در دسامبر 2008 یک صخره سیاه رنگ در صحرای سودان پیدا شد، قسمتی از اولین آستروئیدی که فضا را پشت سر گذاشته، به اتمسفر و سپس به زمین رسید. به نقل از واشنگتن ، با این کشف دانشمندان برای اولین بار شهابی را بر روی زمین پیدا نمودند، آستروئید خاصی که یک گلوله آتش در آسمان بود.
کشف این سنگ آسمانی یک دیدی اجمالی به گذشته است، زمانی که اولین سیارات شکل گرفتند و ایده ای برای اینکه چطور در آینده از آستروئیدها و نابودی جهان نجات یابییم.
اخترشناسان در اکتبر گذشته یک آستروئید غیر تهدید کننده ای که به سمت زمین می آمد را قبل از اینکه به یک شهاب تبدیل شود دنبال دنبال نمودند. کاری که قبلاً انجام نداده بودند. این سنگ در آسمان از هم پاشید و چنین تصور شده بود که دیگر چیزی برای آزمایش کردن باقی نمانده.
اما توسط دوازده دانشجو ، جستجوی سختی در صحرای سودان انجام گرفت و 807 پوند صخره ناهموار سیاه رنگ به دست آمد. بر طبق مطالعه ای که در ژورنال Nature انتشار یافت این ها باقی مانده های آستروئید 2008 TC3 بودند. و این صخره های تیره پر از الماس های ریز شگفت انگیز بود.
Peter Jenniskens ، رئیس گروه مطالعاتی از مرکز تحقیقاتی Ames ناسا در کالیفرنیا گفت: «این شهابی بود که در کلکسیون نداشتیم. مواد کاملاً جدیدی داشت.»
سال ها اخترشناسان مشغول فرستادن روبات به آستروئیدها بودند تا تکه ای از آن را گرفته و به زمین بازگردند و مواد آن را در آزمایشگاه ها آنالیز کنند. در عوض یک تکه از آستروئید در دستان ما افتاد و محققین توانستند بررسی نمایند که از کجا آمده و در کجا فرود آمد.
Lucy McFadden اخترشناس از دانشگاه مریلند گفت: «این نگاهی به گذشته است و برای ما اتفاق افتاد»
او یکی از اعضای تیم مطالعاتی نبود اما مانند چهار متخصص خارجی دیگر، یافته های به دست آمده را به عنوان بخش های مهمی در فهمیدن و درک منظومه شمسی تایید نمود.
Michael Zolensky کانی شناس گیتی و همکار تیم مطالعاتی ناسا گفت: « این سنگ یک مثال زیباست از نگاه به اولین مراحل تشکیل سیاره ها »
Zolensky گفت: «بلند کردن آن مثل فیلم Armageddon بروس ویلیس زیرکانه نخواهد بود چرا که این نوع آستروئیدها بسیار شبیه به شن های روان هستند، اگر آن را بلند کنید تمام ذرات آن به طرف زمین حرکت می کنند.»
Simon "Pete" Worden مدیر مرکز تحقیقاتی AmesWorden گفت: «مسئله ی اصلی، فهمیدن فیزیک این اجسام است»
انواع بسیار متفاوتی از آستروئیدها وجود دارد . تمام آنها برپایه رنگ و طول موج نور طبقه بندی شده اند. این نوع کلاس F خوانده شده و بسیار متخلخل و سبک است.
McFadden از دانشگاه مریلیند گفت: «غیر محتمل است که یک آستروئید از کلاس F خطری برای زمین در برداشته باشد. به دلیل ساختار متخلخلی که دارد قبل از این که بتواند آسیبی برساند متلاشی می شود.
به گفته Zolensky آن پر از فلزاتی نظیر آهن و نیکل بود. همچنین مواد آلی نظیر گرافیت داشت. و از همه جالب تر این که «نانو الماس» داشت.
او گفت: «این الماس ها با تصادف ها و برخوردها در فضا و در فشارهای بالا شکل گرفته اند و در همه جای صخره وجود دارند که باعث درخشیدن آن می شوند. اما آنها خیلی بزرگ نیستند.
Zolensky گفت: «اگر باکتریها حلقه های برخوردی داشتند، این ها دقیقاً به اندازه آن ها بودند.»
منبع : www.noojum.com
ترجمه نعیمه موحدی از سایت FoxNews.com