بعضی اوقات، فقط زیادی تعداد دشمنان نیست که آزاردهنده است، کمی دوستان، بیش از آن آسیب می زند. دوستان جاهلی که با تفسیر خودخواهانه شان از دین، با نادانی خود را در مسیر تاریک گمراهی انداختند و مولای عصر خویش(ارواحنا له الفداء) را غریب ساختند.
خداوند در «قرآن کریم» فرموده است: «آن كسى كه مُرده بود، ما او را زنده كردیم و به او نورى دادیم كه میان مردم راه رود» (1) در روایات درباره ی این آیه آمده است: «مُرده كسى است كه به چیزى معرفت نداشته باشد و نورى كه با آن میان مردم راه رود، امامى است كه از او پیروى می كند. و اینكه [خداوند] می فرماید «كسى كه در ظلمات است و نتواند از آن بیرون رود» كسى است كه امام را نشناسد.» (2)
در طول تاریخ اسلام، باورهای غلط و تحریف شده درباره ی منجی موعود، بارها و بارها، فرقه های مختلفی در مذهب تشیع ایجاد کرده است. شیعیان به امید نجات و رهایی از دست ستمگران زمان خودشان، به اشتباه دست روی کسی می گذاشتند که منجی وعده داده شده نبود. بدین ترتیب گمراه می شدند. در جدول زیر، فرقه هایی را برمی شمریم که ولایت مهدیِ اشتباهی را پذیرفتند و گمراه شدند. (3)
شاید بتوان گفت، مهم ترین دلیل انحراف و ایجاد چنین فرقه هایی، معرفت نداشتن صحیح راجع به خصوصیات حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) است. امید است با شناخت آن حضرت، راه را بر مدّعیان و کج اندیشان ببندیم. ان شاءالله.
پی نوشت:
1. انعام: 122.
2. كلینى، محمد بن یعقوب، أصول الكافی، ترجمه مصطفوى - تهران، كتاب فروشى علمیه اسلامیه، چاپ: اول، 1369، ج1 ؛ ص262؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
3. با استفاده از: «العبقری الحسان» نوشته ی علی اکبر نهاوندی، قم، انتشارات مسجد مقدس جمکران، ج 3، صص 32- 36.
4. الحدائق الوردیة، ج2، ص121؛ أنوار الیقین، نسخه خطی، برگ348؛ مآثر الأبرار، ج2، ص710؛ به نقل از موسوی نژاد، سید علی، «مهدویت و فرقه ی حسینیه ی زیدیه»، مجلّه هفت آسمان، شماره 27.
5. العقد الثمین فی أحکام الأئمة الطاهرین، ص194؛ به نقل از موسوی نژاد، سید علی، همان.
