يكى از گناهانى كه مورد عفو و مغفرت قرار نمى گيرد، اين است كه شخصى گناهى مرتكب شود و بگويد: اى كاش فقط به همين گناه عقاب شوم و آن را سبك و ناچيز شمارد...
*ماجرای نماز و حرکت قلم بر روی کاغذ
1- از ابوهاشم جعفرى نقل می کند:
روزى به محضر مبارك امام حسن عسكرى عليه السلام وارد شدم، ديدم كه آن حضرت در حال نوشتن نامه اى مى باشد؛ لحظاتى را در خدمت آن حضرت نشستم تا آن كه هنگام نماز فرا رسيد.
بدين جهت از ادامه نوشتن خوددارى نمودند و در همان لحظه، نامه و قلم را بر زمين نهادند و برخاسته، مشغول خواندن نماز شدند.
من مواظب احوال و اوضاع بودم كه ناگهان متوجّه شدم در حالى كه امام عليه السلام مشغول نماز بود، قلم روى كاغذ حركت مى كرد و خطّ مى نوشت، تا آن كه نامه به پايان رسيد و من با مشاهده چنين معجزه اى سجده شكر به جاى آوردم.
چون نماز پايان يافت و آن حضرت سلام نماز را دادند، قلم را از روى زمين برداشتند، سپس اجازه فرمود تا افرادى كه منتظر زيارت و ملاقات حضرت بودند، وارد شوند.
*شفای چشم به برکت دعای امام
2- محمّد بن حسن شمعون می گويد: روزى چشم هايم سخت درد مى كرد و آنچه مداوا كردم، سودى نبخشيد و در نهایت يكى از دو چشمم نابينا شد و دوّمى هم در حال از بين رفتن بود.
نامه اى به حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكرى عليه السلام نوشتم و تقاضا نمودم تا حضرت براى بهبودى چشم هايم دعا فرمايند.
امام عليه السلام در جواب نامه، چنين مرقوم فرمود: «خداوند متعال چشم نابينايت را برگرداند و آن ديگرى را صحيح و سالم گرداند».
و نيز در ذيل نامه نوشته بود:« خداوند به تو پاداش نيك و جزای جزيل عنايت گرداند».
محمّد گويد: چشم هايم خوب شد و خوشحال شدم؛ ولى معناى آخرين جمله امام عليه السلام و تسلیت آن حضرت را نفهميدم تا آن كه يكى از فرزندانم وفات يافت و فهميدم تسليت آن حضرت به جهت آن بوده است.
*علت گفتن «الحمدلله»
3- احمد بن اسحاق حكايت می كند: روزى به محضر مبارك امام حسن عسكرى عليه السلام شرفياب شدم؛ هنگامى كه در خدمت حضرت نشستم، فرمود: «الحمد للّه» پيش از آن كه از دنيا بروم، خداوند متعال خليفه و جانشين مرا به من نشان داد و فرزند عزيزم را ديدم.
او از جهت شمائل و صفات، شبيه ترين مردم به رسول اللّه صلى الله عليه و آله و سلم مى باشد، خداوند حافظ و نگهدار او خواهد بود تا آن كه پس از غيبتى طولانى ظهور نمايد و زمين را پر از عدل و داد گرداند.
*کدام گناه آمرزیده نمی شود؟
4- ابوهاشم جعفرى می گويد: روزى نزد حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكرى عليه السلام شرفياب شدم و نشستم.
حضرت فرمود: يكى از گناهانى كه مورد عفو و مغفرت قرار نمى گيرد، اين است كه شخصى گناهى مرتكب شود و بگويد: اى كاش فقط به همين گناه عقاب شوم و آن را سبك و ناچيز شمارد.
من پيش خود فكر كردم، چقدر سخت و دقيق است، پس انسان بايد هميشه مواظب اعمال و حركات خود باشد.
حضرت از افكار من آگاه شده و فرمود: آنچه با خود حديث نفس كردى، اهميّت بده و آن را رها نكن و بدان كه گناهِ شرك به خداوند متعال از حركت مورى بر سنگى صاف و ظريف، مخفى تر خواهد بود.
*ماجرای نگین انگشتر
5 – همچنین از ابوهاشم جعفری نقل شده است: روزى در محضر مبارك حضرت ابومحمّد امام حسن عسكرى عليه السلام وارد شدم و با خود گفتم: اى كاش حضرت نگين انگشترى به من هديه مى نمود تا نزد انگشترساز ببرم و ركاب مناسبى براى آن بسازد و به عنوان تبرّك به دست خود نمايم.
چون مقدارى نشستم، بلند شدم و بدون آن كه در فكر نگين انگشتر باشم، خواستم كه خداحافظى كنم.
پس امام عليه السلام انگشترى را به من تحویل داد و فرمود: اى ابوهاشم! تو نگين خواستى؛ ولى ما نگينى همراه با ركاب آن به تو مى دهيم، خداوند آن را براى تو مبارك گرداند.
پس از آن گفتم: اى سرور و مولايم! شهادت مى دهم كه تو حجّت و ولىِّ خدا هستى و امام و پيشواى من خواهى بود و من بر اين شهادت، اعتقاد راسخ دارم؛ سپس حضرت فرمود: خداوند متعال تو را مورد مغفرت و رحمت خود قرار دهد.
منبع: کتاب، چهل داستان و چهل حدیث امام حسن عسکری علیه السلام، مؤلّف: عبدالله صالحی
