دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان

دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان

ماه رمضان بستری گرم برای خودسازی ، توبه و راز ونیاز با خالق خویش است . ماه مبارک رمضان ماه شستشوی باطنی و تزکیه عملی و پالایش وجود است .

جهت بهره مندی همراهان ارجمند از لحظه های سراسر نور و معرفت ماه مبارک رمضان، دعاهای هر روز این ماه پرفضیلت در این تاپیک قرا داده می شود. ضمن استفاده از دعاهای مذکور برداشت های شخصی و نظرات خود را با توجه به دعای آن روز  به صورت یک جمله یا یک یک موضوع یا یک تصویری که در ارتباط با دعای آن روز باشد  ارسال فرمایید.

اللهم اجعلنی فیه محبا لاولیاءک و معادیا لاعداءک

حدیث است که به حقیقت ایمان نمی‌رسید مگر آنکه نزدیک‌ترین خویشان خود را برای خدا دوست نداشته باشید، چون متدین نیست و دورترین افراد را برای اینکه متدین است، دوست داشته باشید.

امام باقر (ع) به شخصی فرمودند؛ «اگر اراده کردی که بفهمی بهشتی و یا جهنمی هستی، به قلبت مراجعه کن، اگر دیدی اهل طاعت را دوست داری، اهل بهشت و اگر اهل گناه را دوست داری، اهل جهنم هستی و انسان در قیامت با کسی که او را دوست دارد، محشور می‌شود.»

اولیاء الله

همان‌طور که در آیات و روایات موجود می‌باشد اولیاء خداوند همان یاران و بندگان مخلص خداوند هستند که هیچ گاه از فرمان خداوند و رسولش سرپیچی ننمودند، شاید سوال شود اولیاء شامل چه کسانی می‌شود؟ که در جواب باید گفته می‌شود که انبیاء، ائمه معصومین (صلوات الله علیهم اجمعین) و شهدای در راه خدا و تمام عبادلله المخلصین جزو اولیای خداوند می‌باشند اما از نظر رتبه و مقام با هم متفاوتند، به طور مثال: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) یکی از اولیای خداوند می‌باشد، اما رتبه و مقام ایشان در پیشگاه ذات اقدس احدیت مقام نبوت و رساندن رسالت است به طوری که خداوند (عزوجل) در قرآن خطاب به رسول مکرم اسلام می‌فرماید: ”قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله و یغفرلکم ذنوبکم والله غفور رحیم”‌یعنی ”بگو (ای پیغمبر) اگر خدا را دوست می‌دارید، مرا پیروی کنید که خدا شما را دوست می‌دارد و گناه شما را می‌بخشد که خداوند آمرزنده و مهربان است”‌ چرا که ”لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه...”‌ یعنی ”قطعاً برای شما در (اقتدا) به رسول خدا سرمشقی نیکو است”‌ و این را هم می‌دانیم که تمام انبیای الهی از اولیاءالله می‌باشند اما از نظر رتبه خداوند در قرآن می‌فرماید: ”تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض منهم من کلام الله و رفع بعضهم درجات”‌ یعنی ”این پیغمبران را برخی بر بعضی برتری و فضیلت دادیم، برخی با خدا سخن گفته و بعضی مقام رفیع یافته”‌.

اولیاء الشیطان یا اعداء الله

برای آنکه بدانیم اعداء الله چه کسانی هستند باید اشاره کنیم به شیطان رانده شده از درگاه حق که از زمان خلقت حضرت آدم ابوالبشر(علیه‌السلام) شیطان تنها کسی بود که به نافرمانی از ذات اقدس الهی اراده نموده و با تکبر و غرور خود به سرمنشأ دشمنی با خداوند معروف گردید، اما این نکته لازم است که در اینجا بیان گردد و آن این است که ذات اقدس ربوبیت دارای مقامی است که هیچ موجودی نمی‌تواند در برابر او به دشمنی برخیزد بلکه خداوند برای امتحان و رتبه بندی مخلوقاتش آن هم برای آنکه خود مخلوقات درک کنند که ظرفیت آنان در چه حد است و در چه رتبه و مقامی باید قرار بگیرند امتحان را قرار داد و کسانی که از این امتحانات که به دستورات و قضا و قدر الهی می‌باشد با موفقیت بگذرند آن هنگام است که نزد خداوند اجر و قربی دارند ولی اگر خلاف آن صورت پذیرد آنگاه است که نزد خداوند جایگاهی نخواهند داشت و یکی از کسانی که در امتحان همه چیز خود را از دست داد ابلیس یا همان شیطان معروف است که همه جا سرک می‌کشد و در قرآن از او به دشمن بزرگ انسان تعبیر گردیده است : ”انه لکم عدو مبین یعنی ”همانا شیطان برای شما دشمنی آشکار است”‌ که خداوند (عزوجل) امر فرموده است که از او یعنی شیطان تبعیت نکنید ”ولا تتبعوا خطوات الشیطان و (از) وسوسه‌های شیطان پیروی نکنید”‌ چرا که او ”یخرجونهم من النور الی الظلمات یعنی خارج می‌کند ایشان را از نور به سوی تاریکی”‌ و چون وسوسه‌های شیطانی بر خلاف سعادت و رستگاری انسان‌هاست و خداوند می‌خواهد تمام انسان‌ها مسیر سعادت و رستگاری را بپیمایند، پس در اینجاست که شیطان به دشمن خداوند معروف است و همان‌طور که می‌دانیم شیطان هم برای خود یاران و پیروانی دارد که به وسیله آن‌ها وسوسه‌ها و خطوات خود را به نسل آدم ابوالبشر و جنیان تلقین می‌کند . چنانچه خداوند در قرآن می‌فرماید: ”‌وان الشیاطین لیوحون الی اولیاءهم یعنی ”به درستی که شیاطین (جن و انس) سخت به دوستان و پیروان خود وسوسه کنند تا با شما به جدال و منازعه برخیزند”‌

مستنا بسنه خاتم انبیاءک یا عاصم قلوب النبیین

سنت شکنی‌های آخرالزمان

در این قسمت از این دعا از خداوند خواستاریم که ما را توفیق دهد تا از راه و روش پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) که به سنت تعبیر گردیده است پیروی کنیم چرا که امروزه مشاهده می‌شود چقدر سنت‌های پیامبر گرامی اسلام مظلوم واقع شده است و کسی اهمیت زیادی بر این سنت‌ها قائل نیست، شاید گفته شود که مثالی بیاورد تا روشن گردد، ما هم می‌گوییم مثال بارز آن ازدواج است که صراحتاً پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ”‌النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منییعنی : ازدواج سنت من است پس هر کس از آن دوری گزیند و روی گردان شود، از من نیست”‌ اما امروزه می‌بینیم که با غلوهای زبانی و بادهای اندرونی بعضی‌ها خود را مدرنیته نشان داده و سنتی را که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بر اساس خواست خداوند پایه گذارده‌اند با وسوسه‌های شیطانی زیر پا گذاشته و با سخت گیری‌های بیجا و غیر عقلانی آن سنت نیکو را مانند یک هیولای وحشتناک جلوه گر نموده‌اند.

آن هم سنتی را که امام زین‌العابدین علیه‌السلام هنگامی که بر سفره طعام بودند استخوانی را که اندکی گوشت داشت برداشتند و فرمودند: ”پس از توافق دختر و پسر برای ازدواج، این امر به اندازه پاک کردن باقی‌مانده گوشت از این استخوان است”‌ یعنی به قدری ازدواج باید آسان صورت پذیرد که هیچ دختر و پسری بدون همسر نباشند. اما متأسفانه با این سنت شکنی‌ها، بلاهای خانمان سوزی که بر سر جوانان می‌آید مشاهده می‌گردد که ما در این روز از خداوند خواستاریم که ما را پیرو واقعی سنت‌های رسول اکرم اسلام قرار دهد.

منابع :

سایت مفاد

بیانات آیت الله مجتهدی تهرانی

خط محبّت و عشق

«هركس با شما ولايت و دوستى كند، با خدا، دوستى كرده است،

هركه با شما دشمنى كند، با خدا دشمنى كرده است،

هركه شما را دوست بدارد، خداوند را دوست داشته است،

و هركه با شما كينه توزى و دشمنى كند،

با خدا دشمنى كرده است...»[1]

مصداق بارز و روشن و تمام و كمالِ «اولياءاللّه »، ائمه شيعه و پيشوايان معصوم اسلام و اهل بيتند.

وگرنه، هركس كه در خط عمل به اسلام حركت كند،

هركس كه عمل به واجبات و ترك محرّمات كند، داراى «ايمان» و «عمل صالح» باشد، اهل «جهاد» و «شهادت» باشد، و هركس كه «متّقى»، «ايثارگر» و اهل «زهد و انفاق» باشد، او هم «ولىّ خدا» است. و خداوند هم، «مولا»ى او.

ولى... همچنانكه اشاره شد، ائمّه شيعه، فرد اعلى و مصداق روشنِ اين «ولايت»اند كه هم خداوند، آنان را دوست دارد و هم آنان دوستدار خدايند.

در رابطه با «اولياءاللّه » چه موضعى بايد داشت؟

روشن است كه دشمنى با دوستان خدا، دوستى با دشمنان خداست.

از آن طرف هم، دوستى با دشمنان خدا، دشمنى با دوستان خداست.

ناچار، بايد «اولياءخدا» را دوست داشت و با آنان دوستى كرد.

و دشمنان خدا را دشمن دانست و با آنان دشمنى كرد.

پس... «محبّت» و«عدوات»، نشانه يك «خطّ» است، دليل يك «موضع» وگوياى يك جهت گيرى مكتبى است. بايد دوستيها و دشمنيها، رابطه ها و قطع رابطه ها، پيوستنها و گسستنها، محبّتها و كينه ها، موافقت ها و مخالفت ها، جهت و انگيزه و هدف الهى و مكتبى داشته باشد. اين ايده آل مطلوب است. وگرنه بسيارى هم هستند كه دوستيها و موالاتشان، از نفع پرستى و خودخواهى و حبّ مال و جاه و فرصت طلبى سرچشمه مى گيرد و دشمنيها و معاداتشان هم، از عقده ها، كينه هاى شخصى، غرورها، كم ظرفيّتى ها و توقّعات بى جا، ناشى مى شود.

دوستى و دشمنى بايد ريشه مكتبى، داشته باشد.

اگر بپرسند چرا دوست مى دارى؟ و چرا دشمنى؟... انسان بتواند با استمداد از تعاليم مكتب، استناد و استشهاد كند و از متن دين و مكتب و سيره معصومين و بزرگان اسلام، «سند» و «شاهد» بياورد.

در اين صورت، موالات و معادات، از جنبه حبّ و بغض شخصى بيرون آمده، مكتبى و الهى مى شود.

تولّى و تبرّى، دو «اصل» يا دو «فرع»؟

آنچه در دعاى امروز از خداوند خواسته ايم، نوعى به مسأله تولّى و تبرّى برمى گردد. يعنى دوستى كردن با دوستان خدا و دشمنى كردن با دشمنان خدا.

گرچه اين دو اصل مهمّ اجتماعى، از «فروع دين» به حساب آمده است و فرع نهم و دهم بيان مى شود، ليكن اگر بدقت بنگريم، خود اين دو «فرع»، از مهمترين «اصول» دين و نشان دهنده جبهه گيرى قاطع و داشتن «موضع» در مقابل موافق و مخالف است.

بى تفاوت نبودن در مقابل حق و باطل، و موافقان خدا و مخالفان مكتب، نشانه ايمان عميق است.

اين دو اصل حياتى، صرفاً در حدّ ذهن و قلب نيست. تنها دوست داشتن و دوست نداشتن نيست، بلكه دوستى كردن و دشمنى كردن است.

«ولىّ» يعنى دوست. «مُوالى» يعنى دوستى كننده.

«عدوّ» يعنى دشمن. «مُعادى» يعنى دشمنى كننده.

در دعاى امروز از خداوند خواسته ايم كه ما را دوستدار و محبّ اولياى خودش قرار داده و نسبت به دشمنانش «معادى» قرار دهد. پس تنها بعد قلبى قضيّه مطرح نيست، بلكه موضع عينى و عملى و خارجىِ تولىّ و تبرّى هم در ارتباط با دوستان و دشمنان خدا مطرح است.

اگر ما واقعاً «اولياى خدا» را دوست بداريم، در عمل خارجى و موضعگيرى هم، خود را با آنان همسو و هم خط و هم جبهه و همرزم و هماهنگ خواهيم ساخت. محبّت، به عمل مى كشاند و عشق، حركت آفرين است و عاشق را حسّاس مى كند.

ديانت بى شما كامل نگردد

بجز با عشقتان، دل، دل نگردد

اگر در سوگتان شد ديده نمناك

اگر از عشقتان دل گشت غمناك

گواه عشق ما اين ديده و دل

رساند «اشك» و «غم» ما را به منزل[2]

زيارتنامه هاى ما، يك دنيا شور و احساس و تعهّد و مواضع مكتبى است. متن اين زيارتها، مكرّر مسأله «محبّت» و «ولايت» با امامان مورد نظر و «برائت» و «عداوت» و «معادات» با دشمنان و قاتلان و مخالفانشان را يادآورى مى كند.

در زيارتنامه هاى متعدّد سالار شهيدان، حسين بن على عليه السلام چنين فرازهائى زياد به چشم مى خورد كه:

«اِنّى سِلمٌ لِمَن سالَمَكُم وَ حَربٌ لِمَنْ حارَبَكُم،

مُوالٍ لِمَنْ والاكُمْ وَ مُعادٍ لِمَنْ عاداكُم»

و همچنين:

«اَتَقَرّبُ اِلَى اللّه ِ وَاِلَيْكُم بِمُوالاتِكُم وَمُوالاتِ وَلِيِّكُم،

وَ بِالبَرائَةِ مِن اَعدائِكُم وَالنّاصِبينَ لَكُمُ الحَربَ».

و همچنين:

«بَرِئْتُ اِلَى اللّه ِ وَ اِلَيكُمْ مِنْهمُ وَ مِن أشياعِهِم وَ اَتباعِهِم وَاَولِيائِهِم...»

و جملات و فقرات بسيار، كه مجال و فرصت طرح آنها نيست. امّا يك نتيجه كه مى گيريم، اين است كه:

اسلام، دين حبّ و بغض است. منتهى بر اساس «مكتب». وقتى رسول گرامى مى فرمايد:

«دوستان خدا آنانند كه با مشاهده منكرات و حرامهاى خدا، همچون پلنگ زخم خورده، غضبناك شوند.»

اين دامنه و عمق بحث و فرعِ اصيلِ «تولّى و تبرّى» و موالات و معادات را بيان مى كند.

باز هم سخنى از زبان پيامبر اسلام بشنويم:

حضرت رسول، در حلقه اصحاب نشسته بودند. پرسيدند: كدام يك از دستگيره هاى ايمان محكمتر است؟

هركس جوابى داد. يكى گفت: نماز، ديگرى گفت: زكات، سوّمى گفت: روزه، بعضى گفتند: حجّ و برخى ديگر: جهاد.

خود حضرت فرمود: هر كدام از آنچه كه گفتيد، فضيلت و خوبى دارد ولى محكمترين دستگيره ها نيست. محكمترين دستگيره، دوستى و دشمنى در راه خدا، تولّى با اولياى خدا و بيزارى از دشمنان خداست:

« الحُـبُّ فِى اللّه ِ وَالبُـغضُ فِى اللّه ِ

وَ تَوالى اَولِياءِ اللّه ِ وَالتَّبَرّى مِن اَعداءِ اللّه ِ.»[3]

پس، عمق و اهميت دو خواسته اوّل دعاى امروز روشن شد. و امّا سوّمين خواسته:

پيروى از سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله

باز هم مكتبى عمل كردن مطرح است.

خاتم انبيا سنّت و شيوه اى دارد كه يك مسلمان بايد در مسير آن سنّتها حركت كند و از خود، رأى و شيوه اى ابداع نكند. اسلام، بر اساس تسليم و پذيرش فرمان الهى و سنّت نبوى استوار است.

سنّت و شيوه پيامبر را بايد مورد تبعيّت قرار داد. در اخلاق و آداب اجتماعى، در برخورد و معاشرت، در زهد و زندگى، در ايمان و تعهّد و تقوا، در انصاف و رعايت حق و عدالت با ديگران، در مساوات و مواسات، در خانه و جامعه، با همسر و اولاد، با مؤمنين و منافقين و كفّار، با دوستان و دشمنان.

بايد سنّت و سيره رسول گرامى را مطالعه كرد و شناخت، آنگاه در آن خط حركت كرد.

حركت در مسير رسالت و خطّ نبوّت، نجات بخش است. حتّى ضابطه و ملاك پذيرش خط امام هم، خط پيامبر و پيروى از سنّت و شيوه پيامبر است. زيرا كه: امامت، تداوم رسالت است و امام، جانشين پيامبر.

و خط پيامبر، ديگر تضمين شده است و قلب پيامبر، معصوم است.

خداوند «عاصمُ قلوب النبيّين» است، نگهبان دلهاى انبياست.

قلب نبى، تجلّيگاه نور حق است. جلوه خدايى، مستقيماً در قلب پاك پيامبر مى تابد.

پس...آنچه مى گويد، آنچه عمل مى كند، آنچه فرمان مى دهد، آنچه مى پذيرد، آنچه را قبول و امضا مى كند، همه رنگ عصمت دارد و بايد بدون شكّ و اضطراب، از آنچه پيامبر فرمان داده و خواسته است، بى چون و چرا، اطاعت كرد.

و...«اسلام» يعنى اين.

[1] ـ زيارت جامعه، خطاب به ائمه شيعه.

[2] ـ از مثنوى «اهل بيت آفتاب»، برگ و بار، ص 58.

[3] ـ كافى، ج 2 ص.

بنام خدا

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیائِک وَ مُعَادِیاً لِأَعْدَائِک

خدایا در این ماه رمضان مرا طوری قرار ده که خوبان را دوست داشته باشم، و دشمن دشمنانت باشم، اگر من به چیزی امید داشته باشم که آن چیز در قیامت باعث نجات من بشود این است که خوبان را دوست دارم، افراد اهل تقوی را دوست دارم شما هم باید همینطور باشید؛ اگر یک فرزند شما طلبه هست و اهل نماز و... و یکی بی نماز هست و بی تقوی، باید فرزند اهل تقوی و نمازتان را دوست داشته باشید چگونه به حقیقت ایمان برسیم.

 حدیث:
 در روایت آمده است؛ هیچ کدام از شما به حقیقت ایمان دست نیابد مگر آن گونه گردد که برای رضای خدا دورترین افراد بخود را دوست بدارد، و نزدیکترینشان را برای رضای خدا؛ دشمن بدارد [2]

نشانه اهل نجات
حدیث:

امام باقر (علیه السلام) می فرمایند: « إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیک خَیراً » اگر خواستی بدانی که اهل بهشت هستی یا جهنم به قلبتمان مراجعه کنید « فَانْظُرْ إِلَی قَلْبِک فَإِنْ کانَ یحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ » ببین اگر اهل خیر را دوست داری؛ افراد نماز شب خوان را دوست داری بدان که در تو خیر هست و انشاء الله اهل نجات خواهی بود [3]

خاطره:

زمانی در قم بودم دیدم دختران دبیرستانی از مدرسه به منزل می رفتند و همه رو هایشان را گرفته بودند و با حجاب بودند و خیلی خوشحال شدم و وقتی به تهران برگشتم به طلبه ها گفتم: اگر می خواهید زن بگیرید از قم زن بگیرید در تهران همچین دخترانی پیدا نمی شود و آفرین بر این مدیر، این مدیران را باید مورد تقدیر قرار داد و از ایشان تشکر کرد. زمانی که من می خواستم عروسی کنم [حدود 58 سال قبل]، مهر خانواده من هزار تومان بود و یکی از دوستان، که هم مباحثه من بود به من گفت: برای من هزار تومان زیاد هست و گفت من 500 تومان بیشتر ندارم و رفت از شاه عبد العظیم همسری اختیار کرد و الان از آن زن چهار پسر دارد، دو تای ایشان طلبه شده اند.
حالا شما هم به قلبتان رجوع کنید اگر زنان محجبه و مومن را می بینید و از این که ایشان با حجاب هستند خوشحال می شوید بدانید که در شماخیری یافت می شود و اگر زنان بد حجاب را می بینی و ناراحت نمی شوید و غصه نمی خورید معلوم می شود که تو اهل خیر نیستی.

حدیث:

در حدیث آمده است که در آخر زمان قلب مومن آب می شود گفتند: چطور؟
فرمودند: منکر را می بیند و قدرت بر تغییر ندارد [4]؛ دختران بد حجاب را می بیند و قلب او از غصه می سوزد ولی قدرت بر تغییر ندارد می بیند که سگ را بغل گرفته و تذکر می دهد ولی در جواب او می گویند: من روزی سه بار آن را می شویم غافل از این هست که نجس العین که پاک نمی شود.

حکایات:

در زمان آقا شیخ مرتضی زاهد شخص لاتی بود که به ایشان علاقه داشت، در یک مجلسی این شخص نعره ای می زند و با صدای بلند می گوید: هر کی بدخواه علماء ست فلان و فلان شود.
شیخ مرتضی زاهد گفته بودند: این شخص رستگار خواهد شد، بعد ها مرحوم آقا فخر تهرانی گفتند: من رستگار شدن این شخص را دیدم  لذا محبت داشتن به خوبان باعث نجات آدمی است
حدیث:
در روایت آمده است اگر کسی را دوست داشته باشی با او محشور می شوی [5] حتی اگر کسی به یک سنگ علاقه داشته باشد با آن محشور می شود.

 مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خَاتَمِ أَنْبِیائِک

خدایا کاری کن که من به طریقه رسول الله عمل کنم هم در عمل به واجبات و مستحبات و هم در ترک محرمات و مکروهات

یا عَاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیین

ای خدایی که قلب پیامبرانت را حفظ می کنی لذاست که پیامبران معصوم هستند چرا که حافظ قلب ایشان خداوند متعال است.

پی نوشت ها:

 [1]  بحارالأنوار ج : 95 ص : 61

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مُحِبّاً لِأَوْلِيَائِكَ وَ مُعَادِياً لِأَعْدَائِكَ مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خَاتَمِ أَنْبِيَائِكَ يَا عَاصِمَ قُلُوبِ النَّبِيِّين‏

[2] تحف العقول-ترجمه جعفرى، ص348 ،  سخنانى كوتاه از امام صادق عليه السلام‏.

[3]  كافي ج 2  ، ص  126

 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ ابْنِ الْعَرْزَمِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِيكَ خَيْراً فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِكَ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفِيكَ خَيْرٌ وَ اللَّهُ يُحِبُّكَ وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ يُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فِيكَ خَيْرٌ وَ اللَّهُ يُبْغِضُكَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ

[4] وسائل ‏الشيعة ج : 16 ص : 140

 الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الطُّوسِيُّ فِي مَجَالِسِهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَمَاعَةٍ عَنْ أَبِي الْمُفَضَّلِ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ عَمْرٍو الْمُجَاشِعِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع وَ عَنِ الْمُجَاشِعِيِّ عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَذُوبُ فِيهِ قَلْبُ الْمُؤْمِنِ فِي جَوْفِهِ كَمَا يَذُوبُ الْآنُكُ فِي النَّارِ يَعْنِي الرَّصَاصَ وَ مَا ذَاكَ إِلَّا لِمَا يَرَى مِنَ الْبَلَاءِ وَ الْأَحْدَاثِ فِي دِينِهِمْ وَ لَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُ غَيْراً  

[5] - رك: كافي ج 2  ، ص  126؛  الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ.

منبع : خبرگزاری حوزه , آیت الله مجتهدی تهرانی ؛ احمد

بنام خدا

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فیهِ مُحِبَّاً لاِوْلِیاَّئِکَ وَمُعادِیاً لاِعْداَّئِکَ مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَِمِ اَنْبِیاَّئِکَ یا عاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیّینَ.

خدایا قرارم ده در این ماه دوستدار دوستانت و دشمن دارنده دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت اى نگهدارنده دلهاى پیعمبران.

 در دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان مي‌گوييم:"اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ ومُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن"
خدایا قرار بده در این روز دوست دوستانت و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت، اى نگهدار دل‌هاى پیامبران!

 
* شرح فرازهای دعا
مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح فراز «اللّهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ ومُعادیاً لأعْدائِکَ» می‌گوید: خدایا کاری کن تا در ماه رمضان، خوبان را دوست بدارم و دشمن دشمنانت باشم! در مورد خودم، عملی که به من امید می‌دهد تا در قیامت جزو نجات‌یافتگان باشم، این است که خوبان و اشخاص با تقوا را دوست دارم و از بی‌تقوایان بیزاری می‌جویم.
وی تأکید می‌کند: اگر پسرتان بی‌تقواست و نماز نمی‌خواند، نباید او را دوست داشته باشید، حدیث است که به حقیقت ایمان نمی‌رسید، مگر آنکه نزدیک‌ترین خویشان خود را برای خدا دوست نداشته باشید، چون متدین نسبت و دورترین افراد را برای اینکه متدین است، دوست داشته باشید.
این استاد اخلاق در ادامه با بیان حدیثی دیگر، اظهار می‌کند: امام باقر (ع) به شخصی فرمودند: «اگر اراده کردی که بفهمی بهشتی و یا جهنمی هستی، به قلبت مراجعه کن، اگر دیدی اهل طاعت را دوست داری، اهل بهشت و اگر اهل گناه را دوست داری، اهل جهنم هستی و انسان در قیامت با کسی که او را دوست دارد، محشور می‌شود.»
وی همچنین به حدیث دیگری از معصوم (ع) اشاره می‌کند و می‌گوید: در دوره آخرالزمان قلب مؤمن آب می‌شود؛ زیرا گناه را می‌بیند و استطاعات تغییر وضع را ندارد.
مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی با انتقاد از وضع موجود جامعه می‌گوید: الآن روزگاری شده است که ما نمی‌توانیم امر به معروف و نهی از منکر کنیم.
وی می‌گوید: هر کس که مؤمنی را دوست دارد، حتی اگر منحرف باشد، پس از مدتی رستگار خواهد شد.
این استاد بزرگ اخلاق در شرح فراز «مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِکَ» اظهار می‌کند: در این بخش از خدا می‌خواهیم تا ما را یاری رساند، برای اینکه به طریقه پیغمبر در مستحبات، دعاها و دستورات اسلام عمل کنیم، از خدا می‌خواهیم تا هر چه پیامبر (ص) به ما فرموده است، درباره مستحب و واجب عمل کنم و مکروهات را از خود دور و حرام را ترک کنیم.

یکی از وظایف ما دوست داشتن دوستان خدا و بیزار بودن از تبهکارها و دشمنان خداست. برای اینکه بتوانیم از کسی الگو بگیریم و از او تبعیت کنیم، باید دوستش داشته باشیم. دوست داشتن مقدمه الگو گرفتن و تبعیت کردن است، و از همینجا ارزش دوست داشتن اولیای الهی روشن می شود.

پس از اعلام ولایت امیرمؤمنان(ع)، پیامبر(ص) چنین دعا کرد: 

«اللهم وال من والاه، و عادمن عاداه و احبّ من احبه...؛

خدایا! آن‏که على را به ولایت برگزیند، تو ولى‏ اش باشو آن که با او به عداوت در آید، با او دشمنى کن و دوست بدار آن که على را دوستدارد....»

ما هم دعا می کنیم که خدا ما را از دوستداران اولیائت قرار بده.

روز بیست و پنجم:

دوستی و دشمنی

«اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِكَ و مُعادیاً لأعْدائِكَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ
انْبیائِكَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن»

خداوندا مرا در این روز محب دوستانت و دشمن دشمنانت قرار ده
و در راه روش به طریقه و سنت خاتم پیغمبرانت
بدار ای عصمت بخش دلهای پیامبران.

تمام نظام خلقت ‏بر پایه جاذبه و دافعه است.

اگر جاذبه مولکولی نباشد، هیچ چیزی در خارج وجود پیدا نخواهد کرد. اگر قانون جذب و دفع در نباتات نباشد، گیاهان در تنفس
(گرفتن اکسیژن و پس دادن گاز کربنیک) دچار اختلال خواهند شد.

اگر قانون جاذبه و دافعه در بین حیوانات نبود، هیچ حیوانی به
بچه‏ اش شیر نمی‏داد و حیوانات از دشمنان خود پرهیز نمی‏کردند.

اگر قانون جذب و دفع عمومیت نداشته باشد، خوبی، بدی، کیفر، پاداش
و بهشت و جهنم و بالاخره خلقت عالم عبث است.

انسان موجودی است متحرک و حرکت او نتیجه تعلق اوست، پس
به هرچه تعلق داشته باشیم نسبت‏ به آن جاذبه خواهیم داشت و از ضد آن گریزان خواهیم بود، لذا یاوران پیامبر اکرم در قرآن کریم با این
صفت ‏بارز توصیف شده ‏اند: «اشداء علی الکفار رحماء بینهم‏؛
یاران پیامبر بر کافران سخت‏گیر و با خودشان مهربانند.» (1)

محبت اهل بیت علیهم السلام

رسول خدا صلی الله علیه و آله:
«لا یؤمن احدکم حتی اکون احب الیه من نفسه و یکون عترتی احب الیه
من عترته و یکون اهلی احب الیه من اهله و یکون ذاتی احب الیه من ذاته

کسی از شما مؤمن نیست مگر اینکه مرا بیش از خود دوست‏بدارد و خانواده من نزد او محبوبتر از خانواده خودش باشد و اقوام مرا از اقوام خودش بیشتر دوست‏ بدارد و خود من محبوبتر از خود او باشم.» (2)