دانشمندان روسی با کاشت یک میکرو تراشه در مغز موش درصدد خلق نوعی مامور مخفی سایبورگ هستند که بتواند به تسخیرناپذیرترین تاسیسات نفوذ کند و مواد مخدر و مواد منفجره را از طریق بو کشیدن کشف کند.
واژه سایبورگ که کوتاه شده سایبرنتیک (Cybernetic) و ارگانیسم (Organism) است، به یک موجود با ترکیبی از اجزای ارگانیک و مکانیکی اشاره دارد.
موش ها که در واقع دارای حس بویایی بسیار قوی تر از سگ ها هستند؛ با میکروتراشه کاشت شده در مغز آنها، اطلاعات دریافت شده را رمز گشایی و این امکان را فراهم می کنند که مربیان آنها حتی کمترین اثر به جا مانده از مواد انفجاری و یا مخدر را بیابند.
دانش و مهارت واقعی این فناوری جدید، در واقع همین میکروتراشه است، زیرا به کار گیری موش های سرباز پیش از این نیز توسط سازمان های امنیتی کلمبیا، رژیم صهیونیستی، هلند و فرانسه صورت گرفته است.
با این وجود، دانشمندان روسی درصدد ایجاد ارتباط میان پالس های مغز موش و رایحه هایی هستند که این موجود دریافت می کند.
هم اکنون محققان در حال تکمیل این میکروتراشه هستند، ابزاری که به مربیان موش ها امکان می دهد مواد خطرناک جاسازی شده در مکان های غیر قابل دسترس را به طور موثری شناسایی کنند.
براساس این گزارش، سه گروه از متخصصان به طور همزمان سرگرم کار روی این پروژه هستند: فیزیولوژیست ها که موش ها را برای شناخت مواد مخدر و منفجره تربیت می کنند، مهندسان که در حال تکمیل ابزارآلات هستند و برنامه ریزان که سرگرم تهیه الگوریتم های ریاضی برای بررسی نتایج می باشند. این الگوریتم ها به کارشناسان کمک می کند که داده ها و آمار واکنش های موش ها به بوهای مختلف را گرداوری کنند.
اما روش جدید نقطه ضعف قابل توجه نیز دارد و آن این است که آموزش یک موش دو تا سه ماه طول می کشد، در حالی که امید به زندگی این جوندگان به ندرت از یک سال می گذرد. علاوه بر این، امکان استفاده از موش های جوان و یا سالخورده نیز که حس بویایی کافی ندارند، وجود ندارد و در ضمن، هر موش می تواند تنها یکی از بوهای مد نظر را تشخیص دهد.
سایبرنتیک از جمله علومی است که در قرن بیستم پدید آمد و با رشد سریع خود توانست به علوم دیگر راه یابد. موضوع اصلی سایبرنتیک بررسی ماهیت کنترل در انسان، حیوان و ماشین است و لذا با زیست شناسی، روانشناسی، مکانیک، مهندسی، مدیریت و بسیاری از علوم دیگر همبستگی دارد.
