تندیس مسیح منجی در ریودوژانیرو، از بتن ساخته شده و با سنگ صابون پوشیده شده است. این مجسمه بدون در نظر گرفتن پایه‌ی آن که ۸ متر است، ۳۰ متر ارتفاع دارد. عرض فاصله‌ی بین دو دست تندیس که به دو طرف گشوده شده، ۲۸ متر است.
این تندیس ۶۳۵ تن وزن دارد و بین سال‌های ۱۹۲۲ و ۱۹۳۱ ساخته شده است. تندیس مسیح بر فراز قله‌ی کوه ۷۰۰ متری کورکووادو (Corcovado) در ریودوژانیروی برزیل واقع است.
پل لندوفسکی (Paul Landowski) مجسمه‌ساز فرانسوی به همراه یک مهندس برزیلی به نام هیتور داسیلوا کاستا (Heitor da Silva Costa) با همکاری آلبرت کاکو (Albert Caquot) در ساخت این مجسمه مشارکت داشته‌اند.
این سازه اکنون یکی از عجایب هفتگانه‌ی جدید جهان و سمبل مسیحیت در برزیل است و بهعنوان نماد شهر ریودوژانیرو در سراسر دنیا شناخته شده است.
تاریخچه
ایده‌ی ساخت مجسمه بر بالای کوه کوکووادو اولین بار در اواسط دهه‌ی ۱۸۵۰ میلادی مطرح شد. زمانی که کشیشی به نام پدرو ماریا باس (Pedro Maria Boss) از پرنسس ایزابل خواست تا هزینه‌های ساخت این سازه‌ی مذهبی را تامین کند. وی چندان توجهی به این پیشنهاد نشان نداد تا اینکه در سال ۱۸۸۹، وقتی حکومت برزیل جمهوری شد، قانون، کلیسا را از دولت جدا کرد و این پیشنهاد به فراموشی سپرده شد.
دومین پیشنهاد برای ساخت این تندیس بر فراز کوه در سال ۱۹۲۰ و توسط مجمع کاتولیک ریو مطرح شد. این گروه رویدادی تحت عنوان «هفته‌ی بنای یادبود» را سازمان‌دهی کردند تا کمک‌های مالی و امضاء برای حمایت از ساخت این تندیس جمع‌آوری کنند. بیشتر حمایت‌های مالی از طرف کاتولیک‌های برزیل صورت گرفت.
در نهایت از میان طرح‌های ارائه شده، طرح ساخت تندیسی از مسیح با آغوشی باز که سمبلی از صلح است، انتخاب شد.
یک مهندس محلی به نام هیتور داسیلوا کاستا، مجسمه را طراحی کرد و مجسمه‌ساز فرانسوی لهستانی، یعنی پل لندوفسکی، آن را ساخت.
گروهی از مهندسان و کارشناسان با هم‌فکری یکدیگر به این نتیجه رسیدند که بهترین انتخاب برای ساخت این تندیس استفاده از بتن به جای فولاد است، چرا که بتن برای ایجاد شکل صلیب‌مانند تندیس مناسب‌تر بود. جنس لایه‌ی بیرونی آن نیز، سنگ صابون در نظر گرفته شد، چرا که هم مقاوم بود و از طرفی کار با آن راحت بود.
ساخت تندیس ۹ سال یعنی از سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱ به طول انجامید و ۲۵۰ هزار دلار آمریکا، معادل ۳/۲ میلیون دلار امروزی هزینه داشت. این سازه در ۱۲ اکتبر سال ۱۹۳۱ افتتاح شد.
در ماه اکتبر سال ۲۰۰۶، در هفتاد‌و‌پنجمین سالگرد افتتاح تندیس، Eusebio Oscar Scheid، کلیسای کوچکی را در زیر تندیس وقف کرد. جایی که کاتولیک‌ها در آنجا می‌توانند مراسم غسل تعمید و مراسم ازدواجشان را برگزار کنند.
قرار گرفتن در فهرست عجایب هفتگانه جدید جهان
تندیس مسیح منجی به همراه شش مکان دیگر (دیوار بزرگ چین، تاج محل در هند، تماشاخانه‌ی رومی کولوسئوم در ایتالیا، شهر باستانی ماچو پیچو در پرو، شهر پترا در اردن و هرم‌های چیچن ایتزا در مکزیک) به طور رسمی در هفتم جولای سال ۲۰۰۷ در لیسبون پرتغال بهعنوان عجایب هفتگانه‌ی جدید جهان معرفی شدند. این اماکن دیدنی با رأی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر از سراسر دنیا انتخاب شده‌اند.
مرمت و بازسازی تندیس
در سال ۱۹۹۰، طی توافقنامه‌ای میان سازمان‌های گوناگونی چون شرکت Rede Globo، شرکت نفت Shell do Brasil، اداره‌ی محیط زیست برزیل، بنیاد ملی میراث هنری و تاریخی و مسئولان دولتی شهر ریودوژانیرو عملیات مرمت این تندیس انجام شد.
در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۰ نیز پروژه‌هایی به منظور مرمت و بازسازی تندیس انجام گرفت. در سال ۲۰۰۳، مجموعه‌ای از پله‌برقی‌ها، مسیرهای گردشگری و بالابرها برای سهولت دسترسی به سکوی اطراف تندیس، در محل نصب شدند.
مرمت چهارماهه‌ی سال ۲۰۱۰ به بهبود وضعیت خود تندیس اختصاص داشت. سازه‌ی داخلی تندیس بازسازی شد و موزاییک‌های سنگ صابونی سطح تندیس نیز با پاک کردن قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها و همچنین تعمیر ترک‌های کوچک، مرمت شدند.
تجهیزات نورپردازی قرار گرفته در سر و بازوهای تندیس تعمیر و تجهیزات روشنایی دیگری در پای تندیس نصب شدند.
در مراسم رونمایی از تندیس مرمت شده، این مجسمه با نورهای زرد و سبز در حمایت از تیم ملی فوتبال برزیل در جام جهانی ۲۰۱۰ بازی، نورپردازی شده بود.
به دلیل قرار گرفتن تندیس در معرض باد، فرسایش و رعد و برق، مرمت و نگهداری این تندیس در فواصل زمانی معین، ضروری است. سنگ‌های کم‌رنگی که در ساخت این تندیس به کار رفته‌اند اکنون به مقدار کافی در دسترس نیستند و جایگزین کردن آن‌ها با سنگ‌های دیگر، موجب تیره‌تر شدن برخی از قسمت‌های تندیس می‌شود.
راه‌های دسترسی به تندیس و بازدید از آن
با تراموا یا واگن برقی
یکی از محبوب‌ترین و در دسترس‌ترین روش‌های دسترسی به تندیس استفاده از مسیر تراموای بیست دقیقه‌ای است که از جنگل تیجوکا (Tijuca) می‌گذرد و به قله می‌رسد. برای دسترسی به ایستگاه تراموا، گردشگران معمولا از خط متروی Integraçao استفاده می‌کنند و در ایستگاه Largo do Macho پیاده می‌شوند.
با ماشین شخصی یا تاکسی
گردشگرانی که زمان زیادی در اختیار ندارند، با ماشین شخصی یا تاکسی خود را به محل تندیس می‌رسانند. آن‌ها معمولا با راننده‌ی ماشین هماهنگ می‌کنند که منتظر آن‌ها بماند تا بازدیدشان از تندیس تمام شود و با همان ماشین بر می‌گردند.
با پای پیاده
برای گردشگران فعالی که دوست دارند بازدید از جنگل تیجوکا و بالا رفتن از کوه کورکووادو را با پای پیاده تجربه کنند، مسیرهای پیاده‌روی متعددی وجود دارد. در این پیاده‌روی‌ها از تماشای مناظر حیرت‌انگیز جنگل ملی تیجوکا، آبشارهای متعدد و میمون‌های کپوچین (Capuchin) لذت خواهید برد.
حقایقی جالب درباره‌ی تندیس مسیح ریودوژانیرو
شاید در نگاه اول ساخت این تندیس کاری بدون دردسر و ساده به نظر برسد. اما این طور نیست. ساخت این تندیس ۹ سال طول کشیده و به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع، ساخت آن چندان ساده نبوده است.
این تندیس بعد از تندیس مسیح پادشاه در لهستان و تندیس Cristo de la Concordia در بولیوی، سومین تندیس بزرگ مسیح در دنیا است.
این تندیس با هدف نشان دادن محبت حضرت مسیح به همگان و گسترش صلح توسط وی ساخته شده است.
به منظور بالا بردن استقامت تندیس از سنگ‌های ویژه‌ای استفاده شده که از سوئد به محل ساخت تندیس منتقل شده‌اند. این سنگ‌ها در کنار بتن و سنگ صابون، اصلی‌ترین اجزای تشکیل‌دهنده‌ی تندیس هستند.
در سال ۲۰۰۸، رعد و برق مهیبی به سر، ابروها و انگشتان تندیس آسیب زد. البته به لطف خاصیت عایق بودن سنگ صابون، تندیس آسیب بیشتری ندید. برای بازسازی این قسمت‌ها از همان نوع سنگی که در بنای اصلی به کار رفته بوده استفاده شده است.
در ۱۶ ژانویه‌ی ۲۰۱۴ نیز، رعد‌و‌برق مجددا به انگشت‌های تندیس آسیب زد.
در اوایل سال ۲۰۱۰ فردی روی سر و دست راست مجسمه نقاشی کرده بود. مقامات محلی این کار را جرمی علیه ملت نامیدند. این فرد خلافکار بعدا شناسایی شد.
معمولا اهالی شهر به گردشگران توصیه می‌کنند هنگام غروب یا شب از این جاذبه‌ی گردشگری دیدن کنند و از چشم‌انداز دیدنی شهر لذت ببرند.
در ماه مه ۲۰۱۴، یک وبلاگ‌نویس سفر به نام لی تامپسون بالای این تندیس رفت و با مسیح منجی سلفی گرفت. البته او قبل از انجام این کار مجوزهای لازم را از مقامات محلی گرفته بود.
