از مقاتل بن مقاتل روايت شده : به آن حضرت عرضه داشت : فدايت شوم دعائى براى قضاء حوائج به من تعليم فرما، فرمود: هرگاه حاجت مهمى بسوى خداوند داشتى غسل كرده و بهترين لباست را بپوش و مقدارى بوى خوش استعمال كرده و زير آسمان برو، و دو ركعت نماز گذار، نماز را آغاز كرده و سوره حمد را مى خوانى و سپس پانزده مرتبه سوره توحيد را قرائت مى كنى ، آن گاه به ركوع رفته و پانزده مرتبه اين سوره را مى خوانى ، و مانند نماز جعفر طيار ادامه مى دهى ، غير از آن كه در اين نماز قرائت پانزده مرتبه مى باشد، بعد از نماز به سجده رفته و مى گوئى
اللَّهُمَّ إِنَّ كُلَّ مَعْبُودٍ مِنْ لَدُنْ عَرْشِكَ إِلَى قَرَارِ أَرْضِكَ فَهُوَ بَاطِلٌ سِوَاكَ فَإِنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبِينُ اقْضِ لِي حَاجَةَ كَذَا وَ كَذَا ( حاجت را یاد کنید به جای کذا و کذا ) السَّاعَةَ السَّاعَةَ
و در اين مورد اصرار مى كنى
منبع : بحارالانوار ج 91 ص 353
