مبحث 95 طرح صالحین: «چرا غیبت می کنیم؟»

مبحث 95 طرح صالحین: «چرا غیبت می کنیم؟» 

در این مبحث قصد داریم به یکی دیگر از گناهان کبیره یعنی غیبت بپردازیم:

حتما برایتان پیش آمده که در مجلسی نشستید و اطرافیانتان مشغول گفتگو درباره ایرادهای کسی هستند که همگی او را می شناسید و در آنجا حضور ندارد! یا پیش آمده که در جمعی دوستانه نشسته اید و در حال شکایت از اخلاق و رفتار دوستی هستید که در جمعتان نیست!

حالا تصور کنید که کار خوبی را انجام داده اید و انتظار دارید از پدر و مادرتان هدیه ای بگیرید اما می فهمید که هدیه شما به برادر یا خواهرتان داده شده! چه حسی پیدا می کنید؟ حتما حسابی ناراحت می شوید  از اینکه کار خوب را شما انجام داده اید و پاداشش را دیگری دریافت کرده است!

یا تصور کنید که مردار انسانی روبروی شماست و شما باید گوشت آن را بخورید! با تصور این حالت مطمئنا بسیار مشمئز می شوید. در سوره حجرات آیه 12 آمده است: «نباید بعضی شما دیگری را غیبت کند. آیا دوست می دارد یکی از شما  گوشت برادر خود را بخورد در حالی که مرده باشد؟ البته بد می دارید آن را.
شاید فکر کنید محال است دو مورد بالا اتفاق بیفتد، اما این را بدانید که جزای انسانی که غیبت می کند حتما دو مورد بالا خواهد بود.

ضمن تشکر از همه عزیزانی طرح صالحین و همراهان همیشگی مباحث،برای اینکه بتوانیم کمکی به فرهنگ جامعه و از بین بردن اخلاقیات ناپسند کرده باشیم ، خواهشمند است ضمن پاسخگوئی به سوالات نظرات شخصی و آیات و روایت بیان شده در این مورد را برای ما ارسال نمائید. از توحه و همکاری شما سپاسگزارم.

آیا درک نکرده ایم که غیبت چه گناه بزرگی است و چه تاثیرات مخربی در اجتماع دارد؟

 آیا روش مقابله با آن را بلد نیستیم؟

 آیا مفهوم غیبت را نمیدانیم؟

غیبت یعنی بدگویی پشت سرکسی گاهی اوقات شیرین بنظرمیرسه اماباکمی تامل به تلخی آن پی خواهیدبردبسیارروایت تاحال درمورداین خصیصه زشت شنیده ایم معروفترین اونهاخوردن مردارگوشت برادراست ایکاش غیبت کنندگان روش جدیدی روبکارگیرندیادست ازاین کارخودبردارندچون ماواقعابادپچشم خودنمی بینیم که خوبیهامون به شخص غیبت شونده برمی گرده دست به اینکارمی زنیم.

سلام وتشکر از مبحث خوب و کاریردی که انتخاب کردی!

بنظرم علت غیبت کردن خیلی ها عادت کردنه و اینکه از جانب دیگران تذکری به شخص غیبت کننده داده نمیشه!

اگر یاد بگیریم همیشه با کمال احترام به شخص غیبت کننده تذکر بدیم اثرات مطلوبی در کاهش شنیدن غیبت و شریک نشدن در گناه دیگران خواهد داشت....

سلام دوست گرامی

ضمن تشکر از حضور شما در این مبحث مذهبی ، اجتماعی که این روزها به صورت یک مریضی در جامعه شیوع پیدا کرده است و در تایید مطلب شما باید بگویم لازمست  ایمان داشته باشیم به اینکه حسنات ما به فردغیبت شونده منتقل خواهد شد.متاسفانه ایمان ها و اعتقادات  ضعیف شده است.

سلام دوست گرامی

از اینکه همراه ما هستید سپاسگزارم و با بخشی از مطلب شما که باید تذکر بدهیم موافقم اما اینکه علت غیبت عادت کردنه را موافق نیستم ، اگر به آیات قرآن و روایات که در این مورد و مذمّت آن گفته شده ، باور قلبی و یقین پیدا کنیم دلیلی ندارد که به  این کار زشت که از گناهان کبیره می باشد و  بدتر از زنا دانسته شده عادت کنیم.

پیامبر (ص) می فرماید: «گناه غیبت از زنا بدتر است، زیرا زنا کننده اگر توبه کند خداوند او را می آمرزد اما غیبت کننده را نمی آمرزد مگر شخص غیبت شونده او را ببخشد.»(مکاسب محرمه، ج 3 ، ص 310)
 

بنام خدا

 امام صادق علیه السلام می فرمایند: «غیبت آن است که درباره برادر دینی ات عیبی را که خداوند بر او پوشیده است، بگویی»

( اصول کافی، ج 2 ، ص 358 )

به نظر من یکی از دلایل غیبت کردن حسادت آدم ها نسبت به موقعیت دیگران هست. وقتی خودش به اون موقعیت نمی رسه سعی میکنه اون کسی که توی اون موقعیت قرار داره رو هم بیاره پایین و از چشم بقیه بنداز!  

امیر مۆمنان علی(علیه السلام) فرمود: ایاك و الغیبه فانها تمقتك الی الله و الناس و تحبط اجرك.

از غیبت بپرهیز؛ چون موجب می شود مورد خشم و دشمنی خدا و مردم قرار گیری و پاداشت نابود شود.(آمدی: غررالحكم، ص 221، ح 4425)

جالب بود و پند آموز غيبت گناه زشت و قبيحي است و از رو عادت بعضي ها غيبت مي كنند.

پيامبر صلى الله عليه و آله:

أَ  تَدرونَ مَا الغيبَةُ؟ قالوا: اَللّه  وَرَسولُهُ أَعلَمُ، قالَ: ذِكرُكَ أَخاكَ بِما يَكرَهُ قيلَ: أَرَأَيتَ إِن كانَ فى أَخى ما أَقولُ؟ قالَ: إِن كانَ فيهِ ما تَقولُ فَقَدِ اغتَبتُهُ وَإِن لَم يَكُن فيهِ ما تَقولُ فَقَد بَهَتَّهُ؛

آيا مى دانيد غيبت چيست؟ عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: اين كه از برادرت چيزى بگويى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گويم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گويى در او باشد، غيبتش كرده اى و اگر آنچه مى گويى در او نباشد، به او تهمت زده اى.

(الترغيب و الترهيب، ج3، ص515، ح31)  

**

 پيامبر صلى الله عليه و آله:

مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَةً لَم يَقبَلِ اللّه  صَلاتَهُ وَ لا صيامَهُ أَربَعينَ يَوما وَ لَيلَةً إِلاّ أَن يَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ؛

هر كس از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

(بحارالأنوار، ج75، ص 258، ح53)

امام صادق عليه السلام:

اَلغيبَةُ أَن تَقولَ فى أَخيكَ ما سَتَرَهُ اللّه  عَلَيهِ وَ أَمَّا المرُ الظّاهِرُ فيهِ مِثلُ الحِدَّةِ وَ العَجَلَةِ فَلا؛

غيبت آن است كه درباره برادرت چيزى بگويى كه خداوند آن را پوشيده نگه داشته است، اما (گفتن) خصلتهاى آشكارى چون تندخويى و شتابزدگى غيبت نيست.

(بحارالأنوار، ج75، ص246، ح7)

 امام صادق عليه السلام:

إِذا جاهَرَ الفاسِقُ بِفِسقِهِ فَلا حُرمَةَ لَهُ وَ لا غيبَةَ؛

هرگاه شخص فاسق و گنهكار آشكارا گناه كند، نه حرمتى دارد و نه غيبتى.

(بحارالأنوار، ج75، ص253، ح32)

 امام على عليه السلام :

اَلسامِعُ لِلغيبَةِ كَالمُغتابِ؛

شنونده غيبت، مانند غيبت كننده است.

(غررالحكم، ج1، ص 307، ح1171)

 پيامبر صلى الله عليه و آله:

كَفّارَةُ الاِغتيابِ أَن تَستَغفِرَ لِمَنِ اغتَبتَهُ؛

كفّاره غيبت اين است كه براى شخصى كه از او غيبت كرده اى، آمرزش بطلبى.

(امالى طوسى، ص 192)

پيامبر صلى الله عليه و آله:

إِذا وُقِعَ فِى الرَّجُلِ و َأَنتَ فى مَلأٍ، فَكُن لِلرَّجُلِ ناصِرا و َلِلقَومِ زاجِرا وَقَمُ عَنهُم؛

اگر در ميان جمعى بودى و از كسى غيبت شد، او را يارى كن و آن جمع را از غيبت كردن بازدار و از ميانشان برخيز و برو.

(كنزالعمال، ج3، ص586، ح8028)

پيامبر صلى الله عليه و آله:

اَلغيبَةُ اَسرَعُ فى دينِ الرَّجُلِ المُسلِمِ مِنَ الكِلَةِ فى جَوفِهِ؛

غيبت كردن در (نابودى) دين مسلمان مؤثرتر از خوره در درون اوست.

(كافى، ج2، ص357، ح1)

امام باقر عليه السلام:

مَنِ اغتيبَ عِندَهُ أَخوهُ المُؤمِنُ فَنَصَرَهُ و َأَعانَهُ نَصَرَهُ اللّه  فِى الدُّنيا و آلخِرَةِ وَ مَنِ اغتيبَ عِندَهُ أَخوهُ المُؤمِنُ فَلَم يَنصُرهُ (وَلَم يُعِنهُ) و َلَم يَدفَع عَنهُ و َهُوَ يَقدِرُ عَلى نُصرَتِهِ وَ عَونِهِ إِلاّخَفَضَهُ اللّه  فِى الدُّنيا و آخِرَةِ؛

كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود و او به ياريش برخيزد، خداوند در دنيا و آخرت او را يارى دهد و كسى كه در حضور او از برادر مؤمنش غيبت شود و او ـ با آن كه مى تواند ياريش كند ـ به يارى او برنخيزد و از وى دفاع نكند، خداوند او را در دنيا و آخرت پَست گرداند.

(ثواب الاعمال، ص 148)

به جز از دست دادن آرامش روحی و روانی و از بین رفتن اون زندگی راحت و سالم این دنیا و درست کردن کلی فکرهای عجیب و غریب توی ذهنمون از کسی که مورد غیبت واقع شده و مبتلا شدن به بسیاری از بیماری های جسمی و قلبی و مغزی و فشار خون و سکته ها و .... هیچ چیز دیگه ای بهمون نمی رسه.

پیامبر اكرم (صلی الله و علیه وآله) فرمود: ایمان بنده پایدار و پابرجا نمی ماند، مگر این كه دلش پابرجا و پایدار بماند و دلش هم {در این راه ایمانی} پایدار نمی ماند، مگر زبانش پایدار بماند پس كسی از شما كه می تواند خدا را ملاقات كند در حالی كه دستش به خون و اموال برادران مسلمانش آلوده نباشد و زبانش متعرض آبروی برادران ایمانی اش نشود، این كار را بكند. (علامه مجلسی: بحارالانوار، ج 72، ص 262، ح 67)

چرا عادت زشت و قبیح غیبت کردن در بین مردم چنان رواج پیدا کرده که قبح و زشتی اون تقریبا از بین رفته و طوری شده که فرد میدونه داره غیبت می کنه ولی باز ادامه می ده و بعضا شده که خودش میگه: «حالا غیبتش نباشه ها ... ولی اون روز  فلانی اون کار رو کرد که .... » و ادامه می ده ......  

جالبه ، خودش میگه غیبتش نباشه ولی بازم حرفشو می زنه. خوب اگه غیبته و تو می دونی کاره زشتی هست چرا ادامه می دی؟     

چرا غیبت می کنیم؟

به نظر من یکی از دلایل غیبت کردن می تونه « تجسس بی جا » در زندگی شخصی دیگران باشه.

یعنی بعضی از افراد خیلی دوست دارن که از زندگی خصوصی دیگران آگاه بشن، یعنی این طوری هستن که مثلا تا از همه مسایل زندگی اون فرد سر در نیارن، نمی توننن شب راحت بخوابن! (واقعا عجیبه؟؟ ولی متاسفانه چنین افرادی توی جامعه کم نیستن ... )

یک نتیجه بسیار مهم

«غیبت کردن تازه شروعی است برای گناهان قبیح و زشت دیگر »

مثلا زمانی که شخصی در مورد فرد دیگری غیبت می کند، ممکنه در حین صحبتهاشون، برای زیاد کردن جذابیت و هیجان ماجرا چند تا دروغ هم اضافه کند و یا چند تا تهمت هم بزند یا اینکه قسم بی جا و دروغ بخورد و یا اینکه حدسها و فرضیه های نادرست و اشتباهی رو هم که خودش بر اساس شنیده ها یا دیده هایش در مورد فردی که مورد غیبت قرار گرفته، به ذهنش رسیده، به عنوان یک مسئله واقعی در مورد اون فرد مطرح کند و متاسفانه بدتر از همه این مسایل حتی ممکنه این شخص  آنقدر از فردی که نسبت به او به هر دلیلی کینه و کدورت دارد، بد بگوید که ناخود آگاه شخص سومی هم که  حرفهای این شخص غیبت کننده را می شنود، نسبت به اون فرد اول سوء ظن پیدا کند ( و متاسفانه کاملا واضح هست که چه اتفاقی خواهد افتاد  و ... ) و خیلی گناهان و کارهای زشت دیگر.

این هم متاسفانه یکی دیگه از اون چیزهایی بود که در حین غیبت کردن نه تنها به فرد غیبت کننده که به شنونده غیبت هم خواهد رسید.