمر" قرار دارد. هم چنین در روستای وردیج رودخانه پر آبی وجود دارد که با نیزارهای بلند و متراکم احاطه شده‌اند. در بخش‌هایی از مسیر رودخانه حوضچه‌های کوچکی هم تشکیل شده که فرصت یک آب تنی کوتاه مدت را فراهم می‌کند. دسترسی به این روستا از طریق اتوبان همت میسر است. اتوبان همت را تا انتها ادامه دهید تا به بلوار پژوهش در شهرک دانشگاه شریف برسید، از آنجا وارد خیابان شهید اردستانی بروید و در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان "روستای وردیج – روستای واریش" می‌بینید که مسیر ورودی روستای وردیج است. جاده تا رسیدن به روستای واریش آسفالت است و صخره‌های آدمک در ۶-۷ کیلومتری جاده‌ی وردیج قرار دارد. فاصله‌ی روستای واریش از وردیج هم ۳-۴ کیلومتر است
سفرهای دو روزه برای آخر هفته
دو روز فرصت کمی برای تازه شدن نیست، اگر مقصد سفرتان را به خوبی بشناسید و بدون تعلل دل به طبیعت اطرفتان بزنید. به ویژه این هفته که تعطیلی شنبه نیز بر فراغتتان می‌افزاید، دل به سفر بسپارید و پای به طبیعت، طبیعتی که شگفتی‌های آن شما را از فشار زندگی شهری رهایی می‌بخشد و جان تازه‌ای در روانتان می‌دمد.
چشمه میشی
چشمه میشی یکی از جاذبه‌های طبیعی زیبای استان کهکیلویه و بویراحمد است که در چهار کیلومتری شمال شرقی شهر «سی‌سخت» قرار دارد. میشی یکی از پرآب‌ترین و خنک‌ترین چشمه‌های زاگرس بوده که آن را چشمه “بشو” نیز می‌نامند. چشمه میشی چشمه‌ای همیشگی و از مهمترین چشمه‌های منطقه سی‌سخت به شمار می‌رود که در امتداد دره‌ای طولانی با شیب نسبتاً تند روان است. جویبار پرآب و سپیدرنگ آن همچون رشته‌های مروارید زینت‌بخش دره‌ای است که آب‌چشمه را به زمین‌های کشاورزی پایین دستآن می‌رساند. سردی آب این چشمه به حدی است که تا فاصله ۸۰۰ متری از محل جوشش نمی‌توان دست را در آن نگاه داشت. چشمه در دره‌ای جاری است که اگر کمی چشم بچرخانید و آن سوی دره را نگاه کنید، صخره‌های سنگی و بلند و زیبای آن وسوسه‌تان می‌کند که از آنها بالا بروید. این صخره‌ها که در زمستان پوشیده از برف هستند، در تابستان فرصت خوبی برای صخره نوردی به شما می‌دهند. مردم محلی به چشمه میشی، چشمه بشو هم می‌گویند.
در کتاب‌های تاریخی هم که جستجو کنید می‌بینید که منطقه دنا را با نام همین چشمه می‌شناختند. چشمه میشی یا بشو البته با افسانه‌های کهن از سلسله کیانیان و دوره کیخسرو شاه نام آورش گره خورده است. در اسطوره‌ها آمده است که کی خسرو به امیر اهورامزدا در این چشمه سر و تن بشست و در غاری آرامید. از یاسوج با طی مسیر ۳۵ کیلومتری به سمت شمال غرب، به سی سخت می‌رسید، شهری که مرکز شهرستان دنا است و جاذبه‌های تفریحی و طبیعی زیبایی را در خود جای داده است. از سی سخت مسیر چشمه میشی را در پی بگیرید.
مسیری که تنها با طی ۵ کیلومتر شما را به چشمهمی‌رساند. چند کیلومتر اول این جاده آسفالته است، در انتهای مسیر آسفالته رستوران و کافه‌ای برای پذیرایی از مسافران و گردشگران وجود دارد. پس از آن باید مسیر جاده شوسه را دنبال کنید تا به چشمه برسید. همچنین در بالادست این نقطه و بر بلندی‌های جنوب جاده، آبگیر زیبایی در دامنه کوه‌های برف پوش شکل گرفته که دریاچه کوه گل نامیده می‌شود.
آبشار مارگون
آبشار مارگون بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین آبشار ایران است که از نظر زیبایی و بزرگی و حجم آب خروجی با آبشار شوی رقابت می‌کند. این آبشار در استان فارس و در کنار روستای مارگون قرار دارد. این روستا از توابع روستای کمهر (Komehr) از شهرستان سپیدان (اردکان سابق) است. سپیدان و مناطق اطراف آن به دلیل کوهستانی بودن و داشتن ارتفاعی بالای ۲۲۰۰ متر آب و هوائی سرد دارد و به گفته شاهدان عینی در مواقعی از زمستان در این آبشار قندیل‌هایی از یخ تشکیل می‌شود.
این آبشار در حقیقت سرچشمه رودخانه است و در بالای کوه هیچ رودخانه‌ای نیست، بلکه از بدنه دیواره صخره‌ای کوه، بیش از چند هزار چشمه وجود دارد که آب از آنها به بیرون ریخته می‌شود. از این حیث این آبشار هم بزرگ‌ترین و هم مرتفع‌ترین آبشار چشمه‌ای در جهان است. همچنین در ادامه مسیر رودخانه انبوه درختان، باغات سیب و ... به چشم می‌خورد. رودخانه حاصل از این چشمه‌ها بسیار پر آب بوده و تا سپیدان امتداد دارد.
آب این آبشار در گرم‌ترین فصل سال بسیار خنک و زیر ۱۰ درجه است، اما به علت جوشان بودن این آب، مانند آب چشمه، رفتن در آن یا نوشیدنش هیچ‌گونه عارضه‌ای مانند پا درد یا سرما خوردگی به دنبال ندارد. منطقه حفاظت شده آبشار مارگون که شرایط و زیبایی خود آبشار را دارد در سال ۷۸ با مصوبه شورای حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی اعلام شد. خرس قهوه‌ای، بز و پازن، خارپشت، کفتار، رودک، شغال، گرگ، روباه معمولی و... از گونه‌های جانوری مشاهده شده در این منطقه به شمار می‌رود. این آبشار را زیباترین آبشار خاورمیانه می‌دانند.
در تمامی ایام هفته به خصوص روزهای تعطیل بالغ بر یک هزار خودرو سواری از اقصی نقاط کشور و به ویژه استان فارس به این منطقه سفر می‌کنند. ساکنان منطقه را هم «لر» ها و کوچندگان «قشقایی» تشکیل می‌دهند؛ قشقایی‌هایی که به هر دلیلی حالا پاگیر و ساکن شده‌اند. یکی از رسوم زیبای روستای مارگون این است که هنگام جشن ازدواج، عروس و داماد به همراه مهمانان و با لباس‌های زیبای محلی به سوی آبشار می‌روند و مدت زمانی را آنجا می‌مانند و عکس‌هایی به یادگاری می‌گیرند. اگر هوای دیدن این منطقه و آبشار بلند بالایش را در سر می‌پرورانید، هم از شیراز و هم از یاسوج می‌توانید به سمت مقصد حرکت کنید. اگر از شیراز راهی شدید به سپیدان بروید و از آنجا ۱۳۰ کیلومتر که برانید، به مارگون می‌رسید. اگر هم از یاسوج حرکت کردید، هم می‌توانید به سپیدان بروید و هم به سمت کاکان، از کاکان هم ۶۵ کیلومتر تا منطه زیبای آبشار راه در پیش دارید. یادتان باشد که همه این راه‌ها هم آسفالت هستند. راه ماشین رو تا حدود ۸۰۰ متری آبشار ادامه دارد و بقیه راه را باید پیاده رفت. به خاطر داشته باشید، مسیر دسترسی به آبشار مارگون در فصل زمستان، گاه به دلیل بارش سنگین برف مسدود می‌شود.
