دنبال لغزشهای مومنین نباشید!!

حفظ آبرو و حرمت مومن ، در غیاب و حضور، در روزنامه و رادیو، و در جلسه خصوصی و عمومی لازم است و هیچ مومنی اگر ایمان دارد، نمی تواند به زنان و مردان مومن تهمت بزند، تفتیش نماید و شایعه پراکنی کند و هر چه چنین گناهی ، بیشتر پخش گردد و دراخبار و نوشته ها درج شود، عذاب الهی دردناکتر است.

در طی بررسی مسئله حفظ حرمتها در هنگام نقل اخبار در مقاله قبل به موضوع پخش اخبار بهتان آمیز پرداختیم و در این مقاله قصد داریم موضوع دیگری را بررسی کنیم:

اشاعه فحشاء و تجسس از عیوب دیگران

برخی مواقع، اخباری که پخش می شود و آبروی مومنان را می ریزد، دروغ و تهمت نیست، بلکه گناهان و عیوب مسلمانان و برادران دینی است که از روی نادانی یا هوای نفس انجام گرفته و احیانا مخفیانه هم بوده است و هنوز لغزشهایشان به سرحد تجاهر به فسق و گستاخی و پرده دری آشکار، نرسیده است .

اسلام ، پخش چنین مسائل و اخباری را در محافل خصوصی و عمومی، مجاز نمی داند، بلکه اشاعه فحشاء و معصیت بزرگ می شمارد و تحقیق در چنین جرائم و پرونده هایی را، تجسس از زندگانی شخصی مومنان و گناهی دیگر محسوب می کند.

ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین آمنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخره.(سوره نور، آیه 19)

تحقیقا برای کسانی که علاقه به پخش گناه و فحشاء در میان مومنین را دارند، عذاب دردناکی در دنیا و آخرت فراهم است .

در جامعه اسلامی، تنها گناه و سرپیچی از احکام خدا، زشت نیست، بلکه بیان، پخش و شایع کردن آن هم در هر جمع و تریبون و نوشته ای گناه و تمرد در برابر خداست .

آزادی بیان دراسلام، به معنای هتک حرمت اشخاص محترم و افشاگری عیوب مومنین و خدشه دار کردن حرمت شخصیت یکدیگر در صحنه انتخابات و کرسی وکالت و وزارت و ریاست، نیست .

در آیه 12 سوره حجرات خداوند به مومنین خطاب می کند: شما حق تجسس ندارید. (ولاتجسسوا)

امام صادق (علیه السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل می کند:

دنبال لغزشهای مومنین نباشید. هر کس از عیوب برادر ایمانی خود تحقیق کند، خدا هم عیوب او را دنبال کرده و در درون خانه اش هم که باشد رسوایش می سازد. (اصول کافی، ج 2.355)

همچنین امام علی(علیه السلام) در نامه خود به مالک اشتر می فرماید:

در مردم اشکالات و عیوبی هست که فرمانروا و حاکم سزاوارتر از دیگران به پوشاندن آنهاست.(نهج البلاغه، فیض الاسلام، نامه 53)

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

هر کس از یک مومن لغزشی با چشم خود دید یا با گوش خود شنید و آن را پخش کرد، از زمره کسانی است که خداوند درباره شان فرمود: تحقیقا برای اشخاصی که دوست دارند در بین مومنین، اشاعه فحشاء کنند، عذاب دردناکی است ...

به هر حال، حفظ آبرو و حرمت مومن، در غیاب و حضور، در روزنامه و رادیو، و در جلسه خصوصی و عمومی لازم است و هیچ مومنی اگر ایمان دارد، نمی تواند به زنان و مردان مومن تهمت بزند، تفتیش نماید و شایعه پراکنی کند و هر چه چنین گناهی، بیشتر پخش گردد و در اخبار و نوشته ها درج شود، عذاب الهی دردناکتر است.

از این معنی هم نباید چشم پوشی کرد که نه تنها حفظ آبروی تک تک مومنان، واجب است، بلکه حفظ آبروی هر صنف و گروهی از مومنان(همچون روحانیت متعهد) هم ضروری است . و در راس همه واجبات حفظ آبروی نظام اسلامی و شخصیتهای موثر در آن می باشد که در واقع حفظ حرمت همه مسلمانان است و ما ملاحظه کردیم که در آیات و روایات مزبور، خطاب به جمع مومنین بود.

بنابراین، پخس و تحلیل هر خبر و انتقادی که موجب شکسته شدن قدرت و آبروی حکومت اسلامی در نظر ملل مسلمان و مستضعف شود، گناه نابخشودنی است . ما فراموش نکرده ایم که حضرت امام ، رحمه الله علیه ، در پیام خود، به روحانیون و مراجع، پخش اخبار و تحلیلها و انتقاداتی که حربه تبلیغاتی به دست دشمنان اسلام و قدرتهای استکباری می دهد و در نتیجه ، حیثیت و عظمت جمهوری اسلامی از بین می رود، محکوم کردند.