مبحث هفتاد و نهم طرح صالحین: «رحلت پیامبر اسلام(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع)»

در جود و بخشش امام حسن

از جمله مدائني روايت کرده که: حسن و حسين و عبدالله بن جعفر به راه حج ميرفتند.

توشه و تنخواه آنان گم شد.

گرسنه و تشنه به خيمه اي رسيدند که پير زني در آن زندگي ميکرد.

از او آب طلبيدند.

گفت اين گوسفند را بدوشيد و شير آن را با آب بياميزيد و بياشاميد.

چنين کردند.

سپس از او غذا خواستند.

گفت همين گوسفند را داريم بکشيد و بخوريد.

يکي از آنان گوسفند را ذبح کرد و از گوشت آن مقداري بريان کرد و همه خوردند وسپس همانجا به خواب رفتند.

هنگام رفتن به پير زن گفتند: ما از قريشيم به حج ميرويم.

چون باز گشتيم نزد ما بيا با تو به نيکي رفتار خواهيم کرد.

و رفتند.

شوهر زن که آمد و از جريان خبر يافت، گفت: واي بر تو گوسفند مرا براي مردمي ناشناس ميکشي آنگاه ميگويي از قريش بودند؟ روزگاري گذشت و کار بر پير زن سخت شد، از آن محل کوچ کرد و به مدينه عبورش افتاد.

حسن بن علي (ع) او را ديد و شناخت.

پيش رفت و گفت: مرا مي شناسي؟ گفت نه.

گفت: من همانم که در فلان روز مهمان تو شدم.

و دستور داد تا هزار گوسفند و هزار دينار زر به او دادند.

آن گاه او را نزد برادرش حسين بن علي فرستاد.

آن حضرت نيز همان اندازه به او بخشش فرمود.

او را نزد عبدالله بن جعفر فرستاد او نيز عطايي همانند آنان به او داد.

حلم و گذشت امام حسن (ع) چنان بود که به گفته مروان، با کوهها برابري ميکرد..