ساخت تی ۹۰ از سال ۱۹۹۵ آغاز شده است. برای ساخت این تانک در‌واقع از تانک T-۷۲BM الهام گرفته شده و مشخصه ها و قابلیت های تانک های سری T-۸۰ نیز به آن اضافه شده است. مهمترین این مشخصه ها، سیستم انتخاب هدف لیزری و نسل جدید زره است که در بدنه و برجک آن،مورد استفاده قرار گرفته است.
طراحی این تانک زمانی آغاز شد که ارتش روسیه در سال ۱۹۹۱ اعلام کرد سیاست تولید همزمان دو یا چند تانک را کنار خواهد گذاشت.
اورال‌واگن‌زواد کارخانه تولید تی-۷۲ به امید انتخاب این تانک از سوی ارتش روسیه نسبت به تانک پیشرفته‌تر و تواناتر تی-۸۰ تصمیم گرفت سیستم کنترل آتش تی-۸۰ و زره واکنشی انفجاری کنتاکت-۵ تی-۸۰ را به روی تی-۷۲ نصب کرده و اصلاحات دیگری را به منظور افزایش قابلیت‌های رزمی آن انجام دهد. ارتش روسیه این مدل بهینه‌شده تی-۷۲ را که نام آن هم به تی-۹۰ تغییر پیدا کرده بود در سال ۱۹۹۶ به عنوان تانک جدید خود انتخاب کرد.
تانک T-۹۰ همانند سری تانک های T-۷۲ و T-۸۰ ، توپ ۱۲۵ میلیمتری سری ۲A۴۶ را حفظ کرده است. این توپ ، قابلیت شلیک گلوله های ضدزره APFSDS ، گلوله های HEAT ، گلوله های انفجاری شدید ترکشی HE FRAG و گلوله های انفجاری نارنجکی با فیوز زماندار را دارا است. موشک های هدایت لیزری ضدتانک AT-۱۱ Sniper هم می تواند برروی این تانک نصب شود. به کمک این موشک ها که از فاصله ۴۰۰۰ متری قابل شلیک بوده و توان نفوذ در یک زره ۷۰۰ میلیمتری را دارند ، تانک T-۹۰ این قابلیت را پیدا می کند که با دیگر ادوات زرهی و انواع بالگرد ، قبل از آنکه آنها بتوانند درگیر شوند درگیر شود.
سلاح اصلی این تانک همان یک قبضه توپ بدون خان ۱۲۵ میلیمتری است که در دهه ۱۹۶۰ برای تانک تی-۶۴ طراحی شده و از آن زمان تاکنون تمام تانک‌های تی-۶۴، تی-۷۲، تی-۸۰ و تی-۹۰ و همچنین برخی از تانک‌های کشورهای دیگر هم از آن استفاده می‌کنند. امکان شلیک موشک ضدتانک هدایت‌شونده آتی-۱۱ اسنیپر (۹ام۱۱۹) هم از همین توپ وجود دارد که برد آن ۱۰۰ متر تا ۶ کیلومتر و قدرت نفوذ آن در زره معادل ۹۵۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای است و امکان استفاده از آن علیه بالگرد هم وجود دارد. البته با توجه به قیمت بسیار بالای این موشک فقط واحدهای ویژه آن را در خشاب تانک خود حمل می‌کنند.
تی-۹۰ مثل تانک‌های دیگر روسی از تی-۶۴ به بعد از گلوله‌گذار اتوماتیک استفاده می‌کند و خدمه آن سه نفر (راننده، فرمانده و توپچی) است. گلوله‌گذار اتوماتیک این تانک ۲۲ گلوله را در حالت آماده آتش دارد و گلوله‌گذاری آن ۵ تا ۸ ثانیه طول می‌کشد.
سیستم کنترل آتش کامپیوتری ، فاصله یاب لیزری و دستگاه نشانه روی حرارتی ، به تانک این امکان را می دهد که در حین حرکت و در هنگام شب نیز بتواند با دشمن درگیر شود. این تانک ، مجهز به سیستم نشانه روی کامپیوتری و سیستم شلیک اتوماتیک می باشد تا به روند شلیک، سرعت و دقت بالاتری دهد. جنگ افزارهای فرعی شامل دو قبضه مسلسل ۶۲/۷ میلیمتری PKT موازی با توپ و یک قبضه مسلسل ۷/۱۲ میلیمتری نصب شده بر روی برجک برای مقابله با اهداف هوایی و زمینی است. مسلسل ۷٫۶۲ میلیمتری پی‌کا به عنوان سلاح هم‌محور توپ اصلی نصب شده و یک مسلسل ۱۲٫۷ م‌م ان‌اس‌وی‌تی با ۳۰۰ فشنگ و برد مفید ۲ کیلومتر هم روی برجک برای دفاع هوایی از تانک عمل می‌کند.
امکانات حفاظتی
خصوصیات تانک T-۹۰ ، همانند تانک های قدیمی تر روسیه است. این تانک دارای یک برجک گرد و شیبدار است که در وسط بدنه قرار می گیرد. برجک و بدنه شیبدار این تانک ، با نسل دوم واکنش دهنده های انفجاری (ERA) آجری شکل پوشش داده شده است. این پوشش همانند صدف حلزون ، به طور زاویه دار روی بدنه و برجک نصب می شود تا موشک ها و گلوله های شلیک شده به سمت تانک را منحرف یا منهدم کند. پوشش این نوع واکنش دهنده ها ، تا روی برجک ادامه دارد تا تانک را در مقابل جنگ افزارهایی که از بالا تانک را هدف قرار می دهند حفاظت کند.
قدرت حفاظتی این تانک از زره ترکیبی فولادی و کامپوزیتی، یک زره واکنشی انفجاری، گیرنده‌های هشدار لیزری و سیستم اخلال مادون قرمز در موشک‌های ضدتانک تأمین می‌شود. زره مدل تی-۹۰اس در قسمت جلو بدنه معادل ۹۹۰ تا ۱۰۷۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انرژی شیمیایی (انفجاری) و ۶۷۰ تا ۷۱۰ میلی‌متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی (فلزی) قدرت مقاومت دارد. قدرت مقاومت قسمت‌های مختلف برجک تانک معادل ۵۸۰-۱۰۵۰ و ۱۳۴۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انرژی شیمیایی (انفجاری) و ۴۲۰-۷۵۰ و ۹۲۰ میلی‌متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی (فلزی) است. قسمت زیرین جلوی بدنه تانک هم معادل ۳۸۰ میلی‌متر فولاد ورقه‌ای در مقابل گلوله‌های انفجاری و ۲۴۰ میلی‌متر در مقابل گلوله‌های انرژی جنبشی مقاومت دارد.
از نظر حفاظتی، اندازهٔ کوچک و ارتفاع کم این تانک باعث می‌شود تا هدف گرفتن آن دشوار باشد اما یک ایراد مهم آن این است که مهمات برای استفاده فشنگ‌گذار اتوماتیک توپ اصلی که به روش معروف به چرخوفلکی فشنگها را بارگذاری می‌کند، در قسمت جنگی اصلی قرار دارند. این احتمال وجود دارد که در صورت عبور گلوله مهاجم از زره تانک تمام مهمات منفجر شوند و مرگ خدمه را رقم بزند. در تانک‌های غربی تلاش شده مهمات در قسمت مجزایی از برجک قرار دهند و با صفحات مقاوم در مقابل موج انفجار مورد حفاظت قرار بگیرند.
این همان مسئله‌ای است که روسیه تلاش کرده در تانک جدید خود آرماتا تی ۱۴ آن را بر طرف کند و در آن یک کپسول ویژه حفاظت از سرنشین‌ها در نظر گرفته شود.
قدرت موتور و سرعت مانور
مدل اولیه تی-۹۰ از یک موتور دیزلی ۱۲ سیلندر با قدرت ۸۴۰ اسب بخار استفاده می‌کرد. در مدل تی-۹۰آ موتور پرقدرت‌تر وی-۹۲ با توان ۱۰۰۰ اسب بخار و جدیدترین مدل که تی-۹۰ام نام دارد و هنوز تولید نشده از موتور وی-۹۶ با قدرت ۱۲۵۰ اسب بخار استفاده می‌کند. این موتور چندگانه‌سوز است و علاوه بر گازوئیل می‌تواند از نفت سفید و بنزین هم استفاده کند. نسبت قدرت به وزن در مدل اولیه تی-۹۰ حدود ۱۸٫۰۶ اسب بخار به تن است که به طرز قابل توجهی ضعیف‌تر از تی-۸۰ است.
وزن تی-۹۰ حدود ۴۶٫۵ تن است. حداکثر سرعت آن در جاده به ۶۰ تا ۶۵ و در خارج از جاده به ۴۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد و برد عملیاتی آن با سوخت کامل ۵۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر است.
تی-۹۰ با استفاده از هواکش (اسنورکل) امکان حرکت در عمق پنج متری آب را دارد و زمان آماده‌سازی آن برای این کار حدود ۲۰ دقیقه است.در حاضر روسیه پیشرفته‌ترین تانک خود را آرماتا تی ۱۴ می‌داند که برای اولین بار در سال جاری میلادی در رژه روز پیروزی مسکو به نمایش درآمد.
