خیلی از ما در زندگی روزمره کارهایی انجام میدیم فرقی نمی کنه کجا و چطور!
ولی همین کارهای معمولی رو اگه طلبه انجام بده زیر ذره بینه. کار و کاسبی، نوع ماشین، نوع خونه و .... همه و همه.
البته طلبه ها هم اشتباه می کنند. نباید باعث حساسیت بشن.
مردم عادی می بینند خودشون که مثلا حقوق کارمندی یا کارگری دارند و شاید از شهریه طلاب هم بیشتره، نمی تونن یه سرپناه خوب برای خودشون مهیا کنند ولی می بینند طلبه یا روحانی همسایه شون ماشین مدل بالا خریده، یا دو سالی یک بار ماشین عوض می کنه. یا اینکه خونه بزرگتری داره. خب چه می دونه این بنده خدا از چه راهی کار کرده و پول در آورده!
نمیدونه چند برابر اون تلاش کرده، فقط میگه این طلبه شده، این چیزها رو خریده. به نوع فعالیتش کاری نداره.
یادمه یه جا خوندم امام خمینی به طلاب سفارشاتی برای دوری از تجمل کرده بودند. ولی الان خیلی ها اصلا حرف امام رو نشنیدند که بخوان عمل کنند. یا اگر شنیدند جور دیگه ای تفسیر کردند و یا اینکه تبصره ای بهش اضافه کردند و عمل کردند.
خلاصه این شد که حرف بعضی از روحانیون و طلبه ها اثرش کم میشه. همین میشه که دیگه حرف هایی که می زنند روی مردم اثر نمی گذاره
من دارم نظر شخصی خودم رو میدم. امکان داره نظرم اشتباه باشه.
