واقعیت های تلخ درمورد چای
* بوته چاي جزء معدود گياهاني است که به دليل وجود سموم فراوان در بافت آن، در طبيعت هيچ آفت جدي به جز انسان ندارد! مزارع اين گياه نياز به سمپاشي ندارند و هيچ چرنده، پرنده، حشره و ... به آن نزديک نميشود.
اگر در بين علوفه چهارپايان (هر نوع که باشند) حتي کمي برگ چاي باشد، حيوان به محض جويدن آنها را از دهانش بيرون ميريزد!
* در بسياري از مناطق کشاورزي، براي آنکه احشام و ساير حيوانات به مزارع و کشتزارهاي مختلف نزديک نشده و زراعت را خراب نکنند، اطراف آنها را بوته چاي ميکارند. حيوانات با مشاهده بوته چاي به مزرعه نزديک نميشوند!
* موادي که در اصطلاح علم شيمي ساختار مولکولي حلقوي دارند (مواد آروماتيک) سرطان زا هستند.
«پلي فنول» يکي از مواد آروماتيک است که چاي هم اين ماده را دارد. فنول چيست؟
فنول يک ماده داراي ترکيبات حلقوي است که بر روي پوست، کبد و سيستم گوارش اثرات نامطلوبي مي گذارد.
جالب اينجاست که قريب به اتفاق مواد معطر شيميائي که در کارخانجات به چاي اضافه ميکنند هم جزء مواد آروماتيک و سرطان زا هستند.
* مصرف چاي (خصوصاً پس از غذا) جلوي جذب آهن معدني موجود در غذاها توسط بدن را ميگيرد که در نتيجه منجر به بروز بيماري کم خوني مزمن در مصرف کنندگان ميشود.
چاي داراي ترکيباتي به نام تانن است که مزه‌ي تلخ چاي را ايجاد مي کند. تانن‌ها با آهن ايجاد رسوب مي نمايند و اين رسوب به دليل درشتي ملکول و سنگيني، غير قابل جذب توسط بدن است.
لذا در صورتي که غذاي مصرفي داراي آهن بوده و بلافاصله بعد از آن چاي مصرف شود، از جذب آهن آن جلوگيري مي کند.
* همانگونه که گفته شد چاي داراي ماده اي است به نام تانن.
اين ماده بسيار مدر است و به همين خاطر مايعات بدن را دفع کرده و پلاسما غليظ ميشود.
آنزيم ها در پلاسماي غليظ نمي تواند فعاليت کنند و به همين خاطر مواد زائد در بدن انبار شده و موجب بيماريهاي گوناگون مي شود.
ضمناً تانن موجب فعاليت بيش از حد سلول هاي اپي تليال کليه شده و کليه را به مرور از کار مي اندازد.
* گياه چاي داراي ماده اي است به نام اگزاليک اسيد، که مسموم کننده بوده و اختلالات متابوليسمي ايجاد مي کند. اين ماده در کليه رسوب کرده و سنگ هاي کليوي اگزاليک را موجب مي شود.
* مصرف زياد چاي دندانها را لك دار و سياه مي كند.
* چاي ترشح اسيد معده را تحريك مي كند و همچنين به دليل ماهيت اسيدي خود، در بروز زخم معده مؤثر است.
* در هر فنجان چاي بين 60 تا 75 ميلي گرم «کافئين» وجود دارد که LDL خون را افزايش مي دهد و عاملي مي شود براي انفارکتوس هاي قلبي و مغزي، ولي البته آرام بخش است و در دراز مدت اعتياد ايجاد مي کند!
* به دليل وجود مقدار زيادي از ماده کافئين در چاي، براى عده اى باعث تحريك اعصاب و يا تپش قلب ميشود. همچنين نوشيدن چاى پررنگ براى خانم ها احتمال ابتلا به سرطان سينه را افزايش مى دهد.
* ماده آرام بخش ديگري در چاي وجود دارد به نام «تئين» که محرک سيستم اعصاب سمپاتيک است و موجب افزايش ترشح آدرنالين مي شود.
تئين موجب کاهش مقدار منيزيم داخل سلولها مي شود.
منيزيم ماده اي است که در سلول قرار دارد تا با انواع سرطان ها مبارزه کند و با نوشيدن چاي اين ماده مفيد از بدن خارج مي شود.
* اگر دقت کنيد قريب به اتفاق مواد سمي در طبيعت داراي طعم تلخ ميباشند.
شايد پروردگار مهربان با اينگونه خلقت خواسته است به موجودات هشدار دهد که چه موادي خوراکي نيستند و بايد از آنها پرهيز کنند.
چاي يکي از تلخ ترين گياهان موجود در طبيعت است که البته با روشهاي مختلف سعي در کاهش اين تلخي و صد البته عادت دادن ذائقه مردم به آن دارند.
* همه اينها که گفته شد براي چاي سبز که خشک شده سريع برگ سبز چاي ميباشد صادق است.
چاي سياه که دمکرده مضرتري از چاي سبز است با انبار کردن برگ سبز چاي در مکانهاي گرم، پوسيده شدن و تخمير اين برگها، تغيير رنگ آنها به قهوه اي و سياه، سپس خشک کردن اين برگهاي پوسيده بدست مي آيد!
* بدتر از چاي سبز و چاي سياه، چاي هاي جديد طعم داري هستند که داراي اسانسهاي شيميائي مختلف بوده و تمامي مضرات دو نوع چاي قبلي را دارند بعلاوه مضرات مواد شيميائي عطري و طعم دهنده هاي مصنوعي!
* يکي از موارد مرسوم در جامعه ما، مصرف بسياري از نوشيدنيها در ليوانهاي يکبار مصرف پلاستيکي است.
اين ظروف به خصوص در مجاورت با نوشيدني هاي داغ به سرعت مواد فوق العاده سمي و خطرناک نفتي را آزاد ميکنند.
براي امتحان ميتوانيد در يکي از اين ليوانها چاي داغ بريزيد و چند دقيقه اي کنار بگذاريد تا سرد شود.
خواهيد ديد که پرده اي از مواد نفتي روي آن مي بندد!
*در انواع چاي هاي بسته اي ،ضايعات/ته مانده هاي چاي که قابل ارائه به شکل عادي نيستند در بسته هاي کاغذي که براي جلوگيري از وارفتن آنها در آب جوش، پروسه هاي شيميائي مختلفي روي آنها انجام شده و آغشته به انواع مواد مضر هستند قرار ميگيرند.
پاره اي از مواد شيميائي موجود در کاغذ مذکور در آب جوش حل شده و وارد بدن مصرف کننده ميشوند!
* ابو علي سينا (نابغه طب اسلامي) در طب سنتي از چاي به عنوان ماده پست غذائي نام ميبرد و از آن فقط براي مصارف درماني در شرايط خاص استفاده ميكرده است.
*بوته چاي يکي از بهترين گياهاني است که ميتواند هوا را از انواع آلودگيها پاک کرده و حجم زيادي اکسيژن توليد کند.
دليل آنکه هواي مزارع چاي بسيار مطبوع است نيز همين واقعيت ميباشد.
در حقيقت بشر امروز اگر عاقلانه فکر کند بايد به جاي خوردن برگهاي چاي، بوته آن را به عنوان يک تصفيه کننده عالي هوا در سرتاسر معابر شهرها بکارد.
شايد يک دليل ديگر براي آنکه مصرف خوراکي چاي مضر است همين باشد که اين گياه سموم موجود در هوا را به خود جذب ميکند!
همچنين به دليل اينکه گياه چاي اسيدي است، ماده ضد عفوني کننده خوبي ميباشد.
لذا براي شستشوي چشم هاي عفوني و لثه هاي عفوني مفيد است.
در طب سنتي براي درمان چشم عفوني شده نوزادان در عوض انواع و اقسام داروهاي شيميائي و آنتي بيوتيک هاي داراي اثرات مضر جانبي فراوان، با استفاده از آب جوشانده چاي چشم نوزاد را طي چند نوبت شستشو ميدهند.
