امام حسن مجتبی علیهالسلام فرمودند: بخشش آن است که اما و اگری پیش از آن نباشد و منت گذاری درپی آن نیاید.
-بخشندگی پیش از درخواست از بزرگترین بزرگواریهاست.
-گناه را با کیفر مداوا مکن و در میان آن دو، راهی برای عذر خواهی بگذار.
-شوخی هیبت را میبلعد.
-انسان ساکت بر هیبت و وقار خود میافزاید.
-آن کس که از او چیزی بخواهند، آزاد است تا آن زمان که وعده دهد. و برده است، تا آن زمان که به وعده عمل کند.
-فرصت زودگذر است. و به کندی و سختی دوباره به دست میآید.
-نعمتها تا زمانی که هستند ناشناختهاند و هنگامی که رخت بربستند، شناخته میشوند.
متن حدیث:
قال علیهالسلام: المعروف ما لم یتقدمه مطل، و لا یتبعه من و الاعطاء، قبل السؤال، من اکبر السودد، لا تعاجل الذنب بالعقوبة و اجعل بینهما للاعتذار طریقا، المزاح یأکل الهیبة و قد أکثر من الهیبة الصامت، المسؤول حتی یعد و مسترق حتی ینجز، الفرصة سریعة الفوت بطیئة العود، تجهل النعم ما أقامت فاذا ولت عرفت.
پی نوشت:
«معانی‌الأخبار، صفحه 257، حدیث 2»
منبع:مشرق
