در مرکز شهرسمنان و در انتهای بازار جنوبی(حضرت) و در جنوب غربی تکیه معروف پهنه بقعه ای با بارگاه رفیع و مجلل به نام حضرت امامزاده یحیی(ع) وجود دارد .
به شهادت ابن شهر آشوب در مناقب و صاحب عمدة الطالب و کشف الغمه و کتب دیگر و تأیید مرحوم حضرت آیت الله علّامه حائری مازندرانی که سالها در جوار بقعه سکونت داشته پس از تحقیقات لازم ، صاحب بقعه فرزند بلافصل حضرت موسی بن جعفر(ع) امام هفتم شیعیان است که در سال 198 هجری قمری هنگام مسافرت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) از مدینه به مرو جزو همراهان حضرت بوده و وقتی به سمنان می رسد حضرت رضا (ع) جهت ارشاد مردم این سامان برادر خود حضرت یحیی(ع) را در سمنان مأمور این مهم می نماید . بعد از شهادت حضرت امام رضا (ع) به تحریک مأمون خلیفه عباسی حضرت یحیی(ع) نیز در سمنان به شهادت می رسد و در محل کنونی به خاک سپرده می شود .
منقول است : حضرت یحیی(ع) فرزند بلافصل حضرت موسی بن جعفر(ع) در سنه 178 هـ . ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود . در پنج سالگی از نعمت وجود پدر محروم گردید . وی که به شوق دیدار برادر بزرگوارش حضرت رضا (ع) از مدینه به سوی خراسان رهسپار بود ، در بین راه به این دیدار رسید . ایشان که تحت تعقیب مأمورین مأمون عباسی لعنة الله علیهم بودند ، به منظور محفوظ ماندن از گزند آنان وارد گرمابه ( موزه حضرت واقع در تکیه پهنه ) شدند . درون گرمابه مرد نابینایی را مشغول استحمام دیدند که در جستجوی ظرف آبی بود ، حضرت به آن مرد کمک کردند و ظرف آب را به او دادند . مرد نابینا پس از تشکر، از تنگدستی و نابینایی خود شکایت نمود . حضرت بر چشمان آن مرد دستی کشید و در حق او دعا فرمودند . از برکت دعای حضرت ، مرد نابینا بینایی خود را بدست آورد و با خوشحالی از گرمابه بیرون دوید . مأمورین مأمون که به شکل کشاورزان لباس پوشیده بودند ، از او سبب خوشحالی اش را پرسیدند . او که ایشان را نمی شناخت پس از شرح ماجرا به آنان گفت : سید بزرگوار داخل گرمابه است . مأمورین با شنیدن این سخن به داخل حمام یورش بردند و با بیل هایشان ، حضرت را در سن 25 سالگی مظلومانه به شهادت رسانیدند . این واقعه جانگداز در بیست و سوم صفر المظفر سال دویست و سه هجری قمری اتفاق افتاده است .
