پاسخ به:حدیث شماره 22: «خوش‌خُلقى و سكوت»
یک شنبه 25 آبان 1393 8:08 PM
سلام
خوش اخلاقی خیلی خوبه. خیلی خوبه که آدم همه جا اخلاق خوش داشته باشه با همه بدون در نظر گرفتن موقعیت و سن و سال و جنسیت طرفش. درسته آدم وقتی عصبانی میشه بداخلاق میشه، حق هم داره ولی اینکه چقدر بداخلاق بمونه یا چه مدت دست خودشه ( و البته گاهی بستگی به موضوع مورد عصبانیت هم داره. ) نه اینکه تو خونه خوش اخلاق باشه بیرون با دوستاش و یا با همکاراش یا هرکیو تو کوچه خیابون دید، باهاش بداخلاقی کنه. برعکسشم خوب نیست. اینکه بیرون خونه خوش اخلاق باشه ولی تو خونه اخلاق نداشته باشه. همه ازش تعریف می کنن که خوش اخلاقه ولی اعضای خانوادش همیشه از دستش می نالن که بد اخلاقه.
همیشه برای بداخلاقی بهونه های زیادی می آریم فلانی یه حرفی زد، فلانی یه جوری نگاه کرد، مشکلات زندگی زیاده و .... که هیچ کدوم باعث و بانی عصبانیت و بداخلاقی نیست. ولی کسی برای خوش اخلاق بودن بهونه نمی آره. چون خوش اخلاقی بهونه نمیخواد. آدم باید خوش اخلاق باشه حتی در بدترین شرایط. ( البته اینم یه نظریه.)
ادامه دارد ....
