پاسخ به:حدیث شماره 25: «همسانى گفتار و عمل»
چهارشنبه 28 آبان 1393 7:13 PM
در روايات آمده است:
دانشمندى كه ديگران را به بهشت دعوت كند، ولى خودش اهل جهنّم باشد، بزرگترين و سخت ترين حسرتها را خواهد داشت.
حقّ تلاوت، عمل است.
امام صادق عليه السلام فرمود: «كونوا دعاة الناس باعما لكم و لا تكونوا دعاة بالسنتكم» با اعمال خودتان مردم را دعوت كنيد، تنها با گفتار نه.
از حضرت على عليه السلام نقل شده است كه فرمود: سوگند كه من شما را به كارى دعوت نمى كنم، مگر آنكه خودم پيشگام باشم و از كارى نهى نمى كنم مگر آنكه خودم قبل از شما آن را ترك كرده باشم.
در نهج البلاغه آمده است:هر كس خود را امام ديگران قرار داد، ابتدا بايد به تعليم خود بپردازد.
امام كاظم عليه السلام فرموده اند: «طوبى للعلماء بالفعل و ويل للعلماء بالقول»
درود بر عالمانى كه به گفته خود عمل مى كنند و واى بر عالمانى كه فقط حرف مى زنند.
