پیامدهای سیاسی تفرقه میان مسلمانان ( قسمت دوم)
2. بردگی فکری مسلمانان
انسان ظرفیت ذهنی محدودی دارد و در اغلب اوقات نمیتواند تمام جهات یک مسئله را ملاحظه کند، از این روست که اگر یک سلسله اشتغالات ذهنی داشته باشد، دیگر قادر نیست در دیگر مسائل نیز غور کند، یا اگر او را به یک سلسله مسائل پیش پا افتاده مشغول کنند دیگر درباره مسائل مهم زندگی خود چندان نمیتواند اندیشه کند. این حقیقتی است که استثمارگران کاملا به آن پی بردهاند. به همین جهت برای آنکه بتوانند با خاطری آسوده، مصالح جامعهای را قربانی امیال و هوسهای خودشان کنند، مردم را به مسائل بیاهمیت و یا کم اهمیت سرگرم کرده، تا از اندیشیدن درباره مسائل کلی جهان اسلام باز بمانند. این روش همان چیزی است که میتوان آن را بردگی فکری نامید؛ چرا که انسانها ناگزیر درباره‌ی همان اموری اندیشه میکنند که دشمنان خواستهاند و دیگر مجالی برای فکر کردن درباره مصالح و مفاسد خودشان را ندارند.
اختلافات مذهبی و کشمکشهای مردم با یکدیگر یکی از بهترین زمینهها را برای کسانی که بخواهند فکر آنان را در یوغ بندگی خود درآورند، فراهم میسازد. به همین جهت استثمارگران همیشه میکوشند میان افراد یک جامعه، اختلافات مذهبی به وجود آورند و یا اگر اختلافی وجود دارد تا آنجا که قدرت دارند دامنه آن را توسعه دهند، چون در چنین هنگامی، نیروی فکری مردم، صرف درگیریهای مذهبی میشود و قهراً چنین
انسانهایی برای هر نوع بردگی فکری آمادگی خواهد داشت.
3: نابودی دولتهای اسلامی
یکی از پیامدهای وخیمی که اختلافات بین مسلمین در پی دارد نابودی دولتهای اسلامی است. اختلافات شیعه و سنی پس از وفات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، موجب انحراف جریان دولت اسلامی شد و این اختلافات تا به آنجا پیش رفت که امپراطوری عظیم عثمانی که در واقع نمایشگر حکومتی اسلامی بود فرو ریخت و به این ترتیب بزرگترین دولت اسلامی از بین رفت.
دولت عثمانی که از اوایل سده 14 با سرعت رو به رشد گذاشت، در قرن 17 میلادی بخشهایی از اروپا را نیز به خود افزود. اما متأسفانه پس از مدتی این دولت اسلامی دچار افول و نابودی شد. بیشک نمیتوان عواملی چون دخالت بیگانه، عدم اجرای دقیق احکام اسلامی و ... را در فروپاشی امپرطوری عثمانی نادیده گرفت. اما باید گفت اختلافات شیعه و سنی یکی از بیشترین نقشها را در این زمینه ایفا کرده است.
دولت صفویه که به دولتی شیعی موسوم است، یکی از دشمنان سرسخت امپراطوری عثمانی است. دشمنی و رقابت سیاسی صفویه با عثمانی که از آغاز سده دهم هجری (شانزدهم میلادی)، با تشکیل این دولت شیعه مذهب در ایران آغاز شد، یکی از مهمترین علل فروپاشی دولت عثمانی است.
از آنجا که عثمانی خطری برای کشورهای اروپایی محسوب میشد، کشورهای مسیحی غرب با نفوذ در دربار صفویه و تحریک آنها علیه عثمانی قصد داشتند این دولت را از بین ببرند. تقسیم جهان اسلام در سده دهم هجری به چهار قدرت عثمانیان، صفویه در ایران، ازبکان در ماوراء النهر، مغولان (گورکانیان) در هند و دشمنی و جدال بین برخی از این دولت ها، راه نفوذ غرب در ممالک اسلامی را هموار ساخت که در دراز مدت به فروپاشی قدرت و دولت مسلمانان منجر شد.
4. تجزیه سرزمینهای اسلامی
همان طور که اتحاد پیروان یک مذهب مترقی برای پیشبرد اهداف استثماری مانع بزرگی است، اجتماع گروه زیادی در یک منطقه جغرافیائی تحت عنوان «هموطن» نیز ممکن است مزاحمتهایی برای استثمارگران به وجود آورد. چون این اجتماع بزرگ که مردم آن در یک منطقه خاص، گرد آمده و همه خود را در غم و شادی و مصلحت و مفسده یکدیگر شریک میدانند، نیروی عظیمی است که میتواند مانع از اجرای نقشههای استثماری باشد. به همین جهت کسانی که میخواهند زندگی مردم این منطقه را وسیله اهداف شوم خود قرار دهند مقدمات تجزیه این گونه سرزمینها را فراهم میآورند.
استثمارگران برای تجزیه این گونه از سرزمینها به راههای مختلفی متوسل میشوند، از جمله این که برخی از مردم آن را تحت عناوینی مانند مذهب، نژاد، زبان و یا چیزهای دیگر تحریک میکنند که خواهان تجزیه قسمتی از آن کشور بزرگ گردند و این تحریکها همچنان ادامه پیدا میکند. استثمارچیان آن قدر به مردم تحریک شده کمکهای گوناگون میکنند که خواه ناخواه دولت مرکزی به ستوه آید و با تجزیه‌ی آن بخش از سرزمین خود که مثلا دارای مذهب یا نژاد یا زبان خاصی است موافقت کند و به همین ترتیب این تحریکها پس از تجزیه یک بخش دوباره تکرار میشود تا بخشهای دیگر نیز از آن جدا شود. به طوری که پس از یک قرن یک کشور مثلا سیصد میلیون نفری به چند کشور کوچک تقسیم گردیده است و قهرا چنین کشورهایی خیلی آسان تر از آن کشور بزرگ ممکن است تحت استثمار و بردگی سودجویان درآیند.
بنابراین اختلاف میان مسلمانان مهمترین ابزاری است که دشمنان در تجزیه سرزمینهای آنان به کار میگیرند.
در این باره میتوان به کشور هندوستان اشاره کرد که بر اثر اختلافات شیعه و سنی به دو کشور هند و پاکستان تقسیم شد و تا به امروز این دو کشور اسلامی با یکدیگر کشمکش دارند.
ادامه دارد....
پاسخ به:مبحث هفتاد و پنجم طرح صالحین: علل تفرقه میان مسلمانان
