حدیث شماره 29: «كرامت و نقص انسان‏»

ادامه:

بهشون یاد بدن که زبونشو حفظ کنن، بی موقع باز نکنن، هرجایی هر زمانی هر چیزی رو به زبون نیارن. جایی خوندم بعضیا رک بودنو با بی شعوری اشتباه میگیرن. اینطور نباشن.

بهشون یاد بدن بخشش داشته باشن و بخشنده و سخاوتمند باشن نه خشک و ............. .  از چیزی که خداوند بی منت بهشون فراوون داده به بقیه هم بدن اونم بی منت.

تا به کرامت و فضیلت برسن.

بهشون یاد بدن به چیز هایی بیهوده دل نبندن. برای چیزی که براشون هیچ سود و منفعتی نداره تلاش و کوشش نکنن. تمام قوای خودشونو بزارن برای چیزها و کارهای باارزش که سودی به خودشون و اطرافیانشون برسونن. و اینطوری نقصشونو به کمال تبدیل کنن.