جاءَ رَجُلٌ إلی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مِنْ بَینِ یدَیهِ فَقال: یا رَسُولَ اللَّهِ! مَا الدِّینُ؟فَقالَ: حُسْنُ الْخُلْقِ. ثُمَّ أَتاهُ عَنْ یمِینِه فَقال: مَا الدِّینُ؟ فَقالَ: حُسْنُ الْخُلقِ. ثُمَّ أَتاهُ مِنْ قِبَلِ شِمالِه فَقالَ: مَا الدِّینُ؟ فَقال: حُسْنُ الْخُلقِ. ثُمَّ أَتاهُ مِنْ وَرائِه فَقالَ: مَا الدِّینُ؟ فَالْتَفَتَ إِلَیهِ وَ قالَ: أما تَفَقُّهُ الدِّینِ هُوَ أَنْ لا تَغْضَبَ [1].
مردی خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله رسید و در مقابل ایشان ایستاد و گفت: یا رسول اللَّه! دین چیست؟
حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: حسن خلق.
سپس از طرف راست حضرت آمد و گفت: دین چیست؟
حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: حسن خلق.
سپس از طرف چپ حضرت آمد و گفت: دین چیست؟
حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: حسن خلق.
سپس از پشت سر حضرت صلی الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: دین چیست؟
حضرت صلی الله علیه و آله به او التفات نموده و فرمود: بیقین فهم حقیقی دین آن است که غضب نکنی.
پی نوشت:
[1] مجلسی، بحارالأنوار، ج 71، ص 393، ح 63، عن تنبيه الخواطر.
