حدیث شماره 16: «عواقب نافرمانی خدا»

خداوند واقعاً خیلی ارزش داره. یعنی بزرگترین نعمتی که خدا به ما داده همون وجود خود خداست. خدایی که ما رو بوجود آورده و این همه نعمت به ما داده که حتی برای یکی از کوچکترینش هم نمی تونیم به طور احسن ازش تشکر و قدردانی کنیم. پس چرا نافرمانی. مگه خدا بدِ ما رو میخواد؟؟؟ خدا به هر دلیلی: اینکه ما رو امتحان کنه، یا یه چیزی بهمون نده و دربرابرش بیشتر بده، گاهی به گمان ما ما رو عذاب میده. آخه خدایی که این همه راه و وسیله برای سعادت و خوشبختی ما قرار داده، با نیت خوب به ما پاداش میده و با عمل خوب ده برابر پاداش. با نیت بد عذاب نمی ده و با عمل بد یک برابر عذاب، که تازه اونم مهلت می ده برای توبه. اگه عذابی هم می ده از لطف و مهربونیشه نه از سرِ ظلم و بدجنسی. ما ها آفریده های خداییم خدا که آفریده های خودشو بی دلیل مجازات نمی کنه تازه دلش نمیاد اونا رو ناراحت کنه. چطور وقتی با یه کاغذ باطله یه موشک کوچولو درست می کنیم انقدر مواظبشیم که خراب نشه و کسی بهش آسیب نزنه. پس چرا نمی فهمیم که خدا حسی بالاتر از ما نسبت به اون موشک کاغذی نسبت به ما داره. خدایی که از مادر نسبت به فرزندانش نسبت به بندگانش مهربونتره. اصلاً دور از انصافه که اونو ناراحت کنیم و از فرامینش که همه به نفع خودمونه و برای راحتیمون اطاعت نکنیم.